Geestelijke topsport

Paulus maakt gebruik van het beeld,

van de topsport.

Want daarin wordt,

door sporters om één ding gespeeld.

De hoofdprijs!

De kern van het christelijke leven,

zegt Paulus vanaf vers zeven,

tot elf: 'de prijs waar ik naartoe wijs,

is Jezus Christus, in Zijn voortreffelijkheid!

Dat je in Hem gevonden wordt.

is de hoofdprijs in onze geestelijke sport.

En ben je jezelf soms kwijt?

Je vindt jezelf terug in Gods Zoon,
omdat Jezus alles heeft voldaan,
en je daarom door het geloof, in Hem mag staan.
Wij zijn Zijn verdiende genadeloon!

Dan komt Paulus met de praktische kant.

Hij is hierin kip en klaar:

Je leven verandert merkbaar,

omdat je je leven legt in Gods hand.

Ga dus nu niet met God onderhandelen,

Laat God tot je spreken en je niet verhinderen,

door jouw gevoel, je behoort toch tot Zijn kinderen?

Ga luisteren hoe Hij wilt dat jij gaat wandelen!

Want wie op eigen werken vertrouwen,

verachten de genade en bloed van Jezus onrein.

En dat zal hun doodzonde zijn,

men moet zichzelf als hoogmoedig beschouwen...

Maar als Jezus voor jou zó voortreffelijk is,

dat je Hem door Zijn Geest niet loslaat?

Ga je de werkwoorden doen waarover Paulus praat:

Jagen, grijpen en uitstrekken in jouw gemis.

Martha, Martha..., één ding is nodig...

Onze wereld is onrustig en wij zijn zó druk.

Daarmee maken we onze zielen stuk.

Onze boot en tweede huis zijn die niet overbodig?

Hoe hou je jouw ziel blakend van gezondheid?

Want zijn dat geen dingen die frustreren,

in ons leven met de HEERE?
Heb je daardoor geen te weinig tijd voor stille tijd?

De uitnodiging van onze God van boven,

in Christus Jezus te zijn en de prijs te ontvangen,

om daarmee dagelijks met verlangen,

God praktisch groot te maken en te loven...

Op aarde wordt er zoveel luid tot ons geroepen, 

Waar we met vallen en opstaan,

onze weg proberen te vinden en gaan.

Hoor jij God Zijn uitnodiging nog roepen?

God, Die het nooit moe wordt,

hoe houdt Hij het vol?

Eisen onze dovemansoren niet z'n tol?

Ik denk aan de vergelijking met topsport...

Als de Heiland toch niet was gekomen!

God fluistert in voorspoed,

óf luister je dan gewoon niet goed?

Te druk met verwezenlijken van aardse dromen?

Bij tegenspoed zet de Heere Zijn handen aan de mond.

Of is het dat je dan beter luistert,

omdat de zon in jouw leven is verduisterd?

En wordt daardoor jouw ziel weer gezond?

De roeping komt van bovenaf:

Zoek het toch bij Mij...

Dat alleen maakt je van zonden vrij,

en red je van het graf...

Maar nu komt de roeping naar boven toe,

om hemelsgezjnder in het leven te staan,

dan je tot nu toe hebt gedaan.

Dat vind je toch niet teveel gedoe?

Is bij alle mensen bekend, jouw goedheid?

Ben je niet zurig en narrig,

eigenwijs en halsstarrig?

Maar tot leven als de Heere Jezus bereid?

Want een haatdragend mens, gewis,

voelt zich thuis in aards gewemel.

Wat moet die dan doen in de hemel,

waar alles verzoenend en vergevend is?

Aan ons gaf God een liefdesbrief.

Daarin schrijft Hij dat Zijn Zoons leven,

voor jou èn voor mij heeft gegeven.

Alzo had God de wereld lief!!!

Laat jij de Heere in de kou staan?

Door de brief retour te sturen?

Hoe lang zal jouw leven nog duren?

Neem je hem ècht ter kennisgeving aan?

Zullen we over eigen krachten zwijgen?

De duivel is met de strijd begonnen,

maar Christus heeft hem al overwonnen

En daarom zullen wij de palmtak krijgen...

Dan wordt mijn naam met lofgejuich geprezen,

Dan zullen daar de blijde zangers staan.

De speelliên op de harp en cimbel slaan.

En binnen U al mijn fonteinen wezen.

Niet Zijn maar mijn naam wordt geprezen..., bijzonder!

De zaligheid is van onze God en van het Lam,

dat de zonden der wereld op Zich nam!

Een onbegrijpelijk maar heerlijk liefdeswonder!!!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:
Filippenzen 3: 1- 16, 1 Korintiërs 9: 24- 27, Openbaringen 7: 9-12

Tekst:

Filippenzen 3: 14
maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus. https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163328040000241

Groeiend leven in afstervend vlees

Willen wij onze kinderen enkel verwennen?

Of dat ze de Heere Jezus leren kennen,

en de kracht van Zijn opstanding,

en de gemeenschap aan Zijn lijden?'

Even stil zijn want..., door de prediking,

leren we hoe God ons van de dood wil bevrijden.

Paulus werkte hard voor zijn zaligheid,

verloor het echter met zijn vleselijke strijd.

Heeft met dit verlies júist de genade gewonnen.

Heb jij je al over jouw zaligheid bezonnen?

Paulus heeft 't geloof uit genade verkregen,

en is door zijn brieven, ons tot zegen...

Nul plus nul geloof van mij is de optelsom.

Zijn geschonken geloof, is Zijn eigendom!

Nee, niet door eigen prestaties gered.

Het is genade wanneer ik op Zijn geboden let.

Mijn vlees dagelijks doden,

door het volgen van Zijn geboden,

Alleen met 't van Hem verkregen vermogen,

kan ik Hem op deze manier dankbaar verhogen…

Met eigen geloof blijf ik tobben tot het graf.

Het geloof van Jezus is wel volmaakt en af!

Waarom noemt Paulus eerst de opstanding,

dan 't lijden en sterven, is dit een vergissing?

Het gaat hem om die énorme kracht,

waarmee Jezus' opstanding is volbracht.

Na Pasen geen 'hopeloze' situatie meer,

door de kracht van de opstanding van onze Heer.

Bovendien zullen alle doden opstaan,

door de nóg grotere kracht bij God vandaan!

Als Gods Geest in je gaat werken,

dan zal jouw naaste gaan merken,

wat je bij een oprecht christen ziet:

Een leven voor God, met diepe eerbied.

Zelf gaan we steeds beter verstaan,

wat het is om in Gods wegen te gaan. 

Onze zonden zijn zó ontiegelijk zwaar,

groot was daarom 't lijden en van de middelaar!

Wanneer ik me met Zijn geloof verzadig,

ben ik voor iederéén barmhartig en genadig. 

Met 'in gemeenschap met Zijn lijden' wordt bedoeld;

het gevolg van, dat mijn leven op Christus stoelt...

En niet het: ieder huisje,

heeft zijn kruisje.

Maar spot, hoon en dood wordt ons deel.

Net als Jezus wordt ons lijden veel....

Nemen wij in navolging op, dít kruis?

stil en vrolijke tegen het werelds gedruis?

Op wie gaan wij en onze kinderen lijken?

Op Jezus? In ons leven moet dát…, nog blijken.

Je wordt aan Jezus' dood gelijkvormig alleen,

door lijden, dood en opstanding heen!

Geen geweld gaat gepaard met Gods kracht,

verborgen en stil wordt 't in onze zwakheid volbracht.

Voor ons een hele moeilijke les,

en een levenslang proces.

Ons vlees gaat sterven, onze ziel leven,

door Zijn Geest aan ons gegeven.

't Kost ons ons vlees, in Zijn wegen te gaan...

Maar…, onze Verlosser leeft en zal over ons stof opstaan.

Lof zij de Heer!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelte: Filippenzen 3: 1- 12 Job 19: 25- 27 2 Korinthe 4: 7- 15 Tekst: Filippenzen 3: 10, 11 opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met

Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word, om hoe dan ook te komen tot

de opstanding van de doden. https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163264140000241

Sursum corda

Volgens onderzoekers klopt er iets niet,

in het hier beschreven lied.

Het ritme wordt door Paulus verstoord,

door zijn toegevoegde 'kruiswoord'.

Zo ging onze predikant een keer op pad,

omdat iemand een kruis te koop had.

Die persoon zei: ' Blij dat je er bent,

want dat kruis is een storend element.'

De walging van Romeinen was zeer groot,

voor die afschuwelijke kruisdood.

'Zware' criminelen moesten die straf dragen.

Romeinen werden hierbij overgeslagen,

echter niet een weggelopen slaaf of moordenaar.

Maar..., wat lees ik nu daar?

Jezus nam de gestalte van een slaaf aan,

om vrijwillig die smadelijke straf te ondergaan.

Aan schande en vloek de dood gestorven, 

daarmee voor vervloekten genade verworven...

Jezus was buiten Gods gemeenschap gezet.

Tot Zijn Vader klinkt nu Zijn voortdurend gebed,

voor ons verloste zondaren.

En is voor hen, die zich aan Zijn voeten scharen:

aangewakkerde liefde, vernieuwd karakter en vernietigde trots,

door Zijn Heilige Geest en 't geloof in Jezus de rots.

Heft dan uw hart omhoog,

en sla op Hem het oog.

Het past ons psalmen te zingen,

die lieflijk zijn, en door harde harten dringen.

Want voor vervloekten uit gena',

droeg Jezus vloek èn smaad.

Onze Verlosser van het kwaad…

Halleluja!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Filippenzen 2: 5- 11

Deuteronomium 21: 22, 23

Tekst:

Filippenzen 2: 8b

heeft Hij Zichzelf vernederd en is gehoorzaam geworden, tot de dood, ja, tot de kruisdood.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163143180000241

Omgekeerd

 

Amalia onze kroonprinses,

leerde een belangrijke les.

Geslaagd voor haar school-examen,

wilde zij zich niet schamen.

voor de grote jaarlijkse toelage,

want in functie, kan zij nog niet veel bijdragen.

En de zorgen van jongeren, óók in coronatijd,

maakt dat het haar niet spijt,

om van dit inkomen af te zien...

Lijkt zij hierin op Jezus misschien?

Jezus de kroonprins, Gods Lievelingskind,

gaf Zijn rechten op en werd ons eensgezind.

Met de mensen in alles gelijk geworden,

liet Hij Zich door Zijn Vader en Heilige Geest omgorden.

Hield niet krampachtig vast aan Zijn erfenis,

gunde deze ook aan ons, gewis!

Over eensgezindheid en nederigheid waren strubbelingen,

waarom begint Paulus dan ineens te zingen?

Er waren vroeger meer van deze 'Christuspsalmen',

die je rond de doop of avondmaal hoorde galmen...

Had hij daar een reden toe?

Was Hij het gemopper moe?

Zijn gezang was alleen op Jezus gericht.

Is de vrede daardoor weer gesticht?

Is er op zondag voor de kerk vaak ruzie?

zingen we dan ons eigen lied of melodie,

of haken we bij Paulus aan,

zodat Christus centraal komt te staan?

Jezus is God van voordat de wereld er was,

al voordat Hij de mensen van zonden genas!

Diezelfde uitstraling van Gods heerlijkheid,

had de Zoon in Gods Heilige Drieëenheid...

Het geluk van de Vader, Zoon en Geest was volmaakt.

En tóch heeft God, ons mensen gemaakt!

Wees nu maar een poosje nadenkend stil,

Een wonder dat Hij mensen maken wil!

Zonder ons waren Zij volmaakt gelukkig gebleven,

alsnog heeft Hij ons het leven gegeven.

In het paradijs wilden Adam en Eva als God zijn.

Zij graaiden ernaar, want dat vonden zij fijn!

De wereld: grijpen, graaien en vasthouden...

Maar ben jij of ik daarvan weerhouden?

Zit ik op mijn eigen hoge geestelijke troon?

Of zie ik op de troon met daarop Gods Zoon?

Jezus hield niet aan God gelijk te zijn krampachtig vast,

al werd Zijn menszijn, een ondraaglijke last.

De mens die Hem zo intens griefde,

schenkt Hij een énorme berg aan liefde.

Hij zette Zijn Godheid in,

maar niet voor eigen gewin!

Jezus zag van Zijn Goddelijke glans af,

voor zondaren droeg Hij hun verdiende straf.

Om zó klein te worden, moet je wel groot wezen...

Jezus heeft daarmee Zijn grootheid bewezen!

Dát is de nieuwe wereld in Zijn heerlijkheid.

Ben je tot inzet van jouw gaven aan anderen bereidt?

Zo niet, dan ben je in de eerste Adam,

niet in de tweede, Die met verlossing kwam!

Hij nam de gestalte aan van een slaaf...

En hoe dieper ik in mijzelf graaf?

Denk ik, dat ik mijn eigen keuzes maak?

Maar als ik verdiept in de Bijbel raak?

Wil ik wel dienen, zoals Jezus deed?

Of baal ik als men niet genoeg aandacht aan mij besteed?

Realiseer ik me hóe ik aan de aarde vastzit?

Slaaf ben van carrière of aards bezit?

Zet ik mezelf in mijn kracht of zelfontplooiïng?

Dit alles draait feitelijk maar om één ding!

In alle dingen zet ik mezelf centraal.

Ik wil als God zijn, dát is het verhaal!!!

Als God willen zijn, wat een mens dan meetorst!

God wilde Mens zijn..., en heeft ons verlost!

Juist om wat ik geworden ben,

is Jezus geworden zoals ik Hem nu ken!

Ik kan mezelf niet ontworstelen aan mijn lot,

Wèl Die Zich ontledigd heeft: 

Namelijk Jezus: Mens, Redder en God!!! 

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Spreuken 8: 22- 36

Filippenzen 2: 5- 11

Tekst:

Filippenzen 2: 6, 7

Die, terwijl Hij in de gestalte van God was, het niet als roof beschouwd heeft aan God gelijk te zijn, maar Zichzelf ontledigd heeft door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163082700000241

Zondaar, knielen maar!

Paulus moest door de Geest doorgeven,

waartoe je opgeroepen wordt in 't leven.

Gemakkelijk was het niet,

maar Paulus deed het wel, zoals je ziet.

Afgelopen week bleek hoe moeilijk 't is,

in ons land ging het nu ook helemaal mis...

'Eigen volk eerst!', was de roep.

'Geen  Afghanen op onze stoep!'

Deze wereld heeft aan de Heere lak.

Het was ook de gemeente tot wie Paulus sprak,

waar door de werking van de Heilige Geest.

't Evangelie al transformerend bezig is geweest!

Paulus moest het opschrijven blijkbaar...

Wat hij hen zei, viel hen om te doen zwaar!

Maar het geeft waarschijnlijk wel aan,

dat ze onder Jezus' invloed willen staan.

Is dat ook ons streven,

onder Zijn invloed te leven?

Waarom is het woordje 'ook' zo belangrijk?

De eerste versies waren dit woordje rijk.

Bij latere versies is het weggelaten,

nauwkeurig overschrijven mocht niet baten.

Bij de laatste zet je jezelf geheel aan de kant.

Met 'ook' heb je nog speelruimte zegt ons verstand.

Welke gedachte Heere, is nu de juiste visie?

Verdieping in de tekst voor  een conclusie.

Gebrek aan eensgezindheid of is 't  eigenbelang?

Eigendunk krijgt de voorrang...

Dat je nederig, de ander hoger acht,

Leer hoe Jezus was, deed èn dacht...

Paulus vermaande dat ze elkaar 't leven zuur maakten,

en daardoor in Fillipi in onenigheid raakten...

Laten wij ons geestelijk eigenbelang voorop staan?

Of laten we de ander vooropgaan?

Heb begrip en laat elkaar niet vallen,

we zijn een gemeente voor ons allen!

Wat staat Christus voor ogen?

Hij is met zondaren bewogen!

Waakt dat jij óf de ander geen schade lijdt,

door hoogmoedige geestelijke gezindheid.

In gemeenten de belangrijkste gave die we nalaten,

is de dienstbaarheid, die we wat graag vergaten!

Dan zijn we zo onzichtbaar aanwezig,

liever zijn we op de voorgrond bezig...

Wees blij met álle gaven die ieder heeft gekregen,

samen met jouw gave, is 't de gemeente tot zegen!

De één de hand, de ander de voet of 't hoofd,

je doet het, omdat je in Jezus gelooft...

'De ander is nog niet zo ver', klonk dat lief?

Het leek wel of je je boven de ander verhief...

Want wat bedoel jij ermee?

Ben jij wel zo ver, en beter oké!?

Pas op met wat je over ieder betoogt,

God is 't die vernedert èn verhoogt!

De discipelen vragen wie Jezus 't belangrijkste vindt.

Daarop stelt Jezus in het midden... een kind!

Jezus in de gestalte van God liet Zich beroven,

opdat wij de drieënige God weer konden loven,

heeft Zichzelf ontledigd, uitgeput en weggegeven,

dát wat wij niet kunnen in ons leven!

Jezus gaf Zijn menselijke gestalte niet op,

zette Zijn lijden met Zijn Godheid niet stop.

Had alléén het belang van zondaren op het oog!

Zijn hart dat met innerlijke ontferming bewoog....

Gods Geest wist dat wij dit niet volbrengen konden.

Ons hart is geneigd tot eigenbelang en zonden!

Mensen die elkaar levens verwoesten,

niet meer weten waar ze heen moesten?

Is het niet om te huilen ?

Wij hebben echter een plek om te schuilen!

Als je dit alles ontdekt hebt zondaar? Ga,

knielen bij Jezus, bij het kruis op Golgotha!

Wonderlijk maar ó zó waar, want zondaar...?

Dan knielen we daar nederig voor elkaar!!!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Filippenzen 2: 1- 5

1 Korintiërs 10: 23- 33

1 Korintiërs 11: 1

1 Korintiërs 13: 1- 5

Tekst:

Filippenzen 2: 4 

Laat eenieder niet (alleen) oog hebben voor wat van hemzelf is, maar laat eenieder ook oog hebben voor wat van anderen is.

1 Korintiërs 13

5b: zij zoekt niet haar eigen belang,

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163025640000241

Nederig overwonnen

Grammaticaal klopt hij niet, deze eerste zin,

van emotie slikt Paulus zijn woorden in...

Wat zit Paulus nu zo hoog,

dat het hem zo intens bewoog?

In de gemeente heerst verdeeldheid,

gebrek aan ootmoed oftewel; nederigheid.

Alleen wandel het Evangelie van Christus waardig.

Eensgezind strijdend èn dienstvaardig,

vanwege tegenstanders en gevaren.

In afwezigheid van Paulus één geest bewaren,

tegen dwaalleraars of boze machten in de lucht,

Zodat je samen strijdend tot God zucht.

En zijn Zijn wegen voor ons dan ja en amen,

zodat God Zich voor ons niet hoeft te schamen?

In plaats van de 'wereld'; 'dat fiksen we wel',

van de zelfmaakbaarheid, bovendien snel!

Paulus spreekt de gemeente in Christus aan,

die heeft door het geloof, recht van bestaan.

Ze bestaan In de invloedssfeer,

van de Heiland, onze Heer!

Willen wij ook opletten,

en luisteren naar Zijn wetten?

Een ontzagwekkende werkelijkheid,

dat Gods Geest Zijn huis heeft bereid,

in onze onheilige hart en niet vertrekt,

en zo de gemeente tot gemeenschap wekt...

Eén in liefde, van ziel en van gevoelen,

eigenbelang hoort niet tot persoonlijke doelen,

maar de ander uitnemender achten,

mag je van elkaar verwachten...

Grieken vonden nederigheid een schande,

die zij maar wat graag hun leven uitbanden.

Groot moest je bij hen zijn,

maar Jezus begon nederig en klein...

Leven wij in een andere tijd?

Zijn wij onze dikke 'ikken' kwijt?

Geldingsdrang, (geestelijke) hoogmoed, 

zelfhandhaving die je niet aan de kant gaan doet???

We moeten nederig zijn dat is waar...

Ervan een wet maken is echter een groot gevaar!

Denkt te klein van Jezus en te groot van jezelf in 't heden...

Dáárom kwam Jezus naar beneden!

Want er werd niemand gevonden op aarde,

die in nederig opzien naar de ander staarde.

Tevens niet die de minste zijn wil,

en..., voor schuld bekennen zweeg men stil!

Jezus, Die wèl nederig de schuld betaalde,

waarvoor iedereen zijn neus ophaalde!

Jezus heeft onze plaats bekleed,

wat ik moest doen, is wat Hij deed!

Spijkers gingen Zijn handen door,

omdat mijn handen graag grijpen hoor...

Spijkers door Zijn voeten geslagen,

omdat de mijne op verkeerde wegen wagen.

En een doornenkroon op Zijn hoofd,

omdat ik te groot van mezelf heb geloofd!

Hoe moeilijk is het de ander hoger te achten,

en 't niet allemaal van jezelf te verwachten?

Liever dat je voor je eigen behoud vecht,

want een stap terug doen lukt zo slecht...

Tevens het de ander beletten,

om mj́jn troon te bezetten...

Zet jij ook jouw eigen wil aan de kant,

dat het soms vanbinnen van pijn brandt?

En je door je aan het dienen te wijden,

jij je gekruisigd voelt en zoveel moet lijden,

dat je het uitschreeuwt van de pijn?

De HEERE weet het, bij Hem moet je zijn!

Je hoort de  geleerde, trotse en rijke luid.

Veel zachter klinkt het zachte stemgeluid:

Kom tot mij die belast zijt, Ik geef je rust!

Volg Jezus' voorbeeld met lust!

Het is Zijn zachte stem die je hoort,

door het lezen van Zijn Woord!

Je krijgt genade en na alle tranen vergoten,

wordt je geplaatst naast wereldgroten!

En is daar in Christus bemoediging,

en innige gevoelens van ontferming!

Bovendien gemeenschap van de Geest,

troost van de liefde, voor die de HEERE vreest!

Schreeuw jij nu nederig tot Hem?

En luister jij naar Zijn zachte stem?

Zijn Majesteit is ten top gestegen.

Volg Hem nederig op ál jouw wegen...

En..., kijk naar Hem omhoog,

want Hij slaat op hen het oog,

die nederig voor Hem knielen.

Dé Redder van verloren zielen!

N.a.v. een preek van met als tekstgedeelten:

Matteüs 18: 1- 5

Filippenzen 1: 27- 30

Filippenzen 2: 1- 4

1 Petrus 5

Tekst:

Filippenzen 2: 3b 

Laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162965160000241

Samen aan het werk

Epafroditus lette niet op zijn grenzen,

schrijft Paulus aan de Fillipenzen.

Hij deed meer dan hij aankan,

de dood was zijn buurman...

Wat wil Paulus hiermee zeggen?

Een pijnlijk punt gaat hij nu openleggen!
Namelijk waar Paulus de gemeente op aansprak,
is het dienstbetoon dat van hen, aan hem ontbrak…
Ontvang Epafroditus dan met blijdschap en houdt hem in ere,

hij stierf bijna door ‘t doen, van jullie ontbrekende werk voor de Heere...

In onze tijd komt burnout veelvuldig voor,

je geeft dan aan je grenzen te weinig gehoor.

Zijn wij een gemeente die elkaar steunt?

Of is er een grote groep die achterover leunt,

vervuld met eigenbelang?

Zónder innerlijke drang,

te gaan in Gods belangeloze wegen,

en júist eigen straatjes vegen…
Ouderlingen hebben de taak ons te bewaren bij Gods heilig Woord...

Steunen wij hen, zodat Zijn werk niet wordt verstoord!?

Alleen gelaten door familie is een gemis,

Paulus en Epafroditus wéten hoe pijnlijk dat is!

Hoewel zij echter hun eigen familie verloren,

mogen zij wèl tot een geestelijke familie behoren!

Mijn familie wil Schepper en Zaligmaker niet prijzen,
zij hebben een andere levenswijze...

Alhoewel ik heb me op Jezus' pad heb begeven,

vraag ik me af: ‘doe ik het beter in mijn leven!?’
Terwijl ik geloof van vergeving in Jezus naam,
voel ik mij regelmatig in mijn familie eenzaam...

Maar…, als ik mezelf dan  een poosje bezin,

dank ik de HEERE, want ik heb een gezin,

dat de Zaligmaker erkent!

En jij, die verlost bent?

Ben of voel jij je alleen!?

Staat de gemeente om jou heen?

Ik keer weer tot mezelf in...

Jij èn ik, deel van Zijn gezin…

Wij hebben de taak elkaar te bewaren bij Gods heilig Woord…
Steunen we elkaar, zodat Zijn werk niet wordt verstoord!?

Voelen wij ons bij elkaar geborgen?

Willen we voor elkaar zorgen?

Zoals Epafroditus ook voor Paulus  en de gemeente deed,

is er Eén Die, met hetzelfde woord van angst, leed...

Bij Jezus’ lijden in de hof van Gethsémané,

nam Hij naar de aarde, genade en vergeving mee,

voor gevangenen van zonden en schuld.

Heeft met Zijn sterven de belofte vervuld!

Paulus vertelt éérst over Christus,

daarna over Timotheus en Epafroditus.
We zagen in hen ‘t karakter van Christus, onze Heere!

Paulus wil de gemeente, de gezindheid van Christus leren...

Laten wij ons ook hiernaar vormen?

En niet naar onze eigen menselijke normen,

van 'n goed gevoel of onszelf willen bewijzen,

zodat we onszelf de lucht in kunnen prijzen!?

De gehéle gemeente wordt alléén gediend,

áls ieder beseft, dat Christus onze zaligheid heeft verdiend!

Dan gaan we samen, ondanks onze aardse gebreken,

met woord en daad de loftrompet over Christus steken!!! N.a.v. een preek over Fillipenzen 2

Tekst:

Filippenzen 2:30 

Want om het werk van Christus was hij tot dicht bij de dood gekomen, doordat hij zijn leven had gewaagd om aan te vullen wat aan uw dienstbetoon jegens mij nog ontbrak.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162901260000241

Dat éne woordje 'in'...

'Waarom ben ik hier? 

Voor mijn eigen plezier?'

De kuil was diep,

zo intens leeg en moe...

Dacht aan Hem Die mij schiep

en ging naar de Heere toe.

Ik smeekte als in een refrein,

'Heere laat mij 'in' U zijn...'

Dacht aan de preek;

dat éne woordje 'in'...

En de leegheid week,

ik mag deel zijn van Zijn gezin!

Niet om mijn plezier,

ben ik hier...

Maar voor de eer,

van onze Heer!

Dat een ieder zal zien,

de HEERE die ik dien!

(Behorende tot 'In de Heere')

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162602280000241

In de Heere

Hoe bent u christen na covid-negentien?

Heb jij jouw levenshouding al herzien?

En wat gaat de gemeente van Christus doen,

ten opzichte van het normale leven van toen?

Want was dat gewone wel zo goed?

Alle dingen die je van jezelf en anderen doen moet...

Ben je dan wel op 't Evangelie gericht?

Of beneemt het daarop juist jouw zicht?

Te druk met werk, sport, muziek of cursus ontspannen leven,

dat we ons nog in stille tijd met de Heere begeven?

Paulus is van plan Timotheus en Epafroditus  te sturen,

en daarom wil hij de Fillipenzen aanvuren,

hen verheugd en met open armen te ontvangen.

Epafroditus had naar hen een groot verlangen,

en Timotheus zou oprecht zorg dragen  voor hun zaken.

Epafroditus werkt zich bijna dood voor 'kerkelijke' taken,

omdat de gemeente daarin tekort schoot.

Waarom Paulus geen dubbele tranen vergoot,

want Epafroditus herstelde door Gods ontferming.

Al was dit van Paulus wel een narrige opmerking!

Kunnen wij hiervan in de gemeente veel leren?

Sommigen werken zich over de kop, terwijl anderen consumeren...

Hinkt Paulus hier op twee gedachten?

Aan de ene kant snel komen en toch weer wachten?

Het sterven is winst als hij dat doet,

maar leven en Christus dienen is hem ook goed.

Tot drie keer toe, ik hoop in Jezus onze Heere.

De Heilige Geest wil onze aandacht, om iets te leren...

Het is door Paulus een bewuste toevoeging,

betekenis van de naam gekregen op de berg der verheerlijking.

Curios, Heerser of Regeerder zo krijgt 'in de Heere' Zijn waarde.

Hem, Die autoriteit heeft in de hemel en op aarde!

't Aantal gebruikte wijzen zijn er drie,

Één, in verband met de liturgie,

de tweede als oproep tot nieuw leven,

de laatste, op de eeuwig toekomst ons te geven,

wanneer Hij uit de hemel neerdaalt,

en ons voor eeuwig thuishaalt.

Paulus spreekt hier vanuit de tweede lijn,

de oproep dat de Heere ons leven zál zijn!

Het woordje 'in' kan je op twee manieren verstaan:

Als beweging, ergens 'in' gaan,

en ergens 'in' zijn, als toestand of feit.

Zo bedoelt Paulus 't, en daartoe is hij bereid,

te leven in de gezegende invloedssfeer,

van Jezus Christus zijn èn onze Heer!

Paulus laat  zijn eigen sturende plannen los,

doet alles in afhankelijkheid van Zijn Curios.

Want het is Gods machtsgebied,

waar Paulus in zijn leven op rekende of niet...

Luister! De Curios loop je nóóit mis,

omdat de Curios overal in ons is.

Wij maken plannen, maar als de Heere het beter vindt?

Gaat het zoals de Heer wil, lief kind!

Op Wie zijn wij gericht?

Paulus wil alles zien in het licht,

van Curios' maatschappij!

Maar wat doen wij!???

Moet de Heere nog aan onze boom schudden?

Of behoren wij reeds tot Zijn schaapskudde?

En zijn wij 'in' de Heere gehoorzaam,

zo de Curios wil en wij leven, 'in' Zijn naam!

N a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Filippenzen 2: 19- 30

Jakobus 4: 13 - 17

Tekst:

Filippenzen 2: 19a

En ik hoop in de Heere Jezus Timotheüs spoedig naar u toe te sturen,

Filippenzen 2: 24a

Maar ik vertrouw in de Heere dat ik ook zelf spoedig zal komen.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162602280000241