Vurig verlangen

Jezus beval met bewogen stem,
bidt en smeekt, eensgezind in Jeruzalem.

Mijn Vader heeft het beloofd,

de Heilige Geest komt, gelooft!

Mijn taak hier op aarde is volbracht.
Ik word nu in de hemel verwacht…
Daar ga Ik Mijn vader bidden,

de Trooster te brengen, in jullie midden…

Jullie raken Mij hier op aarde kwijt,

maar Hij zal in u blijven, tot in eeuwigheid!
Ik heb u zoveel gezegd, is het niet?

Jullie zullen geloven, als het is geschied.

Ook jij Petrus! Weet je nog?

Ik heb het je toen gezegd, toch?
‘Ik heb voor u gebeden,

jij zult bekeerd zijn, in het heden!'

Petrus vroeger vol vurig zelfvertrouwen,

werd nederig klein, maar in Christus behouden.
En toen gebeurde dat grote wonder,

in die opperzaal, zó bijzonder!

Het geluid, als van een stormwind,

dat zich in de volledige ruimte bevindt.

De Heilige Geest, die in een ieder verscheen,
als tongen van vuur, op iedereen!

In alle talen wordt gesproken,

Gods trouw wordt nooit verbroken...
Het gebeurt gelijk Joël voorzegd heeft.
Vreugde! Jezus is niet dood.., Hij leeft!

Zo vertelt Petrus, vurig door de Geest,
op dat heerlijke Pinksterfeest.

De echo klinkend: ‘Versterkt uw broeder,
door het geloof in Mij, jouw Behoeder…'

Die dag, wat een grote zegen!

Zoveel zielen, die het geloof verkregen…
Iedereen die geloofde was bijeen,

en zij hadden alle dingen gemeen.

Zij braken met elkaar, dagelijks het brood.

Met vreugde en eenvoud, maakten zij God groot!
Gods volk werd dagelijks uitgebreid.

Het Evangelie over de hele wereld verspreid…

Jezus, die naast Zijn Vader zit.
Wat een troost..., Die voor ons bidt.

Jezus, die voor ons een plaats bereidt,
in die Hemelse heerlijkheid.

Heeft U, jij of ik de Heilige Geest reeds ontvangen?
Verspreiden wij Zijn Evangelie, met vurig verlangen!?
Laat ons dan vreugdevol, dit leven dragen,

met onze ogen naar de hemel opgeslagen!

Naar aanleiding van Handelingen 1 en 2

Lees ook dit Pinkstergedicht: Wind en vuur