Trouw in de taal van het geloof ('Je moeders taal')

Nehemia stelde op God zijn vertrouwen.

Wilde Jeruzalems' muur herbouwen,

samen met Eljasib en de andere joden.

Zij beloofden te leven naar Gods geboden,

want zij hoorden Ezra uit Gods Woord lezen.

werden daardoor op hun schuld gewezen.

Net voor het nieuwe jaar,

was de muur klaar.

Zij gingen de inwijding van de muur verrichten.

vol van vreugde en met blijde gezichten.

Toen verliet Nehemia hen een hele poos.

Kwam jaren later terug en werd ontzettend boos...

Eljasib had niet zuiver de tempel bewaakt,

maar in de voorhoven ruimte voor Tobia gemaakt.

Doordat vele joden met heidenen waren getrouwd,

waren hun kinderen met 't spreken van Judees niet vertrouwd.

Nehemia zag dat hart, ziel en leven,

niet aan de Heere werden gegeven,

en woorden van de Heere niet meer ingescherpt...

Zodat hij de inboedel van Tobia de tempel uitwerpt,

laat reinigen en voorwerpen van God terugbrengen

Vermaant dat zij zich niet met heidenen moeten vermengen.

Want als zèlfs Salomo Gods wijze en lieve man,

door zijn heidense vrouwen, zonden niet laten kan?

Wat is van 't huwelijk het eerste doel?

Niet het geven van een goed gevoel,

maar dat de één de ander trouw bijstaat, 

in het tijdelijke èn wat het eeuwige leven aangaat.

Ben jij samen één in geestelijke zaken?

Help je elkaar voor zonden te waken?

En scherpen wij Gods Woorden in?

Praat je daarover in het gezin?

Zijn onze daden naar Gods Woord?

Of leven we zoals het volgens de wereld hoort?

Het gáát niet vanzelf, geloofsoverdracht.

Dat vraagt veel oefening en kracht.

De duivel heeft heel veel praats,

geef hem in je leven géén plaats!

Had Nehemia's terugkomst niet anders gekund?

We hadden het hem zo gegund!

Geen lofzang op wat Nehemia had gedaan,

Júist Gods trouw komt in het centrum te staan!

Hij denkt aan jou en mij ten goede,

als we ons vragend tot Hem spoeden.

Want God heeft beloofd onze Vader te zijn,

of je nu jong, oud, groot bent of klein.

Een belofte om de HEERE voor te danken!

Hij is de wijnstok, wij de ranken...

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Nehemia 13: 1- 9, 23- 31

Efeziërs 4: 17- 32

Tekst Nehemia 13: 23- 24

23 Ook zag ik in die dagen Joden die Asdoditische, Ammonitische en Moabitische vrouwen bij zich hadden doen wonen. 24 Hun kinderen spraken voor de helft Asdoditisch, en ze konden geen Judees spreken, maar spraken overeenkomstig de taal van elk volk.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163506060000241

De dood, dood verklaren

We proberen al vele duizenden jaren,

de dood, dood te verklaren.

Medicijnen, wetenschap, eeuwige roem?

Het is ons om 't eeuwig leven te doen.

Onder zonden en ziekten gaan we gebukt.

Slechts één Medicijnmeester is 't gelukt,

om ons daarvan  te genezen.

Wil jij ook Zijn patiënt wezen?

Geloof in Hem, het énige juiste medicijn,

om nu èn voor eeuwig gelukkig te zijn!

Nuchter en waakzaam

Jezus heeft heel lang geleden,

voor ons het volmaakte offer volbracht,

voor zonden in toekomst, verleden èn heden.

Geef dat jij, en ook ik, dit offer niet veracht,

en ons leven in Zijn dienst zullen besteden.

Gods Geest geeft daarvoor de kracht,

door Jezus offer in het verleden!

 

Voel ik me van mensen verlaten of veracht?

Jezus heeft ècht alleen geleden,

maar Hij is altijd bij mij en wacht,

telkens tot ik mijn zonden heb beleden,

want Hij heeft daarvoor 't volmaakte offer volbracht.

Wil ik blijmoedig mijn leven in Zijn dienst besteden?

Gods Geest geeft daarvoor de kracht!

Donker

Mensen die je verlaten,

omdat je alleen depressief kan praten...

De heerlijke geuren,

prachtige kleuren...

Ik zie ze niet,

door 't intense verdriet. 

Wát is er toch telkens mis?

Kon ik maar vertellen wat het is!

Mijn bovenlichaam wiegt heen en weer.

Ogen knijpen samen, tranen vallen neer...

Mijn neus begint ook al te lopen, 

mijn lichaam in elkaar gekropen...

Ik heb ècht geen recht tot klagen...

En tóch kan ik 't leven niet verdragen...

In het aardse lijden,

contacten vermijden...

Want als je me ècht kennen gaat?

Geloof ik vást dat je me alleen laat...

Ik wéét wel, bij Wie ik kan schuilen,

bij Wie ik mezelf leeg mag huilen...

God verlaat mij niet al ervaar ik 't zo niet,

in mijn huidige heftige verdriet...

Het zijn de tranen die ik haat,

omdat ik denk dat men mij alleen laat...

Is het allemaal eerlijk wat ik zeg?

Jaag ik nu niet júist geliefden weg...?

Prik er alsjeblieft doorheen!

En..., laat me niet alleen!

Geestelijke topsport

Paulus maakt gebruik van het beeld,

van de topsport.

Want daarin wordt,

door sporters om één ding gespeeld.

De hoofdprijs!

De kern van het christelijke leven,

zegt Paulus vanaf vers zeven,

tot elf: 'de prijs waar ik naartoe wijs,

is Jezus Christus, in Zijn voortreffelijkheid!

Dat je in Hem gevonden wordt.

is de hoofdprijs in onze geestelijke sport.

En ben je jezelf soms kwijt?

Je vindt jezelf terug in Gods Zoon,
omdat Jezus alles heeft voldaan,
en je daarom door het geloof, in Hem mag staan.
Wij zijn Zijn verdiende genadeloon!

Dan komt Paulus met de praktische kant.

Hij is hierin kip en klaar:

Je leven verandert merkbaar,

omdat je je leven legt in Gods hand.

Ga dus nu niet met God onderhandelen,

Laat God tot je spreken en je niet verhinderen,

door jouw gevoel, je behoort toch tot Zijn kinderen?

Ga luisteren hoe Hij wilt dat jij gaat wandelen!

Want wie op eigen werken vertrouwen,

verachten de genade en bloed van Jezus onrein.

En dat zal hun doodzonde zijn,

men moet zichzelf als hoogmoedig beschouwen...

Maar als Jezus voor jou zó voortreffelijk is,

dat je Hem door Zijn Geest niet loslaat?

Ga je de werkwoorden doen waarover Paulus praat:

Jagen, grijpen en uitstrekken in jouw gemis.

Martha, Martha..., één ding is nodig...

Onze wereld is onrustig en wij zijn zó druk.

Daarmee maken we onze zielen stuk.

Onze boot en tweede huis zijn die niet overbodig?

Hoe hou je jouw ziel blakend van gezondheid?

Want zijn dat geen dingen die frustreren,

in ons leven met de HEERE?
Heb je daardoor geen te weinig tijd voor stille tijd?

De uitnodiging van onze God van boven,

in Christus Jezus te zijn en de prijs te ontvangen,

om daarmee dagelijks met verlangen,

God praktisch groot te maken en te loven...

Op aarde wordt er zoveel luid tot ons geroepen, 

Waar we met vallen en opstaan,

onze weg proberen te vinden en gaan.

Hoor jij God Zijn uitnodiging nog roepen?

God, Die het nooit moe wordt,

hoe houdt Hij het vol?

Eisen onze dovemansoren niet z'n tol?

Ik denk aan de vergelijking met topsport...

Als de Heiland toch niet was gekomen!

God fluistert in voorspoed,

óf luister je dan gewoon niet goed?

Te druk met verwezenlijken van aardse dromen?

Bij tegenspoed zet de Heere Zijn handen aan de mond.

Of is het dat je dan beter luistert,

omdat de zon in jouw leven is verduisterd?

En wordt daardoor jouw ziel weer gezond?

De roeping komt van bovenaf:

Zoek het toch bij Mij...

Dat alleen maakt je van zonden vrij,

en red je van het graf...

Maar nu komt de roeping naar boven toe,

om hemelsgezjnder in het leven te staan,

dan je tot nu toe hebt gedaan.

Dat vind je toch niet teveel gedoe?

Is bij alle mensen bekend, jouw goedheid?

Ben je niet zurig en narrig,

eigenwijs en halsstarrig?

Maar tot leven als de Heere Jezus bereid?

Want een haatdragend mens, gewis,

voelt zich thuis in aards gewemel.

Wat moet die dan doen in de hemel,

waar alles verzoenend en vergevend is?

Aan ons gaf God een liefdesbrief.

Daarin schrijft Hij dat Zijn Zoons leven,

voor jou èn voor mij heeft gegeven.

Alzo had God de wereld lief!!!

Laat jij de Heere in de kou staan?

Door de brief retour te sturen?

Hoe lang zal jouw leven nog duren?

Neem je hem ècht ter kennisgeving aan?

Zullen we over eigen krachten zwijgen?

De duivel is met de strijd begonnen,

maar Christus heeft hem al overwonnen

En daarom zullen wij de palmtak krijgen...

Dan wordt mijn naam met lofgejuich geprezen,

Dan zullen daar de blijde zangers staan.

De speelliên op de harp en cimbel slaan.

En binnen U al mijn fonteinen wezen.

Niet Zijn maar mijn naam wordt geprezen..., bijzonder!

De zaligheid is van onze God en van het Lam,

dat de zonden der wereld op Zich nam!

Een onbegrijpelijk maar heerlijk liefdeswonder!!!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:
Filippenzen 3: 1- 16, 1 Korintiërs 9: 24- 27, Openbaringen 7: 9-12

Tekst:

Filippenzen 3: 14
maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus. https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163328040000241

Troost door verdrukkingen heen

Paulus wil hen de waarheid niet besparen,

omdat zij nog niet lang christen waren:

'Ben je discipel van Jezus geworden,

dan heb je veel te nemen horden!' 

Paulus en Barnabas hadden 't in de gaten...

Er was verleiding om 't geloof los te laten.

Daarom spoorden zij hen aan erin te blijven,

en zich daarvan niet te laten verdrijven.

Vele verdrukkingen ga je door,

maar als je gaat in Zijn spoor?

Kom je in Gods Koninkrijk thuis,

door 't volbrachte werk aan het kruis!

Een moeilijke weg, inderdaad!

Hoe dat me, in mijn leven vergaat?

Genieten van wat God geeft is een mooie zaak.

We horen die boodschap echter ál te vaak.

Maar ik mag toch wel genieten,

in plaats van tranen vergieten?

Reclame en wereld ademen diezelfde instelling.

Kom ik daarmee dan tot mijn bestemming?

Paulus boodschap betreffen verdrukkingen doorstaan,

als je in Gods wegen wilt gaan...

Dan maak je mee, zonder uitzondering,

in deze wereld: afwijzing en vervreemding.

Wanneer je dat nooit meemaakt?

Heb je dan wel goed gewaakt?

Hen jij jouw leven misschien gemakzuchtig bestuurt?

Of leef je in een christelijke bubbel, die nooit schuurt?

Dat voelt waarschijnlijk aangenaam,

maar die verdrukkingen zijn heilzaam!

Daarom moedigt Paulus ons aan,

om standvastig in het geloof te staan.

In onze tijd wordt geloof als achterhaald beschouwd,

men vind je zwak omdat je op Jezus vertrouwt.

Vrij uitkomen voor je geloof staat onder druk.

Doe je dat, dan gaat je aardse toekomst stuk...

Zwijg je daarom in woord en daad stil,

omdat je een onzichtbare christen zijn wil?

Het dagelijkse leven trekt van 't geloof af.

Met de bemoediging die Paulus gaf,

wilde hij de christenen versterken.

Zó mag tevens Gods Woord in ons werken.

De HEERE heeft jou verkozen.

Kijk uit met drukte en God verwaarlozen!

Paulus en Barnabas die elkaar vergezellen,

hadden de christenen veel te vertellen.

Van alle grote dingen die God op hun pad,

aan de heidenen tot geloof gedaan had.

Groei neemt alleen toe in de genade van de Middelaar.

Wij zijn geen zendelingen, maar...,

aan Gods missie hebben wij wel deel.

Zijn wij niet Zijn 'dienstpersoneel'?

Hoe ik in de gewone dingen van alledag,

de HEERE kan eren en dienen mag...

Meer eerlijk, genadig en liefdevol,

de minste zijn, al eist dat bij mij z'n tol.

Paulus was een instrument van de HEERE.

Wij mogen uit Gods Woord van hem leren...

Heb jij zoals Paulus, deze vraag:

'HEERE, wat kan ik voor U betekenen vandaag?'

Kunnen we woorden van vergeving en hoop spreken?

Is dat ook onder verdrukking en moeilijkheden gebleken?

Geroepen gemeente van Christus: 'Ga heen,

Hij helpt altijd, je bent nooit alleen,

en mag in Zijn Koninkrijk komen!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelte Handelingen 14: 19- 28

Tekst:

Handelingen 14: 22

22 en zij versterkten de zielen van de discipelen, spoorden hen aan in het geloof te blijven en zeiden dat wij door veel verdrukkingen in het Koninkrijk van God moeten ingaan.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163385100000241

Zoon van Jakob en Israël’s nageslacht

De Israëlieten, geformeerd uit Jakob, protesteerden, tegen Jesaja die hen de wegen van God leerde.

Zij moesten even hun mond houden.

Géén angst, de HEERE zal hen behouden.

De joden waren hun bewegingsvrijheid,

in Egypte, Babel en concentratiekampen kwijt.

Heeft Jesaja dát, dan niet in de gaten?

Redding? Huh..., Jesaja kan mooi praten!

Ook die de concentratiekampen vol joden,

douchekoppen die hen met gas doodden.

Hoe kán Hij zeggen: 'Wees niet bevreesd?'

Het lijden dat onder de Joden is geweest?

Wat de HEERE nu van dit volk vroeg?

En tóch zegt Hij vol liefde: 'Het is genoeg...'

God heeft geen bangerikken gemaakt, zie;

de éérste angst..., kwam in genesis drie.

Dáár sloeg de duivel zijn eerste wonden.

Angst door de val, vrucht van de zonde.

De wereld zegt: 'christenen strooien zand

in onze ogen, want er is veel aan de hand!'

Hier is echter de HEERE aan het woord:

de reddende ochtend gloort...

God sloot bij de doop met ons een verbond,

en spreekt door de predikant zijn mond.

Onze Schepper, de God Die er Zijn zal, jawel;

is ook de God van Jakob en 't volk Israël!

Ben jij met jezelf ontevreden?

Wat is daarvoor jouw reden?

De pottenbakker legt zijn vingerafdrukken,

op ál zijn gemaakte verschillende stukken.

Zo heeft de HEERE ook ons gekneed,

aan alle verscheidenheid aandacht besteed. En…, God was tevreden,

met alle verschillende leden.

Wij mensen zijn nu nog niet verlost.

in 't verleden heeft het Jezus bloed gekost.

Om in de toekomst verlost te zijn,

van alle huidige ellende en pijn.

Want bij God wordt toekomst en heden,

bepaald door Zijn verleden,

voor ons heidenen de Goël,

zoals voor het volk Israël…

Israël's Zoon, Die in alles is verzocht,

heeft Hij jou al vrijgekocht?

Geloof je dat je van Hem bent?

Dat de HEERE tevens jouw naam kent?

Zijn Heilige Geest wil het jou geven, God roept je voortdurend in je leven.

Terwijl de wereld ons wil afknijpen,

Kunnen wij dit alles niet begrijpen..

Als de wereld onze naam niet meer weet,

is het de HEERE Die deze nóóit vergeet!

Wij zijn Hem meer waard dan alle machten,

en staat ons bij met al Zijn krachten...

Wij, aan de zonden vastgekleefd,

Jezus, Die tóch Zijn leven gegeven heeft.

Heel de wereld moet het weten,

dat Jezus Christus onze Zaligmaker wil heten!

Van oost naar west, van zuid naar noord,

moeten het op de aarde hebben gehoord...

Kostbaar bij ‘s HEEREN volk ingelijfd, is God er altijd bij.

In verleden, heden en toekomst door Hem…, van zonden vrij!

Soli Deo gloria.
N.a.v. een preek met als tekstgedeelte Jesaja 43: 1- 7

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163324620000241

Geen politieagent maar...

Ik weet niet hoe het bij jullie is?

Bij mij gaat leven van genade vaak mis...

Die politie-agent in mij,

houdt mij vaak gevangen en niet vrij.

Niemand mag pijn door mij ervaren,

de vrede moet ik altijd bewaren...

Als dat om wat voor reden niet lukt,

ga ik onder schuldgevoel gebukt...

Ik vraag me af en sta éven stil:

'Of ik het zèlf verdienen wil?'

Mijn resolute antwoord is 'nee'.

maar mijn perfectionisme doet wel mee...

En zó, dat ik mij schadelijk frustreer,

terwijl ik elke (zon-)dag weer,

predikanten door Gods Woord hoor zeggen:

'je mag het állemaal bij de HEERE neerleggen.'

Gebroken, mensen doen elkaar soms pijn.

'Maar HEERE, zo wíl ík niet zijn!'

Het is die politie-agent die ik weer hoor...

Geef ik hem..., óf Christus gehoor?

Ik ben zwak, al 'lijk' ik misschien sterk.

Sterk 'moeten' zijn maakt dat ik hard werk.

Kijk ik mijn angst moedig in de ogen,

zodat ik mijn wil om sterk te zijn, verloochen?

Ga ik nu mijn zwakheid moedig delen,

met God èn naasten, opdat pijn kan helen?

En áls iemand mij dan niet aardig vindt?

Blijf ik toch zeker nog steeds..., Zijn kind!?

Men leest of ziet mijn geworstel.

Ik denk..., dat ik niet dieper in Hem wortel...

Dan praat ik op een goede morgen,

met Gods knecht over ál mijn zorgen...

Na het gesprek als ik tegenover hem zit,

vraagt hij: 'Wil je dat ik voor je bid?'

De woorden van Zijn gebeden,

zijn langs mij heen gegleden...

Nog groter voelt mijn schuld,

door Gods eindeloze geduld...

En als ik richting mijn huis fiets

weet ik van het gebed zo goed als niets...

Een te vol hart en hoofd:

'dat heb je toch niet, als je gelooft???'

Zegt die stomme, dominante politieagent,

in mijn hoofd met mijn aandacht verwend...

Wil mijn naaste daarom niet in Hem geloven?

'want met Hem kom je alles toch te boven!?'

Kijk ik liever naar het kwade?

Of wil ik leven van geschonken genade,

door de Heere die mij geheel kent?

Ik mag zijn die ik ben, zónder politieagent!

Dat ik het dagelijks in mijn oren knoop,

de levende genade en hoop,

door Zijn kruis in het verleden,

voor mijn zonden in het heden!

Groeiend leven in afstervend vlees

Willen wij onze kinderen enkel verwennen?

Of dat ze de Heere Jezus leren kennen,

en de kracht van Zijn opstanding,

en de gemeenschap aan Zijn lijden?'

Even stil zijn want..., door de prediking,

leren we hoe God ons van de dood wil bevrijden.

Paulus werkte hard voor zijn zaligheid,

verloor het echter met zijn vleselijke strijd.

Heeft met dit verlies júist de genade gewonnen.

Heb jij je al over jouw zaligheid bezonnen?

Paulus heeft 't geloof uit genade verkregen,

en is door zijn brieven, ons tot zegen...

Nul plus nul geloof van mij is de optelsom.

Zijn geschonken geloof, is Zijn eigendom!

Nee, niet door eigen prestaties gered.

Het is genade wanneer ik op Zijn geboden let.

Mijn vlees dagelijks doden,

door het volgen van Zijn geboden,

Alleen met 't van Hem verkregen vermogen,

kan ik Hem op deze manier dankbaar verhogen…

Met eigen geloof blijf ik tobben tot het graf.

Het geloof van Jezus is wel volmaakt en af!

Waarom noemt Paulus eerst de opstanding,

dan 't lijden en sterven, is dit een vergissing?

Het gaat hem om die énorme kracht,

waarmee Jezus' opstanding is volbracht.

Na Pasen geen 'hopeloze' situatie meer,

door de kracht van de opstanding van onze Heer.

Bovendien zullen alle doden opstaan,

door de nóg grotere kracht bij God vandaan!

Als Gods Geest in je gaat werken,

dan zal jouw naaste gaan merken,

wat je bij een oprecht christen ziet:

Een leven voor God, met diepe eerbied.

Zelf gaan we steeds beter verstaan,

wat het is om in Gods wegen te gaan. 

Onze zonden zijn zó ontiegelijk zwaar,

groot was daarom 't lijden en van de middelaar!

Wanneer ik me met Zijn geloof verzadig,

ben ik voor iederéén barmhartig en genadig. 

Met 'in gemeenschap met Zijn lijden' wordt bedoeld;

het gevolg van, dat mijn leven op Christus stoelt...

En niet het: ieder huisje,

heeft zijn kruisje.

Maar spot, hoon en dood wordt ons deel.

Net als Jezus wordt ons lijden veel....

Nemen wij in navolging op, dít kruis?

stil en vrolijke tegen het werelds gedruis?

Op wie gaan wij en onze kinderen lijken?

Op Jezus? In ons leven moet dát…, nog blijken.

Je wordt aan Jezus' dood gelijkvormig alleen,

door lijden, dood en opstanding heen!

Geen geweld gaat gepaard met Gods kracht,

verborgen en stil wordt 't in onze zwakheid volbracht.

Voor ons een hele moeilijke les,

en een levenslang proces.

Ons vlees gaat sterven, onze ziel leven,

door Zijn Geest aan ons gegeven.

't Kost ons ons vlees, in Zijn wegen te gaan...

Maar…, onze Verlosser leeft en zal over ons stof opstaan.

Lof zij de Heer!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelte: Filippenzen 3: 1- 12 Job 19: 25- 27 2 Korinthe 4: 7- 15 Tekst: Filippenzen 3: 10, 11 opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met

Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word, om hoe dan ook te komen tot

de opstanding van de doden. https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163264140000241