In mijn opvoeding heb ik meegekregen dat ik de vuile was niet buiten moet hangen... Met mijn 'problemen/zorgen heeft niemand wat te maken. Zie ook de omschrijving van dit spreekwoord:
Over onaangename zaken spreken met buitenstaanders.
Een uitgebreidere uitleg vind je op deze link. Ik vond hem bijzonder verhelderend.
Als kind vond ik dit moeilijk. Regelmatig gebeurde het mij, dat mijn moeder mij op mijn vingers tikte. Dát zeg je niet aan mensen buiten ons gezin, Yvonne...
Tóch is dit wat anders, mijns inziens, wanneer anderen last hebben van mijn onaangenaamheden. Nog belangrijker, wanneer God ermee tekort wordt gedaan! Is het dan niet júist mijn taak open en eerlijk te zijn?
De HEERE weet hoe vuil/zondig ik ben. Hij heeft daarvoor Zijn Zoon gegeven. Waarom zou ik dan schone schijn willen ophouden? Waarom zou ik dan niet mijn vuile was schoon laat wassen, door ze aan het licht te brengen?
- Omdat het te kwetsbaar voelt?
- Ik graag zo goed en perfekt wil overkomen?
- Bang voor de reactie van mensen om mij heen?
Welke consequenties heeft mijn zwijgen voor die ander? En niet alleen mijn zwijgen, tevens de alleen mooie en goede dingen die ik laat zien?
Is niet gedeelde smart halve smart? Deze uitspraak kan ik niet terugvinden in de Bijbel. Maar..., wel op een andere manier in:
Galaten 6 vers 1,2: Broeders, ook als iemand onverhoeds tot enige overtreding komt, moet u die geestelijk bent, zo iemand weer terechtbrengen, in een geest van zachtmoedigheid. Houd intussen uzelf in het oog, opdat ook u niet in verzoeking komt. 2 Draag elkaars lasten, en vervul zo de wet van Christus.(HSV)
Hiervoor is wel openhartigheid de basis. Anders kunnen we elkaar niet helpen de lasten te dragen. Bovendien:
Hoe moet de HEERE mijn vuiligheid dan afwassen...?
Dáár zit het venijn! Niet het gesprokene, want dat lijkt heel mooi. Júist hetgeen ik niet zeg...
Nogmaals stel ik de vraag, waarop ik mezelf nog geen antwoord gegeven heb:
Welke consequenties heeft mijn zwijgen voor die ander? En niet alleen mijn zwijgen, tevens de alleen mooie en goede dingen die ik zeg en laat zien?
- Zodat men tegen mij opkijkt?
- De ander daardoor zijn onaangenaamheden niet durft te bespreken/benoemen?
- Omdat het de indruk wekt, dat de mens mooi en goed 'moet' zijn?
- Daarnaast ontnemen we elkaar begrip en liefde.
- Bovendien de kans om elkaars lasten te verlichten!
- Belangrijkste van alles: Géén vergeving van mijn zonden, wanneer ik mijn schone schijn ophoud tegenover de HEERE en mijn naaste...
Heb ik de moed om kwetsbaar te zijn? Mijn lasten te helpen dragen? En heb ik tevens de moed, de lasten van mijn kwetsbare naaste te helpen dragen?
Zullen we samen deze uitdaging aangaan? In onze eigen leefomgeving, eerlijk en oprecht zijn? Onze vuile was door Jezus laten reinigen en elkaar aanmoedigen tot Gods eer te leven door elkaars lasten te dragen? Want:
Strijd voor Waarheid
In schone schijn,
en verborgen pijn...
Er klinkt geen verwijt.
Maar in harde realiteit,
zit pijnlijke waarheid:
Dat we God van Zijn eer beroven,
en Zijn vuur in ons doven...
Willen we Hem wel loven,
met wat God wil dat je doet?
Want dát is goed.
De Waarheid delen met moed:
Nu geeft 't nog strijd...
Straks een heerlijke eeuwigheid,
in Zijn Vrede en Waarachtige nabijheid!
Veel zegen gewenst en dat we elkaar daarmee tot zegen zijn!