Een gevoel van herkenning,
wekt deze wonderbaarlijke spijziging.
Vijf duizend mannen werden door Jezus gevoed,
vergeet niet, dat je de vrouwen en kinderen erbij tellen moet.
Een hoofdstuk later deed Hij het alwéér
Er bleef veel over, zoals de vorige keer...
De menigte had niets te eten mee toen zij bij Jezus verbleven,
daarom wilde Hij hen te eten geven,
door innerlijke ontferming bewogen,
opdat zij niet zouden bezwijken als zij op weg togen.
Zij luisterden al drie dagen naar Zijn stem.
Ja, de menigte zag ècht wel iets in Hem!
Toen gingen zij mopperen over Zijn rede,
zij vonden hem hard, deelden zij elkaar mede.
Jezus was wel liefdevol bij hen betrokken,
maar zij werden boos en vertrokken...
Met ál deze woorden legt Jezus Zijn hart bloot.
Zullen wij dan in onze nood,
nooit zo hard over Jezus denken!?
Hij wil immers..., altijd Zijn ontferming schenken!
In Jezus is het geloof verankerd.
Ook nu, is Jezus niet veranderd!
Zoek Jezus' liefde en ontferming,
achter de waarschuwing en vermaning!
Want als Hij zo bewogen is met de goddeloze,
Hij dit zeker is voor een gelovige rechteloze!?
Dat als wij bij herhaling naar de prediking luisteren gaan,
wij Zijn hart vol van liefde voor ons horen slaan?
Bij de eerste spijziging kwam 't iniatief bij de
discipelen vandaan.
Jezus liet hen met Zijn wonder versteld staan.
Bij de tweede keer nam Jezus het iniatief,
want Hij had die menigte intens lief.
De discipelen vroegen: 'Hoe kunnen wij dan de menigte verzadigen?'
Vergaten zij dat Jezus hen eerder daarin ook heeft willen begenadigen?
Zij geloofden in Jezus, Gods Zoon, dat is waar...
En is hun gedrag voor ons niet herkenbaar?
Dat ik Jezus niet serieus 'lijk' te nemen,
in al mijn grote en kleine problemen?
Als je het zelf niet meer weet in jouw omstandigheden,
mag je naar God gaan met jouw gebeden.
De discipelen verwachtten, dat Jezus het zou weten.
Zullen wij dat ook, maar dan ook nóóit vergeten!?
Moest de tweede wonderbaarlijke spijziging komen,
omdat de discipelen deze les niet hadden meegenomen?
Wij allen zijn hardleers en hardnekkig.
In ons dagelijks leven we vaak zo gebrekkig.
Jezus heeft ons lief en wil ons niet verwerpen,
maar herhaalt het, om 't ons in te scherpen!
In het Koninkrijk van God wordt álle honger gestild.
Lichamelijke en geestelijke, zo heeft God het gewild.
Een mens als ik, die niet deugde,
vind in gemeenschap met God, verzadiging van vreugde.
Daarom kan ik niet meer zwijgen,
alléén in Christus is verzadiging te verkrijgen!
Voor onze zonden is Hij gestorven,
heeft voor ons de levendmakende Geest verworven.
Ondanks zondige wegen die wij betraden,
krijgen wij deel aan ál Zijn weldaden,
eeuwig leven, gerechtigheid en heerlijkheid,
Jezus, tot ware spijs en drank geworden, zo ons bevrijd!
Die in Hem gelooft heeft in zijn wezen geen gemis,
van voedsel omdat in Hem, verzadiging is.
Betekenen, twee vissen, twaalf manden en vijf broden,
dat 't Koninkrijk van God is gekomen voor de Joden?
Is later 't Koninkrijk van God voor de heidenen gebleken?
Door zeven broden en manden, vier duizend mannen en vier windstreken?
Bijzonder dat in Lelystad de God van Israël verkondigd wordt,
en daarop Zijn Heilige Geest in harten wordt uitgestort.
Mensen die van nature heidenen waren,
wil Christus voor de eeuwige dood sparen...
Zij riep, die Kananese vrouw:
'Zoon van David, ontfermt U Zich nou!'
Harde woorden klinken uit Zijn mond:
'Ik kom voor de kinderen, niet voor de hond!'
Wordt ze nu boos en het vragen moe?
Nee, ze smeekt door en geeft nederig toe:
'Broodruimels vallen van de tafel neer,
de honden eten toch van deze kruimels van hun Heer?
Jezus antwoordde: 'Vrouw groot is uw geloof,
het gebeurt zoals u wilt, dat is wat Ik u
beloof!'
Zij bleef aanhouden en werd verzadigd,
met hemels manna begenadigd!
Ben jij door de zonde afgesneden?
Met lege handen bij de Heere beleden?
Heb je een honger naar de gerechtigheid?
Ben je in jezelf alle mogelijkheden kwijt?
Heiden en een kind van 't verbond,
open aanhoudend jouw mond,
eist van Hem de gerechtigheid vrijmoedig,
dan krijg je die manden vol, en overvloedig!
N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:
Matteüs 15: 21- 39
Tekst:
Matteüs 15: 32
En Jezus riep Zijn discipelen bij Zich en zei: Ik ben innerlijk met ontferming bewogen over de menigte, omdat zij al drie dagen bij Mij gebleven zijn, en zij hebben niets wat zij kunnen eten; Ik wil hen niet nuchter wegsturen, opdat zij onderweg niet bezwijken.
https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162598860000241
