Het kraaiennest

De Kapitein Die aan het roer staat,

en tegen de matroos praat:

'Ga jij eens kijken vanuit het kraaiennest,

dan zie je de verre omgeving 't allerbest!'

Zijn ogen zijn op de horizon gericht;

Is er al land in zicht?

Habakuk was in een moeilijke tijd profeet,

die onder de zonden van Gods volk leed.

Zag Gods plan omdat hij Zijn stem hoorde.

Bracht dit aan Gods volk onder woorden.

Door hem vermaand, getroost en geleid.

Maar er was schijngeloof, lauwheid en gelatenheid.

De oordelen hingen laag en God vertoeft,

Habakuk voelt zich zwaar beproefd.

Hij zoekt het hogerop, op de vestingwal,

om te kijken wat God tot hem zeggen zal... 

Het antwoord dat Habakuk dan hoort,

wordt door hem op stenen tafelen verwoord.

Als Hij uitblijft in moeite en zorgen?

Blijf Hem verwachten iedere morgen!

Want Hij komt zeker, Hij zal niet wegblijven!

Dát mag Habakuk duidelijk opschrijven,

opdat in het snelle voorbijgaan,

't volk dít geschreven woord ziet staan!

Weten wij wat wachten is?

Júist in de donkerste duisternis,

zal Hij jou, Zijn antwoord geven:

'Ik leef en ook jij zult leven.'

Dan zit je niet direct boven op de berg,

en zijn jouw zorgen niet minder erg.

Maar..., er valt wel licht op jouw bestaan,

vertroost kan je met nieuwe moed verder gaan.

Stapje voor stapje ga je voort.

Als je de stilte zoekt en hoort?

Luister dan goed naar Zijn stem.

En..., verwacht Hem:

Jezus, Die aan het kruis hing?

Was Die, Die nu ònze Koning!?

In Zijn Vaders handen beval Hij Zijn Geest,

waardoor het niet ons einde is geweest.

Deze weg ging door de onmogelijkheid,

en heeft ons júist van zonden bevrijdt!

God wil via onmogelijke mensen bouwen.

Verwachten wij Hem, met vertrouwen?

Schrik! Soms voel ik Zijn aanwezigheid niet...,

dan vraag ik waarom 't zo donker ziet.

Hij wil me met honger voeden en dorst drenken,

opdat ik altijd aan Hem zal denken!

Zonder de hulp van de Heere,

kan je niets doen, dát wil Hij mij leren...

Ik heb alles in Zijn aanwezigheid,

maar niets..., als ik Hem vermijd.

Hij wil ons naar Hem uitdrijven,

want Hij komt en zal zeker niet wegblijven!

Laat ons dát ter bemoediging zijn,

in donkere dagen van moeite en pijn.

Want in 't donker ontdek ik wat het Licht is,

hoe zéér ik het nodig heb en tóch mis...

Dat ik over mijzelf beter kan zwijgen,

er is er Eén die de eer behoort te krijgen!

Laat ik de Kapitein mijn levensboot besturen,

zo lang als mijn aardse reis zal duren?

Dán vaar ik in de goede richting.

en zal ik ontmoeten, Jezus de Koning!

Nu mag ik 't nog doen met Zijn Geest,

ontvangen tijdens het Pinksterfeest.

De dag komt, dán komt Hij voor 't laatst!

Dan is het getal vol, dus maak haast!

Want het is eeuwig wel óf eeuwig wee.

Tuur je verwachtend met de matroos mee?

Habakuk stond vertrouwend op zijn wachtpost.

Onwetend of 't volk uit de ellende werd verlost.

God gééft moed en krachten,

als we het van Hem blijven verwachten.

Heb jij het al geleerd?

Gods tijd..., is nooit verkeerd!

Als we Gods zorg zien voor 't kindje in de stal?

Kunnen we vertrouwen dat 't goedkomen zal!

Want God zei: 'Davids Zoon,

zal in eeuwigheid zitten op de troon.'

Wil jjj lid zijn van Gods Kerk?

Deelgenoot zijn, van Zijn zaligmakende werk?

Verwachtend kijken vanuit 't kraaiennest,

zien wij Zijn komst het allerbest!

Dus houdt vol met turen opdat je ziet...

Hij komt zeker, wegblijven zal Hij niet!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelte:

Habakuk 2: 1-20

Tekst: 

Habakuk 2: 3b

Als Hij uitblijft, verwacht Hem, want Hij komt zeker, Hij zal niet wegblijven.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163990440000241

Verlangend verwachten

Zij hadden geluisterd naar de slang,

daarom waren Adam en Eva bang!

God doodde hen niet, maar gaf straf,

uit de hof gezet met de belofte die Hij gaf:

De Redder, geboren uit hun nageslacht,

zal eens ter wereld worden  gebracht.

Zij wachtten heel erg lang,

op de Vermorzelaar,

van de kop van de slang.

Toen: 'Heden is de Zaligmaker geboren',

zei een engel tegen herders.

Er volgde lofgezang van engelenkoren.

Jezus heeft Zijn taak op aarde voldaan,

en is terug naar Zijn Vader gegaan.

De duivel kan niet verhinderen, 

dat Hij bidt voor Gods kinderen,

èn op aarde terugkomt, Jezus onze Heer.

Wij verwachten verlangend, onwetend wanneer...

Eten in de woestijn

Waarom het dan in de Bijbel staat?

Wat Johannes eet en hoe hij gekleed gaat.

In onze westerse 'beschaving',

is dat toch zijn eigen 'ding'?

Als hij dat nu fijn vindt en wil?

Daarover houd ik mij dan liever stil.

Toch raak ik nu wel erg verward...

Wat betekent 't voor mijn leven en hart?

Wat Johannes eet en hoe hij gekleed gaat,

waarom dit juist wèl in de Bijbel staat?

Omdat hij leefde van het eten uit de woestijn,

hoefde hij daar weinig mee bezig te zijn.

Kostte het eten verzorgen hem weinig tijd,

was daardoor volledig aan God toegewijd.

Hoe linkt dit nu met mijn leven?

Wat is mijn doel en streven?

Vroeger trad men Jeruzalem nader,

tot de tempel om Johannes' vader,

te laten offeren voor hun zonden.

Vreemd zal Zacharias dit hebben gevonden:

Mensen die naar de woestijn toestromen!

Wil God dat wij dáár tot Hem komen!?

Mensen die hier hun zonden hier belijden?

Johannes dopende om van zonden te bevrijden?

Woestijn is iets van het oude testament.

Veertig jaar wandelen is ons wel bekend?

Onderweg naar het Beloofde Land,

bewaard en gevoed door Gods hand.

God will ons de woestijn in lokken,

omdat Hij op ons is betrokken!

Daarvandaan zal Hij ons wijngaarden geven.

Geen Baäl, maar God is ons Leven!

In openbaringen was een vrouw,

die ook vluchtte naar onze God van trouw!

De woestijn in, naar Zijn bereidde plek.

God gaf haar alles in haar nood en gebrek.

De woestijn, om te spreken naar onze harten.

Met God te delen al onze smarten...

De duivel probeert ons te vernielen,

Jezus voedt echter onze hongerige zielen!

Want niemand komt om in de woestijn,

omdat God voorziet in brood en wijn!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Hosea 2: 13-15

Marcus 1: 1-8

Tekst:

Marcus 1: 6b: 

en hij at sprinkhanen en wilde honing.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163869480000241

Een vreemd begin zonder einde

In het Evangelie beschreven door Marcus,

lezen we niet de geboorte van Christus.

Hij start zijn boek met een vreemde zin.

Grijpt daarmee terug op 't állereerste begin.

Alles kwam bij God vandaan.

Niemand heeft naast hem gestaan.

De Vader, Heilige Geest en Zoon,

Zij deden het 'gewoon'!

Hemel, aarde en leven; Zijn scheppingsdaad,

waarbij onze zonden, Hem niet in de weg staat.

Tegen 't doodschuldige Israël, wie kan het verzinnen?

Zegt God in Jesaja: 'Ik ga iets nieuws beginnen.'

Een nieuw begin voor zondaren, dát is advent,

als je 't Evangelie van Jezus Christus kent.

Markus schreef dit boek in Rome.

Vele evangeliën waren tot 't volk gekomen.

Want evangelie was geen onbekend woord.

Het werd alleen wel in meervoud gehoord.

Bijvoorbeeld een goede boodschap van de keizer,

als hij jarig was, intrede deed, hij was god de wegwijzer...

Ons worden ook veel evangeliën beloofd.

Rijkdom, gezondheid, als je de mens maar gelooft!

Markus noemt het Evangelie in enkelvoud.

Staat haaks op publieke opinie, niet tot behoud!

Waarom men die éne zin nog haakser vond?

Omdat de keizer als goddelijke zoon bekend stond.

Een kleine christelijke gemeente in de stad.

Markus, hoeveel moed heb jij gehad,

in tijden waarin men de keizer alle hulde gaf!

Niettemin, moest de keizer in een aards graf...

Hoe is 't nu met de maatschappij gesteld?

Heb jij vrijmoedigheid zodat je vertelt,

dat er maar één God is tot behoud?

Jezus, Die onvoorwaardelijk van ons houdt!?

In deze tijd van heel veel relativeren,

iedereen heeft gelijk, vele goden vereren,

jou verbazing, spot en hoon ten deel valt,

omdat 't Evangelie de mensen niet bevalt...

Hoe kunnen wij dit dan volhouden?

Omdat we in Christus zijn behouden.

Hij zal ons niet uit Zijn hand laten rukken.

Want de consequentie van zestien hoofdstukken,

is net als de eerste zin;

het is het begin!

Nu moeten we nog worden genezen,

straks zál er geen gebrek of ziekte meer wezen.

Levi werd geroepen door de Heere.

Dat was ook het begin, mochten we leren.

Hij blijft u roepen, tevens jou en mij...

In deze zware tijden is Hij hoorbaar nabij.

Houdt daarom moed en wees bezonnen

Het evangelie van Jezus is begonnen,

en er komt in dit leven geen einde aan, 

Oók niet na ons aardse bestaan.

Laat het dus over heel de wereld schallen:

'Straks is de HEERE alles en in allen...

Halleluja voor Jezus Christus onze Heer!'

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Jesaja 43: 19-21

Marcus 1: 1-8

Tekst:

Marcus 1

1 Het begin van het Evangelie van Jezus Christus, de Zoon van God.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163809000000241

Gods trouw

Gods trouw blijkt niet uit de genezing

van ons ernstig zieke kind,

maar uit de genade en vergeving,

die zij in Jezus Christus vindt.

Want Diezelfde God die ik ook dien,

vertelde toen zij een baby was met veel zorgen,

je hoeft niet bang te zijn voor morgen.

Dank, dat U tóen Uw regenboog liet zien!

Hoe knap lijkt de mens...

Tijdens de corona'epidemie', kwamen de ergste scenario's via de media naar ons toe. De wetenschap ging snel op zoek naar vaccins om erger te voorkomen. Ja, bovendien te voorkomen dat we hier (ernstig) ziek van werden. 

In die tijd realiseerde ik me opnieuw hoeveel kennis mensen hebben. We kunnen ziek(t)en genezen, auto's maken en door het heelal reizen. Met z'n allen denken we het klimaat te kunnen redden etc... En toch!? Het kwam op mij over alsof de wereld en onze gezondheid 'maakbaar' zijn. 

Welke motivatie zit erachter? Wie hebben wij in ons doen en/of laten op het oog? En ja..., dan moet ik helaas hand in eigen boezem steken... Denk ik ook niet regelmatig dat ik alles zelf kan en/of moet oplossen? Waar is mijn afhankelijkheid van onze HEERE, Schepper van hemel en aarde? Hierbij denk ik aan de vraag uit de Heidelbergse Catechismus, zondag 9  vraag 26. (Bij deze link staat het antwoord en tevens een uitleg op video): 

Wat gelooft gij met deze woorden:
Ik geloof in God den Vader, den Almachtige, Schepper des hemels en der aarde? 

Tja..., hoe knap zijn wij? Een véél belangrijkere vraag is: hoe knap is onze HEERE, Schepper van hemel en aarde? Geloof ik dat er een Schepper boven staat Die alles in Zijn hand heeft? Ja toch zeker!

Hoe knap lijkt de mens

Geschapen naar het beeld van God.

Het is onze grootste valkuil.

Want we zien niet hóe vuil,

wij geworden zijn tót,

we in de spiegel kijken,

van Gods Woord, dan zál blijken:

de HEERE is de grootste God!

Lees ook eens deze post, die hiermee veel raakvlakken heeft: De dood, dood verklaren... 

Reacties vind ik fijn. Voel je echter ook vrij om het bij lezen te laten...

Levend dood

Levend op aarde zijn we dood,

Sterfelijk maar tóch onsterfelijk,

door het bloed dat Jezus vergoot.

Voor mij genade en geloof. Onbegrijpelijk...

Jezus een Levende hoop,

bevestigd in de Heilige doop.