Tijdens de corona'epidemie', kwamen de ergste scenario's via de media naar ons toe. De wetenschap ging snel op zoek naar vaccins om erger te voorkomen. Ja, bovendien te voorkomen dat we hier (ernstig) ziek van werden.
In die tijd realiseerde ik me opnieuw hoeveel kennis mensen hebben. We kunnen ziek(t)en genezen, auto's maken en door het heelal reizen. Met z'n allen denken we het klimaat te kunnen redden etc... En toch!? Het kwam op mij over alsof de wereld en onze gezondheid 'maakbaar' zijn.
Welke motivatie zit erachter? Wie hebben wij in ons doen en/of laten op het oog? En ja..., dan moet ik helaas hand in eigen boezem steken... Denk ik ook niet regelmatig dat ik alles zelf kan en/of moet oplossen? Waar is mijn afhankelijkheid van onze HEERE, Schepper van hemel en aarde? Hierbij denk ik aan de vraag uit de Heidelbergse Catechismus, zondag 9 vraag 26. (Bij deze link staat het antwoord en tevens een uitleg op video):
Wat gelooft gij met deze woorden:
Ik geloof in God den Vader, den Almachtige, Schepper des hemels en der aarde?
Ik geloof in God den Vader, den Almachtige, Schepper des hemels en der aarde?
Tja..., hoe knap zijn wij? Een véél belangrijkere vraag is: hoe knap is onze HEERE, Schepper van hemel en aarde? Geloof ik dat er een Schepper boven staat Die alles in Zijn hand heeft? Ja toch zeker!
Hoe knap lijkt de mens
Geschapen naar het beeld van God.
Het is onze grootste valkuil.
Want we zien niet hóe vuil,
wij geworden zijn tót,
we in de spiegel kijken,
van Gods Woord, dan zál blijken:
de HEERE is de grootste God!
Reacties vind ik fijn. Voel je echter ook vrij om het bij lezen te laten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten