%20(1).png)
In een gezin hebben we allemaal ons eigen plekje. Ik was de jongste in het gezin waar ik uit voortkom. Samen met mijn anderhalf jaar oudere zus, werden wij de kleintjes genoemd. Eerlijk gezegd, ben ik best wel verwend in de taken die ik in huis 'moest' doen. Mijn oudste zus paste op ons toen zij negen jaar was. Toen ik negen jaar was, paste ze nog steeds op ons. Zij kreeg veel verantwoordelijkheid, terwijl ik daar al snel te klein voor werd aangezien... Wanneer ik naar andere gezinnen kijk, herken ik dat de oudste al snel geneigd is om de verantwoordelijkheid te nemen. En de jongste er soms wel èrg gemakkelijk vanaf komt... Ik herken het wel een beetje in het verhaal van de verloren zoon.
Mede door persoonlijke gebeurtenissen, begon ik deze gelijkenis te overdenken.
Wat leer ik van deze gelijkenis? Een vierluik met gedichten, naar aanleiding hiervan. Ik hoef het verhaal niet te herhalen denk ik zo. Bovendien staat het beschreven in Lukas 15: 11- 32.
Aan het verhaal van de 'Verloren zoon', nemen drie leden van het gezin deel. De jongste en de oudste zoon met hun Vader. Ik dacht, laat ik mezelf eens proberen te verplaatsen in alle drie de personen. Waarom?
De eerste van de vierluik gaat over de jongste zoon.Mede door persoonlijke gebeurtenissen, begon ik deze gelijkenis te overdenken.
Aan het verhaal van de 'Verloren zoon', nemen drie leden van het gezin deel. De jongste en de oudste zoon met hun Vader. Ik dacht, laat ik mezelf eens proberen te verplaatsen in alle drie de personen. Waarom?
- Om de onvoorwaardelijke liefdevolle en genadige Vader beter te leren kennen
- Om na te denken over mijn houding als kind ten opzichte van mijn schoonmoeder èn als moeder ten opzichte van mijn, inmiddels volwassen, kinderen
- Ik begin met de aardse relatie van mij als kind met mijn (schoon-)ouders. Alleen mijn schoonmoeder leeft nog. Maar ik besef mezelf door deze gelijkenis heen nog meer, hoeveel respect onze ouders verdienen. Gewoon omdat zij onze ouders zijn!
- De jongste zoon leert mij, niet mijn eigen weg te gaan. Deze zoon ging met al zijn geld,gaven/talenten op pad, maar hij gebruikte het niet op de juiste manier. Zijn Vader wist wat goed was voor hem, maar hij wilde het allemaal op een andere manier besteden. Onder andere aan bijvoorbeeld aan hoertjes, zoals de oudste broer zijn Vader onder de neus wreef.
- Laat ik vóór alles God dankbaar zijn, voor alles dat Hij mij geeft. De Schepper heeft ons gemaakt met de bedoeling Hem te eren* in en door ons leven heen.
- Ik hoef niets te doen om Zijn genade te ontvangen. Hij heeft mij onvoorwaardelijk lief. Desondanks weet ik dat wat God wil dat ik doe, het beste is voor Hem, mij en mijn naaste. Een vis is gemaakt om te zwemmen in het water, die gaat dood wanneer die op het droge komt. Zo zijn wij gemaakt om God te eren en te loven!
Wat zegt jou deze gelijkenis met betrekking tot jouw relatie tot God? En wat zegt het jou in relatie tot jouw eigen ouders?
Van een reactie word ik blij. Ook wanneer deze opbouwend en kritisch is...
Vervolg vierluik: De oudste zoon
* Een uitleg van Marten Visser, die GlobalRize heeft opgezet en daarbij de site: Bijbelwoord.
Wat een mooi inzicht.. we kunnen met al onze gaven en talenten op pad gaan en ze verkeerd gebruiken.. ja we zijn geschapen om goede werken te doen. In Hem. Dankjewel voor je blog. Erg fijn en bemoedigend om te lezen.
BeantwoordenVerwijderenOok jij bedankt Ilona voor jouw bemoedigende reactie!🥰
VerwijderenIk vind het boek 'Eindelijk thuis' van Henri Nouwen erg mooi, een aanrader als je het niet kent, maar ik zou eerst zelf door het verhaal gaan zoals je van plan bent!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor jouw reactie en de de tip, Lieneke. Ik ga op zoek naar dat boek!
VerwijderenDank voor je overdenking.
BeantwoordenVerwijderen1. In de context van Lukas 15 zie ik dat Jezus deze gelijkenis gaf om te laten zien dat er vreugde is bij God als een zondaar zich bekeert, en tegelijk een waarschuwing tegen de houding van de oudste zoon. Dat is voor mij de kern van dit verhaal en ik vind dat nog steeds zo mooi.
2. Voor mij legt dit geen link naar mijn gezin ofzo, maar meer naar de relatie met de Vader door de Messias.
1. Ben ik helemaal met je eens, Aritha. Zoals je de gelijkenis uitlegt.
Verwijderen2. Voor mij is onze God en Vader een voorbeeld hoe ik idealiter met mijn naaste zou om 'moeten' gaan. Dat mijn/onze deur altijd open moet blijven staan, wanneer kinderen zijn weggelopen. En naar hen uit blijven kijken(dat doen wij toch? Want we houden van onze kinderen, ongeacht wat ze gedaan hebben). En wanneer ze berouwvol terugkomen hen liefdevol ontvangen, vergeven wat er verkeerd is gedaan/gegaan. De houding van onze God en Vader is hiervoor mij wel een voorbeeld. Maar ook de berouwvolle houding van de jongste zoon. En de waarschuwing voor de houding van de oudste.
Ik zou het onprettig vinden, als mijn kinderen van alles voor mij doen omdat zij dit voelen als hun plicht. Maar wanneer zij dit uit liefde doen? Snap je?
Dank je wel, Yvonne, voor dit blogje.
BeantwoordenVerwijderenIk ga eigenlijk wel mee in de gedachtegang van Aritha. Vooral het laatste is bij mij persoonlijk ooit heel erg binnengekomen, toen er een beetje tegenaan liep dat ik niet echt een apart bekeringsverhaal had, maar alleen een leven met de Heer ken.
Het was op een gegeven moment dat de Heer mijn ogen opende toen Hij als het ware deze woorden tot mij sprak: Mijn kind, je bent altijd bij Mij geweest; al het Mijne is het jouwe.
Een moment dat ik nooit meer vergeet, omdat het was alsof ik toen pas echt de rijkdom zag die altijd mijn deel was geweest. Als ook dat het niet gaat om een groot of bijzonder bekeringsverhaal, maar om het Hem persoonlijk kennen als Verlosser en Heer.
Dank je wel Rita, voor jouw persoonlijke verhaal. Juist door de opmerking van de vader tegen de oudste zoon, die naar het 'lijkt' zich niet bekeerd heeft. Maar dat weten we niet, want zover gaat de gelijkenis niet. Dat blijft open staan. Desondanks heeft het jou win ieder geval wel geraakt en de ogen geopend. geweldig, wat een zegen!
BeantwoordenVerwijderen