Gods of Kajafas plan?

Veel mensen gaan Jezus volgen,

door wonderen door Hem gedaan.

Het sanhedrin is daarom verbolgen.

en willen een opstand tegengaan.

Zij willen hun positie niet verliezen.

't Volk mag voor hunzelf niet verloren gaan.

Daarom was,

het Kajafas,

die zei dat het hun baat,

als Jezus voor hen het leven laat...

Tja..., dit was Kajafas plan.

Maar God maakte er wat anders van!

Onbewust was Kajafas een profeet,

Jezus wilde zonder eigenbelangen,

voor Zijn volk aan het kruis hangen.

Diepe en grote pijn die Hij voor ons leed.

Van eeuwigheid was dit Gods plan.

Iets wat ik niet begrijpen kan:

Om vrijwillig Zijn leven,

te geven!

Hij is niet alleen aan 't volk toegewijd,

ook aan Gods kinderen overal verspreid.

Uit de dood opgestaan, 

bij Zijn Vader voor ons bidden gaan.

Zo brengt Hij wereldwijd Zijn volk tezaam.

Ik hang,

naar Zijn belang?

Jezus Die Zich overgaf,

droeg Hij mijn straf?

Besef ik hoe rijk de oogst

over mijn arbeid ook is,

ik zonder Zijn zegen,

tóch alles mis?

Dan is de rijkdom die ik zoek,

over mijn leven een vloek...

Kom ik vandaag naar de kerk,

biddend voor brood en spelen?

Of om gebroken harten,

te laten helen?

HEERE, ik hang,

naar Uw belang.

Jezus Die Zich overgaf,

droeg mijn straf...

HEERE, geen lauwheid meer,

maar gehoorzaamheid aan U,

en Uw Woord, vruchten tot Uw eer!

N.a.v. een preek in de lijdenstijd, met als tekstgedeelte Johannes 11 vers 47- 56  

Kerntekst:

Johannes 11 vers 50- 52: en u overweegt niet dat het nuttig voor ons is dat één Mens sterft voor het volk, en niet heel het volk verloren gaat. 51 Dit zei hij echter niet uit zichzelf, maar als hogepriester van dat jaar profeteerde hij dat Jezus sterven zou voor het volk, 52 en niet alleen voor het volk, maar ook om de kinderen van God, overal verspreid, bijeen te brengen.

Thema: Eén voor allen 

Calimero

Ach…, dat lieve kleine kuikentje, 

hij doet zo zijn best de ander te helpen… 

Helaas van de wal in de sloot… 

Zijn tranen zijn niet te stelpen… 

Zachtjes zegt hij verdrietig:

Zij zijn groot en ik is klein, dat is niet eerlijk! 

Hoor je dat lieve bedeesde stemmetje? 

Zo vriendelijk, behulpzaam en zacht? 

Hij bedoelt het zo goed… 

Maar het wil niet zoals hij dat verwacht… 

Opstandig en iets harder zegt hij: 

Zij zijn groot en ik is klein, dat is niet eerlijk! 

Ik zie dat kuikentje worstelen. 

Het wil allemaal niet goed lukken… 

Moedig en ijverig gaat hij door… 

Alles loopt hij echter aan stukken… 

Moedeloos en boos roept hij uit: 

Zij zijn groot en ik is klein, dat is niet eerlijk! 

Weet je dan niet lief, klein en eigenwijs kuikentje, 

God heeft gezegd: wees als de kleine kinderen… 

Hoe is het met jouw hartje gesteld? 

Niets zal jou toch meer kunnen hinderen! 

Het kuikentje fluistert zacht: 

Want Hij is groot en ik is klein, dat is eerlijk!!!

Wie gaat er mee?

HEERE, U bent zo groot!

Op de eerste dag,

van deze week, 

dat ik tot U komen mag...

Straks werken voor dagelijks brood.

Ik wordt zo gemakkelijk verzwolgen,

dat ik Uw geboden breek.

HEERE, leer mij U toch volgen!

Als morgen de werkweek start,

gaat U voorop? Dan ga ik mee...

Mijn ogen gericht op U, daarna de aarde,

niet op de woeste golven van de zee...

In 't zachte suizen van de stilte is Uw hart.

Geen houvast aan mijn prestatie.

De énige betrouwbare grote waarde,

vind ik niet in mijn werken, maar Uw gratie!

Een gewaarschuwd mens...

Het volk van God uit Egypte verlost, hoorde,
bij de berg Sinaï via Mozes, Gods tien woorden.
Zij bevestigden eenstemmig aangedaan,
dat zij vast in Zijn geboden zouden staan!
Maar het volk was daarvan snel afgeweken.
Al voordat Mozes terug was met het verbondsteken,
verzochten zij Aäron, die met de oudsten zoveel van Gods heerlijkheid,
op de berg had gezien, en Aäron was bereid,

beelden van goden te maken die voor hen uitgaan.

Is heel het volk vergeten wat God heeft gezegd en gedaan?
Buig niet voor een ander beeld van God.

Dat is verboden zegt het tweede gebod…
Aäron, je zag zojuist veel van de heerlijkheid van de HEERE!
Jij gaat je toch niet van Zijn gebod afkeren? Mozes die op de berg vertoeft,

het volk dat alleen volharden in 't gebod hoeft…
Mozes roemt God in Zijn volmaaktheden.
Volhard door daaraan aandacht te besteden! Hoe groot was het verdriet door de straf! Drieduizend mensen door ongehoorzaamheid in 't graf...

God maakt Zichzelf bij ons door Zijn Woord bekend,

belangrijk dat ik me tot Zijn beeld wend.

God waarschuwde niet te knielen of eren,

voor verkeerde beelden van de HEERE.

Het volk Israël zondigde binnen 't Verbond.

Dat is waarvoor God Zijn Zoon zond…

Want een god naar de mens, is dat een feest?

Mozes is hier een beeld van Christus geweest.
Mozes pleitte zoals Jezus voor ons bij God:

“Uw eigen volk overtrad Uw gebod.”

Hij vraagt of God Zijn volk spaart!

Jezus, Die ons de Vader heeft verklaart.

Roemen wij ook Gods volmaaktheden

door daar voortdurend aandacht aan te besteden?

Wanneer wij Gods Woord lezen,

leren we Hem kennen in Zijn Wezen...

Dat helpt dat je niet van de weg raakt,

door wat zich in dit leven belangrijk maakt. 
HEERE, HEERE, barmhartig en genadig, geduldig,
en rijk aan goedertierenheid en trouw.

Gegeven heeft Hij dat beeld ook aan jou!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten: Exodus 20 vers 18-23, Exodus 24 vers 

7-18, Exodus 31 vers 18 en Exodus 32 vers 1-6

Tekst: 

Exodus 32 vers 1: Toen het volk zag dat het lang duurde voor Mozes van de berg afdaalde, kwam het volk bijeen bij Aäron, en zij zeiden tegen hem: Sta op, maak voor ons goden die vóór ons uit gaan, want die Mozes, de man die ons uit het land Egypte geleid heeft – wij weten niet wat er met hem gebeurd is.

Preek beluisteren

 

WwJd?

Afgelopen zondagmorgen haalde de gastpredikant* vier letters van een slogan aan. In de jaren negentig overgewaaid uit Amerika: WwJd. De preek betrof Markus 2 vers 1 tot en met 12 (HSV).*

Jullie kennen deze geschiedenis vast wel. Jezus was zojuist weer teruggekomen in Kapernaüm. Hij heeft buiten de stad moeten blijven omdat hij onrein was. Hij had namelijk een melaatse aangeraakt om hem te genezen... Nu mocht hij echter weer de stad in. Velen wilden het Woord dat Hij sprak horen, en verzamelden zich dus bij Zijn huis. De Vier vrienden die met hun zieke vriend op weg waren gegaan naar Jezus, konden niet meer via de deur binnenkomen. Daarom haalden zij de dakbedekking boven Jezus weg en lieten hun vriend daar naar beneden zakken. 
Jezus sprak, ziende op hun geloof:

'Zoon, uw zonden zijn u vergeven.' De schriftgeleerden vonden dit Godlasterend. 

Want wie kan zonden vergeven dan God alleen?

Omdat Jezus de mensen wilde laten weten en zien, dat de Zoon des mensen de macht heeft om op de aarde de zonden te vergeven, zei Hij tegen de verlamde:

'Sta op, neem uw ligmat op en ga naar uw huis.'

Want wat is gemakkelijker, tegen de verlamde te zeggen: 'De zonden zijn u vergeven, of te zeggen: Sta op, neem uw ligmat op en ga lopen?'

De predikant legde uit dat het handelen van de vier vrienden richting kreeg door hun geloof... Vervolgens vroeg hij ook aan ons, of ons handelen beïnvloed wordt door ons geloof in Christus... Daarbij haalde hij dus de vier letters van de bovengenoemde slogan aan: 

What would Jezus do. 

Ik heb er een poos over nagedacht. Want de gedachte kwam bij mij naar boven:

Maar..., ik ben God toch niet?

Ja, ik kan net als de vier vrienden mijn zieke vriend of vriendin in gebed bij Jezus brengen. Maar ik kan in geen mogelijkheid mijn zieke vriend of vriendin genezen. Nee toch? Niet zoals de Heere Jezus dat kan! 

Is het dan een verkeerde vraag? Dat denk ik niet. Jezus is het Beeld van God de Vader. Dus dat ik overdenk wat Jezus doet, gedaan heeft of zou doen, is denk ik niet verkeerd. Maar als ik denk dat ik Hem daarin kan evenaren, ben ik toch echt wel op een verkeerd pad...

Muggenzifterij? Ach..., dat mag je vinden! De oorsprong vanwaar de slogan* vandaan komt, is niet verkeerd bedoeld. Wanneer ik dit op wikipedia lees, heeft het ongeveer dezelfde inhoud die ik eraan geef. Alleen..., dacht ik bij mezelf, vraag ik toch maar liever:

Wat wil Jezus dat ik doe. WwJdid. Niet uit wetticisme, maar vanwege de andere vertaling of overdenking die je eraan kan geven. Namelijk: Which wonders Jezus did... Dankbaar!

Het grootste wonder dat Hij gedaan heeft voor ons

* Link naar de desbetreffende preek, Bijbelgedeelte en/of oorsprong.

Een open deur?

Afgelopen week hoorde ik iemand die zorgen heeft, zeggen:

'Met Gods hulp red ik het wel.'

Ik vond het mooi gezegd. Het klonk heel afhankelijk van de HEERE. Hoe geweldig is dat!? De zin bleef echter hangen in mijn gedachten...

Misschien is het volgende een open  deur voor jou? 

Maar, dacht ik, als ik het van Gods hulp verwacht? Zou ik dan ook niet Zijn hulpmiddelen gebruiken? Met andere woorden:

1) De HEERE is zó wijs geweest ons Zijn tien (geboden) te geven om D(d)ie te gehoorzamen.  Deze geboden leiden en beschermen mij immers voor lijden door eigen toedoen? Behoedt het mij niet, voor anderen lijden te bezorgen? Het is Zijn hekje om de tuin van Zijn leven in mij... En met daaraan gehoorzaam te zijn, krijgt God de eer Die Hem toekomt!

2) Zijn Woord lezen, omdat daar zoveel troost in is te vinden, wanneer het mij weer eens niet gelukt is om Zijn geboden te doen.

3) Want Zijn Heilige Geest spreekt door dit Woord heen, tot mij. Maar wil ik wel luisteren?

4) Zijn Woord spreekt namelijk van Zijn Zoon, Die júist daarvoor Zijn offer heeft volbracht. Om straks, in de eeuwige heerlijkheid, Hem volmaakt lief te hebben boven alles en mijn naaste als mezelf...

Christus is de Deur. De OPEN Deur tot een leven, waarvoor Zijn Vader ons bedoeld heeft. Nu, in afhankelijkheid van Hem, met lek en gebrek. Straks, na mijn sterven óf wanneer Jezus terugkomt, in volmaaktheid!

Wat is Uw wil?

De vraag: "Wat is Uw wil voor mijn leven?" Heb ik mezelf regelmatig gesteld.

Toen ik gisteren het gedicht van de preek geschreven en gepost had, viel me een woordje in één van de laatste zinnen op.

Met Hem op onze wegen gaan?

Klopt dat eigenlijk wel? Dacht ik toen. Want als ik op mijn weg ga, ga ik dan wel op Gods weg? Dat was mijn volgende confronterende vraag aan mezelf:

Is Gods weg wel mijn weg?

Dat wil ik toch wel? En dus veranderde ik het "onze" in "Zijn", zoals jullie nu kunnen lezen in de gecorrigeerde versie. 

Vannacht lag ik dus een poosje wakker. Te worstelen... Met opnieuw de vraag: "Wat is Uw wil voor mijn leven? Ik voel me vaak zo klein, niet gezien en onbelangrijk." Een eerlijke gedachte is het niet! Wanneer ik kijk naar hoe belangrijk ik ben voor mijn echtgenoot en kinderen en kleinkinderen. Voor de enkele lieve vrienden die ik mag hebben. En toch komt zo af en toe deze "stoute en ondankbare" gedachte bij mij naar boven. Heel bewust stel ik op zo'n moment aan mezelf de vraag:

"Draait het leven dan om jou, Yvonne? Nee toch zeker! Om wie draait dit en jouw leven? Is het niet Christus?

Markus 12:30 En u zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Dit is het eerste gebod.
31. En het tweede, hieraan gelijk, is dit: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Er is geen ander gebod groter dan deze.

Met een schok realiseerde ik mij: Eigenlijk is dit hetzelfde als dat ik in het laatste gedicht schreef... Het is niet:

Wat is Uw wil met mijn leven?

Maar:
Wat is Uw wil met Uw Leven in mij?

Het lijkt een subtiel verschil. Maar voor mijn een Levensgroot verschil! Bovendien is het antwoord helder, zoals beschreven in het gedicht van gisteren:

Met Hem op Zijn wegen gaan!

Nogmaals de link naar het betreffende gedicht

Bovendien de blog waar Ilona naar verwijst in haar reactie. Lezen jullie hem met mij mee? Zij heeft dit doorleefd geschreven. Mooi om mee te nemen ons leven in!

'Een-ziek-kind-thuis' in relatie tot 'Wat is Uw wil?'