In 't licht van de wederkomst

Als ik mijn gedachten laat gaan,

lijkt de wereld wel in brand te staan.

Het roept zoveel vragen op...

Waarom zet de HEERE het niet stop?

Besmettelijke ziekten en branden, 

oorlogen door menselijke handen.

Maar ook  aardbeving,

en kerkverlating...

Zijn 't de tekenen van de eindtijd,

dat het volk van God zo lijdt?

Gods eigen Zoon,

zit naast Hem op Zijn troon,

om de aarde te regeren.

Terwijl wij mensen elkaar bezeren...

Politiek, psychische of geestelijke nood,

of natuur, de zorgen zijn overal groot...

Héérlijk als in de kerk gemeenteleden,

elkaar omringen door gebeden.

Dat men leeft uit dit vertrouwen;

alleen met Jezus is het vol te houden!

Gods vijand die Hem veracht,

moet bukken voor Zijn overmacht.

Heb jij verlangen naar de Heere?

Of moet jij jouw verzet nog afleren?

God staat boven alle aardse ellende,

je hoeft je alleen tot Hem te wenden.

Jezus ging de diepte in aan het kruis,

helpt de jouwe dragen, tot in het Vaderhuis.

Wat doen wij als pijn en lijden ons treft?

Ben jij dan diegene die zijn Hoofd opheft,

naar de Koning  die elke stap is voorgegaan, 

door het donkere dal in Zijn aardse bestaan?

Hoe lang duurt ons lijden nog?

Christus verplettert zijn vijanden toch?

Met Jezus aan Zijn rechterhand, kunnen wij ons verblijden,

door Zijn Geest in ons aardse lijden!

Want dat Gods volk zó lijdt,

zijn de tekenen der eindtijd.

We worden straks getooid met heilig sieraad,

omdat Christus overwonnen heeft ál het kwaad!!!

Naar aanleiding van een preek over Psalm 110 en de Heidelbergse Catechismus Zondag 19, vraag 50 en 51