Pagina's

Posts tonen met het label Gedachten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Gedachten. Alle posts tonen

donderdag 30 maart 2023

Zandkorrel of parel in Zijn hand?

Vorige week las ik op internet deze zin:

God houdt niet van ons omdat wij waardevol zijn. Nee! Omdat God van ons houdt, zijn wij waardevol… Direct moest ik denken aan het lied: Een parel in Gods hand. (Wist je trouwens, dat deze tekst nergens in de Bijbel staat?) Hierbij ook de link naar de tekst van het kinderlied. Weet je…, ik heb er altijd een beetje een weerstand tegen gehad, tegen dit liedje. We zeggen en zingen zo vaak met onze kinderen dat zij een parel in Gods hand zijn. (Prinsjes en prinsesjes, die uitdrukking kennen jullie toch ook wel?) Het gaf mij het gevoel dat we geweldig zijn en dat ik met dit lied te zingen, mijn zondaar zijn, onder het tapijt veeg. Maar is dat ook zo? Hieronder allereerst een stukje gekopieerd en geplakt van een internetsite. Daarin wordt eenvoudig uitgelegd hoe een parel ontstaat.

Afweerreactie tegen vuil Een parel is een afweerreactie van de pareloester op vuil dat in de schelp is beland. De buitenste laag van het levende schelpdier heet de mantel. Wanneer er een zandkorrel, een stukje kalk of vuil in de mantel belandt, kan dat het dier behoorlijk irriteren. Een parelketting Het schelpdier reageert er op door het ongewenste deeltje te bedekken met dezelfde stof als waaruit de binnenkant van de schelp bestaat: parelmoer. Zo ontstaat een ronde parel, waardoor het dier geen hinder meer ondervindt van de ongewenste gast. Het is dus een verdedigingsmiddel tegen de ‘pijn’.


Ik heb het lied altijd geluisterd met de gedachte dat we zingen dat we van waarde zijn, en God dáárom van ons houdt… Gaandeweg deze week, luisterde ik nog eens… En nog eens… Heb ik niet teveel ingevuld? In de tekst gelezen wat er niet staat? Om met de woorden uit het kinderlied te spreken; mensen kunnen mij een oen vinden. Of ik kan mezelf niets waard vinden… Maar? God houdt van mij, niet omdat ik waardevol ben. En ook niet omdat ik een oen ben. Nee! Ik ben waardevol omdat Hij van mij houdt…


Wanneer ik besef dat een parel ontstaan is uit een zandkorreltje? Dat zandkorreltje ben ik… En als ik schuil bij Jezus, wordt Zijn Geest in mij uitgestort. Mijn oude mens gaat veranderen in een nieuw mens… Lees je Efeze 4 mee? Vooral de volgende tekst:

Efeze 4:20 Maar u hebt Christus zo niet leren kennen,

21. als u Hem tenminste gehoord hebt en door Hem bent onderwezen, zoals de waarheid in Jezus is,

22. namelijk dat u, wat betreft de vroegere levenswandel, de oude mens aflegt, die te gronde gaat door de misleidende begeerten,

23. en dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken,

24. en u bekleedt met de nieuwe mens, die overeenkomstig het beeld van God geschapen is, in ware rechtvaardigheid en heiligheid.

Het zandkorreltje verandert in een parel doordat het schelpdiertje pijn ervaart dóór het betreffende zandkorreltje dat in de schelp is gedrongen. Zoals je hierboven leest, gaat het diertje de zandkorrel met parelmoer bedekken zodat het geen pijn meer zal ervaren… Toen dacht ik:


De HEERE laat zorgen en pijn toe in ons leven. Wanneer wij ons in geloof aan Zijn Woord(Jezus Christus), in Zijn hand leggen? Dan zal Gods Heilige Geest in ons werken en een heilige glans over ons leven leggen… Zoals bijvoorbeeld geschreven staat in 1Petrus 1. Het hele hoofdstuk spreekt van een heilig leven en van de hoop op zaligheid. In vers 22 staat helder dat we door Gods Geest onze zielen hebben gereinigd.
1 Petrus 1:22 Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid, door de Geest, tot ongeveinsde broederliefde, heb elkaar vurig lief uit een rein hart, Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid, door de Geest, tot ongeveinsde broederliefde, heb elkaar vurig lief uit een rein hart,
In Jakobus 1 lezen we ook van de glans die over ons leven gaat liggen, wanneer we in geloof de HEERE gaan gehoorzamen. Jakobus 1:12 Zalig is de man die verzoeking verdraagt, want als hij beproefd gebleken is, zal hij de kroon van het leven ontvangen, die de Heere beloofd heeft aan hen die Hem liefhebben.


Wanneer ik dus in dit beeld blijf, is Jezus de schelp. God de Vader laat erin komen wat Hij denkt dat goed voor ons is aan zorgen, ziekten of blije dingen. Maar vóór alles Zijn Woord. Waardoor wij steeds meer Zijn glans krijgen, omdat we gevoed worden door Zijn Woord. We getroost worden door Zijn Geest met Gods goede boodschap, van verlossing van zonden en dood. Bovendien een biddende Christus voor ons, bij Zijn Vader. En wij mogen dan gaan glanzen als een parel, door Gods Woord te doen...  Een zandkorreltje, vormt zich tot een glanzende parel, nu nog onvolmaakt. Straks in het toekomende leven een volmaakte glans! Een zondig mens, die de dood met zich meedroeg, transformeert tot een glanzende parel vol Leven. Niet kostbaar van zichzelf, maar kostbaar doordat God de Vader zoveel van ons houdt!
Johannes 3:16 Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Hoe ervaar jij dit lied van Elly en Rikkert? Welke gevoelens roept het bij jou op? Hoe denk jij over mijn gedachten hieromtrent? Ben benieuwd naar jullie reacties!



zondag 19 maart 2023

Hoe overleef ik? En jij?

(Verschuilend of schuilend?)

 

Hebben jullie dat wel eens gehad? Dat je misselijk bent van angst? Voor iets wat op zichzelf niet eens iets is om bang voor te zijn, maar in je hoofd wordt het alsmaar groter!? Je weet dat je erover moet praten, maar je buik knijpt samen van de spanning. De spanning kruipt omhoog via je slokdarm. Misselijkheid overspoelt je… De verlossende woorden willen maar niet komen… En toch weet je: 

Het moet hardop uitgesproken worden…

 

Vroeger had ik hier veel last van. Tegenwoordig niet vaak meer… Maar soms? Hoe komt dat toch?

 

Gods geboden ervaar ik als mijn hekje rondom mijzelf, om mijn angst buiten te houden. Het geeft bescherming. Het geeft mij het gevoel van: “Ik heb het goed gedaan”.

 

Maar waarom ben ik de HEERE dan gehoorzaam? Om me achter Zijn geboden te verschuilen?

 

Ik sluit mijn ogen en denk aan Jezus. Hoe ver ben ik van Hem verwijderd, wanneer ik me ver-schuil achter Zijn geboden. Als het ware achter Zijn veilige rug naar de wereld om mij heen kijk. Hoe dichtbij ben ik bij Hem, wanneer ik mag schuilen in Zijn veilige armen, dicht aan Zijn warm vergevende hart…

 

Dan komen de verlossende woorden wel! Dan lukt het Hem te volgen…

 

Niet om angsten te voorkomen, maar om door de angst heen te gaan. Door Zijn Geest en de wetenschap dat Zijn armen met doorboorde handen, om mij heen geslagen zijn. Hij wilde vrijwillig voor mijn zonden lijden. Is gestorven, begraven en opgestaan uit de dood. En nu bidt Jezus voor mijn behoud, bij Zijn vader.

 

Ben ik in dit alles, niet meer dan overwinnaar door Hem Die mij heeft liefgehad? Met mijn ogen op Hem geslagen en door Zijn Geest, mag ik angsten overwinnen en dichtbij aan Zijn Vaderhart schuilen. Niet ver-schuilend achter Gods geboden. Nee juist héél dichtbij. Want de Vader ziet mij, schuilend in Christus, liefdevol genadig aan.


Romeinen 8

37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad.



dinsdag 31 januari 2023

WwJd?

Afgelopen zondagmorgen haalde de gastpredikant* vier letters van een slogan aan. In de jaren negentig overgewaaid uit Amerika: WwJd. De preek betrof Markus 2 vers 1 tot en met 12 (HSV).*

Jullie kennen deze geschiedenis vast wel. Jezus was zojuist weer teruggekomen in Kapernaüm. Hij heeft buiten de stad moeten blijven omdat hij onrein was. Hij had namelijk een melaatse aangeraakt om hem te genezen... Nu mocht hij echter weer de stad in. Velen wilden het Woord dat Hij sprak horen, en verzamelden zich dus bij Zijn huis. De Vier vrienden die met hun zieke vriend op weg waren gegaan naar Jezus, konden niet meer via de deur binnenkomen. Daarom haalden zij de dakbedekking boven Jezus weg en lieten hun vriend daar naar beneden zakken. 
Jezus sprak, ziende op hun geloof:


'Zoon, uw zonden zijn u vergeven.'
De schriftgeleerden vonden dit Godlasterend. 

Want wie kan zonden vergeven dan God alleen?

Omdat Jezus de mensen wilde laten weten en zien, dat de Zoon des mensen de macht heeft om op de aarde de zonden te vergeven, zei Hij tegen de verlamde:

'Sta op, neem uw ligmat op en ga naar uw huis.'



Want wat is gemakkelijker, tegen de verlamde te zeggen: 'De zonden zijn u vergeven, of te zeggen: Sta op, neem uw ligmat op en ga lopen?'

De predikant legde uit dat het handelen van de vier vrienden richting kreeg door hun geloof... Vervolgens vroeg hij ook aan ons, of ons handelen beïnvloed wordt door ons geloof in Christus... Daarbij haalde hij dus de vier letters van de bovengenoemde slogan aan: 

What would Jezus do. 

Ik heb er een poos over nagedacht. Want de gedachte kwam bij mij naar boven:

Maar..., ik ben God toch niet?

Ja, ik kan net als de vier vrienden mijn zieke vriend of vriendin in gebed bij Jezus brengen. Maar ik kan in geen mogelijkheid mijn zieke vriend of vriendin genezen. Nee toch? Niet zoals de Heere Jezus dat kan! 

Is het dan een verkeerde vraag? Dat denk ik niet. Jezus is het Beeld van God de Vader. Dus dat ik overdenk wat Jezus doet, gedaan heeft of zou doen, is denk ik niet verkeerd. Maar als ik denk dat ik Hem daarin kan evenaren, ben ik toch echt wel op een verkeerd pad...

Muggenzifterij? Ach..., dat mag je vinden! 
De oorsprong vanwaar de sloganvandaan komt, is niet verkeerd bedoeld. Wanneer ik dit op wikipedia lees, heeft het ongeveer dezelfde inhoud die ik eraan geef. Alleen..., dacht ik bij mezelf, vraag ik toch maar liever:


Wat wil Jezus dat ik doe. WwJdid. Niet uit wetticisme, maar vanwege de andere vertaling of overdenking die je eraan kan geven. Namelijk: Which wonders Jezus did... Dankbaar!


Het grootste wonder dat Hij gedaan heeft voor ons




* Link naar de desbetreffende preek, Bijbelgedeelte en/of oorsprong.


woensdag 18 januari 2023

Een open deur?


Afgelopen week hoorde ik iemand die zorgen heeft, zeggen:

'Met Gods hulp red ik het wel.'

Ik vond het mooi gezegd. Het klonk heel afhankelijk van de HEERE. Hoe geweldig is dat!? De zin bleef echter hangen in mijn gedachten...

Misschien is het volgende een open  deur voor jou? 

Maar, dacht ik, als ik het van Gods hulp verwacht? Zou ik dan ook niet Zijn hulpmiddelen gebruiken? Met andere woorden:

1) De HEERE is zó wijs geweest ons Zijn tien (geboden) te geven om D(d)ie te gehoorzamen.  Deze geboden leiden en beschermen mij immers voor lijden door eigen toedoen? Behoedt het mij niet, voor anderen lijden te bezorgen? Het is Zijn hekje om de tuin van Zijn leven in mij... En met daaraan gehoorzaam te zijn, krijgt God de eer Die Hem toekomt!

2) Zijn Woord lezen, omdat daar zoveel troost in is te vinden, wanneer het mij weer eens niet gelukt is om Zijn geboden te doen.

3) Want Zijn Heilige Geest spreekt door dit Woord heen, tot mij. Maar wil ik wel luisteren?

4) Zijn Woord spreekt namelijk van Zijn Zoon, Die júist daarvoor Zijn offer heeft volbracht. Om straks, in de eeuwige heerlijkheid, Hem volmaakt lief te hebben boven alles en mijn naaste als mezelf...

Christus is de Deur. De OPEN Deur tot een leven, waarvoor Zijn Vader ons bedoeld heeft. Nu, in afhankelijkheid van Hem, met lek en gebrek. Straks, na mijn sterven óf wanneer Jezus terugkomt, in volmaaktheid!



dinsdag 10 januari 2023

Wat is Uw wil?

De vraag: "Wat is Uw wil voor mijn leven?" Heb ik mezelf regelmatig gesteld.

Toen ik gisteren het gedicht van de preek geschreven en gepost had, viel me een woordje in één van de laatste zinnen op.


Met Hem op onze wegen gaan?

Klopt dat eigenlijk wel? Dacht ik toen. Want als ik op mijn weg ga, ga ik dan wel op Gods weg? Dat was mijn volgende confronterende vraag aan mezelf:

Is Gods weg wel mijn weg?

Dat wil ik toch wel? En dus veranderde ik het "onze" in "Zijn", zoals jullie nu kunnen lezen in de gecorrigeerde versie. 

Vannacht lag ik dus een poosje wakker. Te worstelen... Met opnieuw de vraag: "Wat is Uw wil voor mijn leven? Ik voel me vaak zo klein, niet gezien en onbelangrijk." Een eerlijke gedachte is het niet! Wanneer ik kijk naar hoe belangrijk ik ben voor mijn echtgenoot en kinderen en kleinkinderen. Voor de enkele lieve vrienden die ik mag hebben. En toch komt zo af en toe deze "stoute en ondankbare" gedachte bij mij naar boven. Heel bewust stel ik op zo'n moment aan mezelf de vraag:

"Draait het leven dan om jou, Yvonne? Nee toch zeker! Om wie draait dit en jouw leven? Is het niet Christus?
Markus 12:30 En u zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Dit is het eerste gebod.
31. En het tweede, hieraan gelijk, is dit: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Er is geen ander gebod groter dan deze.

Met een schok realiseerde ik mij: Eigenlijk is dit hetzelfde als dat ik in het laatste gedicht schreef... Het is niet:

Wat is Uw wil met mijn leven?

Maar:
Wat is Uw wil met Uw Leven in mij?

Het lijkt een subtiel verschil. Maar voor mijn een Levensgroot verschil! Bovendien is het antwoord helder, zoals beschreven in het gedicht van gisteren:

Met Hem op Zijn wegen gaan!




Bovendien de blog waar Ilona naar verwijst in haar reactie. Lezen jullie hem met mij mee? Zij heeft dit doorleefd geschreven. Mooi om mee te nemen ons leven in!

vrijdag 26 augustus 2022

Onkruidspinsels...😲

Twee weken geleden heb ik een grote hoeveelheid onkruid tussen de straatstenen van ons terras en oprit weggehaald. Verbaasd stond ik deze week te kijken hoe hard het alweer gegroeid is met deze droogte. Ik keek naar onze tuin en concludeerde dat onkruid vele malen beter groeit dan onze vaste planten. Sommigen hebben het zelfs begeven door de droogte. Tijdens het wegplukken van het onkruid dacht ik bij mezelf:

Onkruid is als onze zonden. Het is hardnekkig en groeit vanzelf en daar hoef ik geen moeite voor te doen. Ik moet er juist mijn best voor doen om ze te laten... Weg te halen zoals het onkruid als het ware... 


Vaste planten daarentegen groeien met deze hitte en droogte slecht. Verschillende planten laten hun bladeren nu al gedeeltelijk vallen, de hortensia's in onze tuin hebben er ook veel onder te lijden. De varen is inmiddels dood. Oorzaak, een tekort aan water en de brandende zon... Ik dacht hierbij aan mijn leven tot Gods eer. Tja... Ook daar moet ik moeite voor doen. De motivatie om het goede te doen, haal ik uit het lezen en door de prediking van Gods Woord. Dat is mijn water om te groeien in het geloof door Zijn Heilige Geest... Wat zou een geloof zijn zonder die vruchten?











Levende oase van troost

Veel gelezen post