Lied over de Eerstgeborene

Hij stond daar in de Sixtijnse kapel,

de overweldigende schilderingen,

deden hem in stilte, Gods lof zingen,

en kreeg daarbij kippenvel...

Het loflied hier door Paulus gezongen,

is dat volledig te begrijpen in dit leven?

God, overweldigend mooi beschreven!

Ik ga zitten, adem stil en ongedwongen,

wacht met verlangen en geduld,

tot Christus mij volledig vervuld...

Paulus zingt dit lied voor een kleine groep,

om hen een hart onder de riem te steken,

die van het pad der heidenen waren afgeweken,

Hij deed op hun geloof in Christus een beroep.

Voorheen vervreemd en vijandig aan God gezind,

wat bleek uit hun slechte daden,

mogen zij zich nu met andere ogen beraden,

hóe te gedragen als Gods kind.

Geen dienaars meer van aardse goden,

maar dagelijks, tot de Eerstgeborene gevloden!

Bij de schepping was Hij de Eerstgeborene.

'Maar de nadruk,' is wat de predikant zegt,

'wordt op de Eerstgeborene uit de doden gelegd.

Die op zoek was naar alle verlorenen...

Hij is niet alleen Verlosser van onze ziel,

maar ook Heerser over ál het leven...'

Wie hebben wij de heerschappij gegeven?

Zoeken wij bij Christus asiel?

Laten we ons door Hem bevrijden,

of door de wereld om ons heen verleiden?

Te kennen Zijn overtreffende Kracht!

Alle dingen zijn door en voor Hem geschapen.

Ik kan en mag Zijn Woord gebruiken als wapen,

tegen die grote boze duivelse macht...

Want Hij was vóór al deze dingen,

En al deze dingen bestaan door Hem!

Daarom laat ik me leiden door Zijn stem,

om eeuwig Zijn lof te mogen zingen:

'Van de schepping èn uit de doden, dé Eerstgeborene!

Geloof Hem! Want deze Heerser redt iedere verlorene!'

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Kolossenzen 1: 12- 23

Tekst:

Kolossenzen 1: 15- 20

15 Hij is het Beeld van de onzichtbare God, de Eerstgeborene van heel de schepping. 16 Want door Hem zijn alle dingen geschapen die in de hemelen en die op de aarde zijn, die zichtbaar en die onzichtbaar zijn: tronen, heerschappijen, overheden of machten; alle dingen zijn door Hem en voor Hem geschapen. 17 En Hij is vóór alle dingen, en alle dingen bestaan tezamen door Hem. 18 En Hij is het hoofd van het lichaam, namelijk van de gemeente, Hij, Die het begin is, de Eerstgeborene uit de doden, opdat Hij in allen de Eerste zou zijn. 19 Want het heeft de Vader behaagd dat in Hem heel de volheid wonen zou, 20 en dat Hij door Hem alle dingen met Zichzelf verzoenen zou, door vrede te maken door het bloed van Zijn kruis, ja door Hem, zowel de dingen die op de aarde zijn als de dingen die in de hemelen zijn.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162235980000241

Is Zijn wil..., mijn wil?

Ik denk, wil en doe,

werk naar mijn doel toe.

En moet je nu zien...

Is dit nu, wat ik verdien?

In mijn aardse huis?

Voel ik me hélemaal thuis.

Ik voel me sterk!

Allemaal eigen werk.

Heb ik dit alles gekregen,

onder Zijn zegen???

Zoveel  liefde en aards geluk,

mag van mij nooit meer stuk.

God denkt, wil en doet,

Zijn einddoel is zó goed!

Heeft al Zijn schepselen gediend.

Eeuwig leven voor ons verdiend,

door het geven,

van Zijn leven...

Wil jij het horen?

Ook als je álles hebt verloren?

Het aardse leven is fragiel,

en verleidelijk voor onze ziel.

Wij hebben 't levensdoel verzaakt,

van God, Die ons heeft gemaakt.

Denk, doe en wacht ik stil,

tot ik weet wat de HEERE wil!?

Zijn schepsel voor de eeuwigheid.

Ben ik tot Zijn dienst bereid?

Vervul ik Zijn levensdoel,

ongeacht hoe ik me voel?

Leg ik mijn worstelingen bij Hem neer,

om strijdend te leven tot Zijn eer?

In 't paradijs gevallen, mijn eigen schuld...

God heeft echter Zijn belofte vervuld!

Zoveel liefde en hemels geluk?

Straks volmaakt en nooit meer stuk!

Wind en vuur

Tekenen van vuur en wind,
tonen dat 't Pinksterfeest begint.
De Israëlieten vierde het oogstfeest,
alvorens de komst van de Heilige Geest.
Zij wilden God eerst een deel van de oogst geven,
daarna namen zij tot zich, wat over was gebleven.
Is daarom actie-kerkbalans aan het begin van 't jaar?
Of is het zo dat ik liever kijk naar,
wat ik goed beschouwd,
aan 't eind van het jaar overhoud?
In het oude testament is vuur en wind,
vaak daar waar God Zich ook bevindt.
In het paradijs bij Adam en Eva,
of de suizende windvlaag bij Elia.
Bij Mozes een struik onverteerbaar in brand.
Elia's offer verbrand door Gods vurige hand.
Ook bij de berg Sinaï,
is er wind en vuur dat ik zie.
Waar het  volk zich trillend op Mozes heeft verlaten,
om voor hen met God op de berg te praten.

Dáár heeft God Zijn wet aan Mozes gegeven,
toen zij samen hoog op de berg verbleven.
Met pasen werd  de verlossing uit Egypte herdacht,
Met Pinksteren dat Mozes 't volk Gods wet bracht.
De Heilige Geest, Zijn komst is voorbereid.
Nu vijftig dagen na Pasen, vol is de tijd!
Honderdtwintig mensen, een volhardende biddende vraag,
aan God en dán ineens een geweldige windvlaag!
Op hen allen, vlammetjes van vuur,
dit alles door Gods bestuur...
Moesten zij nu weer trillend verstoppen?
Een ander hun boontjes laten doppen,
omdat ze door het vuur worden verteerd?
Hebben we niets van de brandende struik geleerd?
Zij werden niet verteerd maar vervuld,
van Gods Heilige Geest, na hun biddende geduld.
God schrijft hier de wet in hun hart,
leert hen die doen zonder smart,
maar door Zijn Geest met plezier!
God brengt de Sanaï naar hier...

Er was één geweldige windvlaag,
meerdere vlammetjes branden gestaag.
Die één Geest die Zich over allen verspreidt,
volgelingen van Jezus naar hèt Leven leidt...
Ongeacht rangen of standen,
mag hun hart door Zijn Geest Branden!
De Geest discrimineert niet, doorbreekt grenzen,
door Zichzelf te geven aan alle soorten mensen.  
Er is één Geest, maar er zijn vele gaven.
Ga wijsheid, genezingen of tongentaal niet begraven...
Jong, oud, man, vrouw, van wie we ook afstammen?
Zijn Geest doet juist het unieke in ons opvlammen!
Stel, je bent het oor en niet de mond of voet?
Dan kan je via de mond vertellen waarmee de voet goed doet...
Want geen enkele gave is overbodig,het lichaam heeft ze allemáál nodig.
Sluit dus niet uit en maak geen onderscheid.
Door Zijn Geest is er liefde en eenheid!
Wees ons genadig en zegen door Uw Geest in overvloed,
dán alleen wordt  't Pinksterfeest, waarlijk goed!!!



https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162175500000241

N.a.v een preek over de tekstgedeelten: Exodus 19:14‭-‬19, Handelingen 2:1‭-‬4, 1 Korinthe 12:1‭-‬11.
Met als kerntekst handelingen 2:2‭-‬3:
En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten.  En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen.

Een ander gedicht over Pinksteren:Vurig verlangen

Kom Heilige Geest

Eerst hoorde Theofilus van Jezus daden, beschreven in het Evangelie van Lukas. Hoe Christus heeft geleden en is verraden, uit de dood opstond en zieken genas. Jezus vertoonde Zich veertig dagen lang na Zijn opstanding. Hij verklaarde alles aan de discipelen en toen ging, bij Zijn laatste verschijning hun verstand open. Zij begrepen toen, dat alles op deze wijze moest verlopen. Na drie jaar Zijn discipelen te zijn geweest, Nu wachtend, op de vervulling met de Heilige Geest. Jezus vertrekt op een wolk uit hun midden, zij gaan volhardend en eensgezind bidden.
Nu wachten in Jeruzalem op Zijn Kracht,
voor het vervullen van Gods opdracht.
De Heilige Geest komt, daarop vertrouwen zij!

Daarna gaan ze van Gods Zoon getuigen,
zondaren van Jezus Christus overtuigen!
Maar…, hoe is dit bij jou en bij mij!?

Bezitten wij deze eigenschappen:
Volharding, bidden en smeken?
Of zijn we op gemakzucht te betrappen?
Of vallen we terug in onze gebreken?
Na onze belijdenis wordt het toch niet stil?
Het komt erop aan tot het doen van Zijn wil. Van Hem blijven leren en vouwen van handen,

zodat ons hart van liefde voor God blijft branden!
Want ook wij hebben die heilige opdracht.
Bidden wij voortdurend om Zijn kracht?
Een eend duikt onder water,
om op de oever even later,
eerst totaal verzopen,
het water van zich af te laten lopen.

Gaan wij zo de kerk naar binnen en buiten?
Gods Woord druipt af, in plaats van in onze harten sluiten?
Lukas en handelingen zijn voor Theofilus geschreven.
Dat zijn jood, heiden, God lievenden in hun leven.

Leer ons Hem kennen in Zijn doen en Zijn onderwijzen.
Laten we Hem bovendien eensgezind prijzen,
door te luisteren en leren gehoorzamen!
Ons in Zijn geboden te bekwamen.
Want het Evangelie is niet vrijblijvend,
omdat je het via de Ander(e) kant kent.
Nog nooit gezien, gehoord of in harten opgekomen,
dat heeft Hij bereid voor die in liefde tot Hem komen.
Het legt alles van mij bloot,
waarvoor Christus Zijn bloed vergoot.
Gods licht vaart ons leven binnen,
ik ga de zonde haten, Zijn geboden beminnen.
Satan probeerde Jezus tot zonde te verleiden, Zijn Godheid kon niet van Zijn mensheid scheiden,

daarom kon Hij in Zijn Vaders wegen blijven gaan!

Maar blijven wij ook zo stevig staan?
Wij worden dagelijks door de Satan verzocht,
om zonden te doen tegen Hem, Die ons vrijkocht!

Theofilus die de blijde boodschap voor het eerst leest, gelooft ‘t met de hulp van de Heilige Geest. De discipelen overtuigden niet door eigen kracht, het was Gods genade, die verlossing bracht. Ze mochten van een heerlijk werk getuigen, de wereld van zonde, gerechtigheid en oordeel overtuigen. De kracht van de prediker? Is de Heilige Geest, dat is zeker! Zijn herscheppende liefde snoeit, waardoor ‘t mooie in mensen opbloeit. Als wij die vissers eerst hadden gekend, waren zij wel de láátste die je uitzendt… God gaat echter ongeloofwaardige wegen, geeft liefde, gebruikt zijn wraak niet tegen, de vijanden, ook al doen zij Hem veel kwaad, biedt Hij hen genade aan, een tegendraadse daad! Wij denken dan boos: ‘ben ik mijn broeders hoeder?’ Jezus maakte juist gebruik van een ongehuwde moeder.

Maakte van vissers der vissen, vissers der mensen. Een groter God!? Kan ik me niet wensen! Laat ik me nu door Zijn Heilige Geest leiden, waardoor ik me aan God ga toewijden? En in plaats van al mijn schone schijn, wil ik er toch voor mijn naaste zijn? Tevens vervul ik dan Zijn taak, en neem ik geen wraak… Want Zijn leven was vol van liefde, ook voor hen, die Hem griefde… Met twaalf jaar al zoveel wijs verstand, leer mij leven uit Zijn hand! Weg..., de prikkel van de dood, in Jezus maken wij God groot! Verliet voor mij Zijn hemelse rijkdom. Na Zijn sterven, opgestaan en naar de hemel teruggekeerd. Vreugde in de hemel, als een zondaar zich bekeerd! Kom Heilige Geest, ja kom!!! https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162115020000241

N.a.v. de tekstgedeelten:
Lukas 3: 21- 22
Lukas 4: 1- 2, 14- 15, 31- 37
Handelingen 1: 1- 3

Tekst:
Handelingen 1: 1- 3
Het eerste boek heb ik gemaakt, o Theofilus, over alles wat Jezus begonnen is te doen én te onderwijzen, tot op de dag waarop Hij opgenomen is, nadat Hij door de Heilige Geest aan de apostelen, die Hij uitgekozen had, opdrachten had gegeven. Hij heeft Zichzelf, nadat Hij geleden had, ook levend aan hen vertoond, met veel onmiskenbare bewijzen, veertig dagen lang, waarbij Hij door hen gezien werd en over de dingen sprak die het Koninkrijk van God betreffen.
 

Die ook voor ons pleit

 

Een kwartiermaker bereidt alles voor,
soldaten hoeven daardoor,
alleen zichzelf mee te brengen,
om hun taken te volbrengen.
Jezus is vandaag naar de hemel opgevaren,
heeft verzoening gebracht voor zondaren.
Zijn lijden was ondraaglijk zwaar,
maar nóg is Zijn werk niet klaar…
Onze opgewekte Heer,
wat is er dan meer?
Welk nut heeft Zijn hemelvaart?
Wellicht dat deze preek het ons verklaart?
Jezus heeft het niet voor Zichzelf gedaan,
Hij is voor ons naar de hemel gegaan.
Christus werd aldaar,
onze Bemiddelaar.

Van een advocaat voor topcriminelen,
moordenaars, hopelozen en hen die stelen?
Kunnen wij niet onder de indruk raken.
Jezus is zo’n Advocaat van kwade zaken!
Paulus vertelt ons hier onomwonden,
Jezus staat tussen de Vader en ons voor onze zonden!
Hij wil ons buiten het gericht houden,
en voor de toorn van Zijn Vader behouden…
Jezus Die voortdurend voor Gods kinderen bidt en pleit,
en voor hen allen een hemelse plaats bereid.
Hij treedt niet op geod geluk nader,
maar met Zijn volbrachte werk tot de Vader.
Zijn doorboorde handen en vergoten bloed,
daarmee maakt Jezus het helemaal goed!
Jezus is uit de hemel, als Baby op aarde gekomen.
Volwassen heeft Hij Zijn vlees naar de hemel meegenomen.

In de hemel is nu Jezus ons Hoofd,
wij, Zijn lichaam op aarde, als je gelooft.
Iets van God werd daarna op aarde gegeven,
Gods Geest wordt in ons leven verweven.
We zitten vaak zo vast aan de wereld.
Onze blik op de Heere vertroebelt…
Zijn heilige Geest is voor onze aardse zorgen;
zorgen die we ervaren elke avond en en elke morgen.
Het kan niet dat de Vader jou, Zijn kind,
steeds in andermans armen vind!?
Gods Geest gaat aan ‘t werk met veel kracht,
Hij zorgt dat het van de Heere verwacht,
dingen van boven zoekt en je vind ‘t fijn!
Maar niet meer de dingen die van beneden zijn.
Ik wil gráág met Jezus de hemel bevolken.
Kijk verlangend omhoog of Hij komt op de wolken!!! N.a.v. een preek op hemelvaartsdag met als tekstgedeelten:
Romeinen 8: 31- 38
Catechismus zondag 18 vraag 49:
Wat nut ons de hemelvaart van Christus? Ten eerste, dat Hij in den hemel voor het aangezicht Zijns Vaders onse Voorspreker is. Ten andere, dat wij ons vlees in de hemel tot een zeker pand hebben, dat Hij, als het Hoofd, ons, zijn lidmaten, ook tot zich zal nemen. Ten derde, dat Hij ons Zijn Geest tot een tegenpand zendt, doorwiens kracht wij zoeken dat daarboven is, waar Christus is, zittende ter rechterhand Gods, en niet dat op de aarde is.
https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162089280000241

Op Gods benen

                                                                                     

 

Het is een moeizaam proces,
maar wel een belangrijke les,
die ik mag leren,
van de Heere.
Ik moest van jongs af aan,
leren op eigen benen te staan.
Plande zo vaak eigenwijs,
mijn eigen reis…
Terwijl ik dacht dat ik het bij God zocht,
en tegelijk tegen die afhankelijkheid vocht.

Heb daardoor gemerkt;

mens je bent zó beperkt!
Werd in mezelf teleurgesteld,
zocht naar een menselijke held…
Wat was ik blind!
Ik ging naar Gods kind…
En zeg het nu heel cru:
‘Ik ging niet als eerste naar U,
maar met al mijn noden,
ben ik naar mensen gevloden.'

Je zult zeggen: ‘was dat dan zo verkeerd?’
Ja, want mijn weg was omgekeerd…

Heere, U wilt dat ik op U vertrouw,

en niet tevergeefs op mensen bouw.
Zal ik mij in mijn aardse ellende,
volhardend éérst tot U wenden?
Want als ik mijn hulp bij U zoek,
komt verlossing uit onverwachte hoek.

En soms in moeiten en verdriet?

Merk of zie ik dat juist niet.

Ga ik dan door bij Hem met klagen,

om hulp en bijstand te vragen?
Het menselijke geslacht is beperkt,
tenzij Úw Geest, door hen heen werkt...

Jezus God èn mens inéén,
ging vooruit op Zijn kruisweg heen.
Om mij door Zijn Geest nóóit alleen te laten,
al ga ik op eigen benen over de straten!
Soms ben ik 't leven verschrikkelijk moe.
Daarom ga ik naar Gods énige Kind toe!
Dan mag ik op Zijn wegen gaan,
door op Zijn benen te staan!
En kan ik in mijn aardse dwalen,
eventjes rustig ademhalen...

Jezus in ons midden

We zijn gewend,
aan deze belofte zo overbekend…,
in moeilijke dagen aan te halen.
Nu zijn de samenkomsten in kleine getalen…
Ondanks dat het goed voelt,
wordt dit door Jezus bedoelt?
Mogen we deze belofte wel zo inschatten?
Moeten we Jezus woorden niet anders opvatten?
Laten we ons eens verrassen,
en voor vooringenomenheid oppassen!
Jezus geeft in dit hoofdstuk veel adviezen,
om elkaar in de gemeente niet te verliezen.
Kennelijk ging het in de gemeente niet goed,
Jezus is het, die hier voor wankelen behoed.
Die de wil van de Vader doet is iemand,
die als broeder aan Jezus is verwant.

Wanneer Jezus over het verloren schaap vertelt,
verwijst Hij naar de broeder iets later vermeld.
Hij…, die jouw hart verwondde,
door zijn aan jou gepleegde zonde…
Hoe kan het dat een broeder dat doet?
Hij doet toch alleen maar goed?
Zoek je dan als beledigde partij eerst verzoening?
Of wacht je tot hij komt vragen om vergeving?
Het gaat tegen mijn natuur in.
Mijn broeder behandelde mij toch heel min!?
Moet ik dan de eerste stap zetten?
Hij moet gewoon op zijn gedrag letten!
Die diepe kras doet veel te veel pijn,
mijn broeder moet de minste zijn!
Hij moet voelen wat hij mij heeft aangedaan!
Om vervolgens de weg van berouw te gaan.

Wacht eens even…, het lijkt omgekeerd,
maar wat hebben we van Jezus geleerd?
Als Christus had gewacht tot wij komen,
hadden we enkel over verlossing kunnen dromen…
Want als Hij niet de eerste stap had gezet,
lagen we nu nog in de zonden, dus opgelet:
Door de zonde werd hij een afgedwaald schaap.
echter, ga ik bidden zodat ik mijn moed bijeenraap,
om hem terecht te wijzen en ik geen zonde op hem laad,
en daarom onze christelijke gemeente niet schaad?
Want de zonden uit het verleden,
moeten in het licht komen en beleden.
Zodat we het elkaar in dit leven,
voor het heilig oog van de Heere vergeven!
Als de verzoening niet lukt,
gaat de gemeente eronder gebukt.

Dus neem dan één of twee,
getuigen met je mee…
Niet om het openbaar te maken,
maar één zonde zal het héle lichaam raken!
Het is om de gemeenschap te helen,
in plaats van door ruzie te verdelen.
Doe je er niets aan dan ettert de wond,
en wordt de gemeente niet gezond.
Laat iemand zich niet corrigeren?
Dan moet je hem uit de gemeente weren.
Het wordt voor iedereen openbaar,
deze broeder is een zondaar.
Zichzelf door zonden buiten de gemeente gezet.
Juist dán begint voor één of twee getuigen ’t gebed,
om de zonde van het verloren schaap te overwinnen.
hij belijdt zijn zonden, en mag de gemeente weer binnen.


Jezus kreeg Zijn doodvonnis door twee getuigen.
Het Evangelie ging het daarentegen ombuigen.
Zo geneest Zijn verscheurde lichaam,
herstelt Jezus eer èn Zijn besmeurde Naam:
Bidders leggen bij de Vader een claim neer.
Zie…, in het midden komt er één meer!
Jezus zegt zelf: ‘Daar ben Ik in het midden,
waar mensen in Mijn Naam voor elkaar bidden!’
‘Vader Ik ben voor deze broeder gestorven,
heb voor zondaren de zaligheid verworven.’
Ook worden in Zijn Naam mensen gedoopt.
Dat is waarmee het Mattheüs Evangelie afloopt,
en waarmee ons leven in de gemeente begon;
de doop, in onze drieënige Levensbron.
Neem je nu jouw verantwoordelijkheid?
Geen geroddel, maar een gemeente in eenheid!
Als ouder, kind of geliefde niet meer gelooft?
Vertrouw op wat Jezus hier heeft beloofd:
Als wij samen in Zijn Naam voor hen bidden,
dan claimt Jezus mee aan Zijn Vader, hier in ons midden.
‘Vader…, Ik heb de eerste stap gezet,
brengt U deze broeder terug, op ons gebed!’

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:
Mattheüs 18:20- 22
Leviticus 19: 16- 18
Deuteronium 17: 2- 7

Tekst:
Mattheüs 18: 20
Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162057960000241

Laten leiden op de kruisweg

Geen gemakkelijke weg:

Van jongs af aan zit het in ons bloed,

dat je het allemaal liever zelf doet.
Ookal is het niet altijd even handig,
zo worden we wel volwassen en zelfstandig.
Maar in de omgang met onze HEERE,
moeten we dit gedrag absoluut afleren!
Jezus dienen we voor ons uit te laten gaan,
Hem te volgen op onze aardse loopbaan.
Tot drie keer toe vroeg Hij:
'Petrus, houdt jij van mij?'
Jezus raakt Petrus tot 't diepst in zijn hart,
zijn trots verdwijnt, er volgen tranen van smart.
Hij antwoordt: 'U weet toch dat ik van U houd!?'
Jezus kijkt inderdaad naar zijn diepste inhoud!
Kan of wil hij zijn vissersberoep verliezen,
door zijn Heere hierboven te verkiezen?
Petrus krijgt aldus een bijzondere opdracht.
En wie had dit nu ooit verwacht,
van deze passievolle man,
die meestal eerst doet en dan denken kan?
Jezus keek echter niet naar zijn prestaties of mooie woorden,
want 't was ook door Petrus, dat soldaten Zijn handen doorboorden!
Met de jaren volgde Petrus, Jezus volhardend en trouw,
niet wetend dat Hij als Jezus, eindigen zou...
Dit wordt door Jezus in dit Bijbelgedeelte voorspeld,
en nu dankzij Johannes aan ons doorverteld.
Met Petrus omgekeerde kruisdood,
verkondigde hij Jezus en maakte Hem groot!

Een weg van volgen:

Hebben wij de HEERE meer lief,
dan echtgenoot, kinderen of aards gerief?
Volgen wij Hem op onze kruiswegen,
en vragen wij Hem om Zijn zegen?
Opdat we ondanks ons lijden,
ons in Christus verblijden?
Want als we compromissen sluiten,
sluiten we Jezus buiten...
Zonder compromissen vermeerdert ons lijden,
maar zullen we wel Zijn Evangelie verspreiden!
Zijn wij in ons volgen radicaal?
Of gaan we eigen wegen, is dat ons verhaal?
Dan zullen ze ons kruis ontlopen,
maar kunnen we niet op Zijn bijstand hopen...
Het volgen houden we vol, 't is maar dat je het weet;
door wat Jezus voor ons aan het kruis deed!
Daarbij door Zijn Geest, Die ons met Zijn gaven overlaad,
en ons tot Zijn bestemming komen laat.
Voor Jezus was Petrus overbodig.
Hij leerde; juist ik heb Jezus nodig!
Hebben wij dit al geleerd?
Of hebben we Hem uit ons leven geweerd?
Satan wil dat we ons zorgen maken,
en daarmee het volgen van Jezus staken.
Jezus geeft echter een fundering in verdriet en tegenslagen.
Geeft vreugde in wat wij op onze wegen moeten dragen.
Want Jezus keek niet naar onze prestaties of mooie woorden,
Hij liet het voor ons toe, dat soldaten Zijn handen doorboorden!

Een persoonlijke weg:

Petrus vraagt dingen die hem niet aangaan.
Hoe zal hij die vergelijking met Johannes doorstaan?
Jezus vermaant hem; dit moet hem niet boeien,
hij moet zich niet met de weg van Johannes bemoeien!
'Petrus, volg u Mij!'
Een persoonlijke weg voor hen allebei...
Als ik nu jouw weg vergelijk met de mijne?
Ben ik menselijk gericht en mijn geloof zal wegkwijnen.
Want het eens worden met Zijn weg met mij,
is dan zeer lastig en dat maakt mij niet vrij.
Die weg is dan juist moeilijk te verdragen.
Maar Jezus wil dat ik Zijn hulp zal vragen!
Ik hoef nóóit een weg te gaan,
die Jezus niet is gegaan...
Daar heb ik lijden en spot voor over,
van die duivelse eerberover!
Zo gaat God met een ieder Zijn eigen weg,
áls ik Hem volg en mijn leven in Zijn handen leg.
Want Jezus kijkt niet naar mijn prestaties of mooie woorden,
leed vrijwillig voor mij, terwijl soldaten Zijn handen doorboorden!
Wanneer ik mij door Hem laat leiden, loop ik Hem nooit mis,
Want God gaat met mij, de beste weg die er is!!!

N.a.v. het Bijbelgedeelte:
Johannes 21: 15- 26

Tekst:
Johannes 21:18
Voorwaar, voorwaar, zeg Ik u: Toen u jonger was, omgordde u uzelf en liep u waar u wilde; maar als u oud geworden bent, zult u uw handen uitstrekken, en een ander zal u omgorden en u brengen waar u niet heen wilt.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162054540000241