Het doel waartoe we geroepen zijn

Hoe groeten wij elkaar? Soms denk ik weleens hoe leeg en oppervlakkig deze van ons zijn. Hierbij denk ik ook aan (en dan hou ik het bij mezelf) hoe gedachteloos ik soms iemand Gods zegen toewens(te). De laatste jaren ben ik daar wat bedachtzamer mee geworden. Gods zegen toewensen is rijk. Dat ze daarmee anderen tot zegen zijn, is weer heel rijk voor de ander, voor wie zij tot zegen zijn. Volg je het nog?🤔😁 Dát beide wens ik hen toe.

Als ik echter lees hoe de apostelen hun brieven vaak beginnen en hoe zij daarmee tot zegen zijn voor hun lezers? Dan heb ik nog een heleboel te leren...😉 

En daarom bid ik, met opgeheven handen, met David mee in psalm 141: HEERE, zet een wacht op mijn mond... 

En..., de moed om de woorden van de HEERE te spreken, die de apostelen schrijven in hun brieven. Zoals Petrus hier in deze brief doet... Al gaat dit soms tegen onze gevoelens in. De HEERE is groot, barmhartig, genadig en bovendien: soeverein.

Lof zij de HEERE!

Het samenvattende gedicht over 1Petrus 1 kan je vinden: Petrus' groet van genade en vrede in overvloed. Dit was het eerste verdiepende gedicht(met een korte overdenking) uit een serie gedichten over de eerste brief van Petrus. Een vervolg gedicht/overdenking hierop kan je vinden onder deze link: De hoop op de zaligheid

Een prachtige aanvulling las ik bij Ilona op Bijbeltijd. Hierbij de link, mocht je geïnteresseerd zijn: Een heilige kus.

Een reactie vind ik fijn, maar voel je niet verplicht😉.