Zondaar, knielen maar!

Paulus moest door de Geest doorgeven,

waartoe je opgeroepen wordt in 't leven.

Gemakkelijk was het niet,

maar Paulus deed het wel, zoals je ziet.

Afgelopen week bleek hoe moeilijk 't is,

in ons land ging het nu ook helemaal mis...

'Eigen volk eerst!', was de roep.

'Geen  Afghanen op onze stoep!'

Deze wereld heeft aan de Heere lak.

Het was ook de gemeente tot wie Paulus sprak,

waar door de werking van de Heilige Geest.

't Evangelie al transformerend bezig is geweest!

Paulus moest het opschrijven blijkbaar...

Wat hij hen zei, viel hen om te doen zwaar!

Maar het geeft waarschijnlijk wel aan,

dat ze onder Jezus' invloed willen staan.

Is dat ook ons streven,

onder Zijn invloed te leven?

Waarom is het woordje 'ook' zo belangrijk?

De eerste versies waren dit woordje rijk.

Bij latere versies is het weggelaten,

nauwkeurig overschrijven mocht niet baten.

Bij de laatste zet je jezelf geheel aan de kant.

Met 'ook' heb je nog speelruimte zegt ons verstand.

Welke gedachte Heere, is nu de juiste visie?

Verdieping in de tekst voor  een conclusie.

Gebrek aan eensgezindheid of is 't  eigenbelang?

Eigendunk krijgt de voorrang...

Dat je nederig, de ander hoger acht,

Leer hoe Jezus was, deed èn dacht...

Paulus vermaande dat ze elkaar 't leven zuur maakten,

en daardoor in Fillipi in onenigheid raakten...

Laten wij ons geestelijk eigenbelang voorop staan?

Of laten we de ander vooropgaan?

Heb begrip en laat elkaar niet vallen,

we zijn een gemeente voor ons allen!

Wat staat Christus voor ogen?

Hij is met zondaren bewogen!

Waakt dat jij óf de ander geen schade lijdt,

door hoogmoedige geestelijke gezindheid.

In gemeenten de belangrijkste gave die we nalaten,

is de dienstbaarheid, die we wat graag vergaten!

Dan zijn we zo onzichtbaar aanwezig,

liever zijn we op de voorgrond bezig...

Wees blij met álle gaven die ieder heeft gekregen,

samen met jouw gave, is 't de gemeente tot zegen!

De één de hand, de ander de voet of 't hoofd,

je doet het, omdat je in Jezus gelooft...

'De ander is nog niet zo ver', klonk dat lief?

Het leek wel of je je boven de ander verhief...

Want wat bedoel jij ermee?

Ben jij wel zo ver, en beter oké!?

Pas op met wat je over ieder betoogt,

God is 't die vernedert èn verhoogt!

De discipelen vragen wie Jezus 't belangrijkste vindt.

Daarop stelt Jezus in het midden... een kind!

Jezus in de gestalte van God liet Zich beroven,

opdat wij de drieënige God weer konden loven,

heeft Zichzelf ontledigd, uitgeput en weggegeven,

dát wat wij niet kunnen in ons leven!

Jezus gaf Zijn menselijke gestalte niet op,

zette Zijn lijden met Zijn Godheid niet stop.

Had alléén het belang van zondaren op het oog!

Zijn hart dat met innerlijke ontferming bewoog....

Gods Geest wist dat wij dit niet volbrengen konden.

Ons hart is geneigd tot eigenbelang en zonden!

Mensen die elkaar levens verwoesten,

niet meer weten waar ze heen moesten?

Is het niet om te huilen ?

Wij hebben echter een plek om te schuilen!

Als je dit alles ontdekt hebt zondaar? Ga,

knielen bij Jezus, bij het kruis op Golgotha!

Wonderlijk maar ó zó waar, want zondaar...?

Dan knielen we daar nederig voor elkaar!!!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Filippenzen 2: 1- 5

1 Korintiërs 10: 23- 33

1 Korintiërs 11: 1

1 Korintiërs 13: 1- 5

Tekst:

Filippenzen 2: 4 

Laat eenieder niet (alleen) oog hebben voor wat van hemzelf is, maar laat eenieder ook oog hebben voor wat van anderen is.

1 Korintiërs 13

5b: zij zoekt niet haar eigen belang,

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163025640000241

De Vader zoekt aanbidders

James Hudson Taylor werd zendeling,

toen hij naar China ging...

De Chinezen zagen er anders uit,

dus nam hij een kordaat besluit.

Hij kleedde zich niet in zijn Engelse pak,

want de chinezen voelden zich meer op hun gemak,

als hij zich op hun manier kleedde,

en aandacht aan hun normen en waarden besteedde.

Door zich onder het volk te mengen,

kon hij de chinezen, Gods Woord brengen.

Want het doel van de zending?

Is aanbidding!

Geen Jood zou in Samaria verblijven,

Echter, Jezus wilde de vrouw niet afschrijven.

Daarom ging ook Hij, over de grens.

Daalde tot haar af met een wens.

In haar leven al zoveel meegemaakt,

steeds door oordelen, pijnlijk geraakt.

Zij kwam daar op het heetst van de dag,

vanwege de kleine kans, dat zij iemand zag.

Snel schakelt Hij over, op wat Hij te bieden heeft.

Helder water, hèt water dat Leeft:

Zijn Heilige Geest staat al klaar,

om geschonken te worden, zèlfs aan haar!

Dan vraagt Hij haar man te halen,

zij antwoordt eerlijk, zonder dralen...

Zijn aanbod blijft echter staan,

ondanks vele zonden door haar begaan...

Verbaasd dat Hij haar zo goed kent,

zei zij: 'ik zie dat U een profeet bent.

Weet U waar men aanbidden moet,

hebben Joden of Sameritanen 't goed?'

Met Jezus' kwetsbare positie,

antwoordt Hij met respect voor traditie.

Tussen de volken is een heftig conflict en strijd,

maar er komt, ja er ís nu een andere tijd!

Wij hebben ook onze vaderen,

waar we God denken te naderen...

Maar begrijpen we elkaar wel ècht?

Of is 't dat je voor jouw eigen mening vecht?

Moeten we wel ergens naartoe gaan,

om in Gods aanwezigheid te staan?

God is een Geest en Die is van Christus!

In de intimiteit geeft Hij ons een kus.

Deelt Zijn Geest met ons, als Zijn vazallen,

die aanbiddend voor Hem neervallen...

Wie Hem in Waarheid aanbidden,

daar is Christus in hun midden!

Hèt doel van ons leven en prediking?

Dat is het geven aan God: Aanbidding!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelte:

Johannes 4

Thema:

De Vader zoekt aanbidders.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163022220000241

Nederig overwonnen

Grammaticaal klopt hij niet, deze eerste zin,

van emotie slikt Paulus zijn woorden in...

Wat zit Paulus nu zo hoog,

dat het hem zo intens bewoog?

In de gemeente heerst verdeeldheid,

gebrek aan ootmoed oftewel; nederigheid.

Alleen wandel het Evangelie van Christus waardig.

Eensgezind strijdend èn dienstvaardig,

vanwege tegenstanders en gevaren.

In afwezigheid van Paulus één geest bewaren,

tegen dwaalleraars of boze machten in de lucht,

Zodat je samen strijdend tot God zucht.

En zijn Zijn wegen voor ons dan ja en amen,

zodat God Zich voor ons niet hoeft te schamen?

In plaats van de 'wereld'; 'dat fiksen we wel',

van de zelfmaakbaarheid, bovendien snel!

Paulus spreekt de gemeente in Christus aan,

die heeft door het geloof, recht van bestaan.

Ze bestaan In de invloedssfeer,

van de Heiland, onze Heer!

Willen wij ook opletten,

en luisteren naar Zijn wetten?

Een ontzagwekkende werkelijkheid,

dat Gods Geest Zijn huis heeft bereid,

in onze onheilige hart en niet vertrekt,

en zo de gemeente tot gemeenschap wekt...

Eén in liefde, van ziel en van gevoelen,

eigenbelang hoort niet tot persoonlijke doelen,

maar de ander uitnemender achten,

mag je van elkaar verwachten...

Grieken vonden nederigheid een schande,

die zij maar wat graag hun leven uitbanden.

Groot moest je bij hen zijn,

maar Jezus begon nederig en klein...

Leven wij in een andere tijd?

Zijn wij onze dikke 'ikken' kwijt?

Geldingsdrang, (geestelijke) hoogmoed, 

zelfhandhaving die je niet aan de kant gaan doet???

We moeten nederig zijn dat is waar...

Ervan een wet maken is echter een groot gevaar!

Denkt te klein van Jezus en te groot van jezelf in 't heden...

Dáárom kwam Jezus naar beneden!

Want er werd niemand gevonden op aarde,

die in nederig opzien naar de ander staarde.

Tevens niet die de minste zijn wil,

en..., voor schuld bekennen zweeg men stil!

Jezus, Die wèl nederig de schuld betaalde,

waarvoor iedereen zijn neus ophaalde!

Jezus heeft onze plaats bekleed,

wat ik moest doen, is wat Hij deed!

Spijkers gingen Zijn handen door,

omdat mijn handen graag grijpen hoor...

Spijkers door Zijn voeten geslagen,

omdat de mijne op verkeerde wegen wagen.

En een doornenkroon op Zijn hoofd,

omdat ik te groot van mezelf heb geloofd!

Hoe moeilijk is het de ander hoger te achten,

en 't niet allemaal van jezelf te verwachten?

Liever dat je voor je eigen behoud vecht,

want een stap terug doen lukt zo slecht...

Tevens het de ander beletten,

om mj́jn troon te bezetten...

Zet jij ook jouw eigen wil aan de kant,

dat het soms vanbinnen van pijn brandt?

En je door je aan het dienen te wijden,

jij je gekruisigd voelt en zoveel moet lijden,

dat je het uitschreeuwt van de pijn?

De HEERE weet het, bij Hem moet je zijn!

Je hoort de  geleerde, trotse en rijke luid.

Veel zachter klinkt het zachte stemgeluid:

Kom tot mij die belast zijt, Ik geef je rust!

Volg Jezus' voorbeeld met lust!

Het is Zijn zachte stem die je hoort,

door het lezen van Zijn Woord!

Je krijgt genade en na alle tranen vergoten,

wordt je geplaatst naast wereldgroten!

En is daar in Christus bemoediging,

en innige gevoelens van ontferming!

Bovendien gemeenschap van de Geest,

troost van de liefde, voor die de HEERE vreest!

Schreeuw jij nu nederig tot Hem?

En luister jij naar Zijn zachte stem?

Zijn Majesteit is ten top gestegen.

Volg Hem nederig op ál jouw wegen...

En..., kijk naar Hem omhoog,

want Hij slaat op hen het oog,

die nederig voor Hem knielen.

Dé Redder van verloren zielen!

N.a.v. een preek van met als tekstgedeelten:

Matteüs 18: 1- 5

Filippenzen 1: 27- 30

Filippenzen 2: 1- 4

1 Petrus 5

Tekst:

Filippenzen 2: 3b 

Laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162965160000241

Hebt goed moed

U schiep de wereld volmaakt.
Wij hebben hem kapot gemaakt...
Al het goede dat je nu nog ziet,
Verdienen we niet.
Daarvoor wil ik dankbaar zijn,
al is er ook die gebrokenheid en pijn...
Maar HEERE..., soms denk ik dwaas:
'was U maar zoals sinterklaas!'
Vraag om aards geluk en géén lijden,
of U mij júist van dat laatse wilt bevrijden!
Maar U kent het lijden beter als niet één,
moest zèlf door 't diepste lijden heen!

Droeg mijn zonden aan het kruis,
zit aan Gods rechterhand in 't Vaderhuis...

Troost elk van Zijn kinderen, dat zo lijdt:
'Lief kind, het is 't teken van de eindtijd!'
Christus heeft geen hart van steen,
Hij helpt met Zijn Geest ons hier doorheen.
En straks..., komt Hij terug op een wolk,
om bijeen te vergaren; Zijn volk!
Houdt dan nu dagelijks goede moed,
na al het zure komt voorgoed het zoet...
Halleluja!

In 't licht van de wederkomst

Als ik mijn gedachten laat gaan,

lijkt de wereld wel in brand te staan.

Het roept zoveel vragen op...

Waarom zet de HEERE het niet stop?

Besmettelijke ziekten en branden, 

oorlogen door menselijke handen.

Maar ook  aardbeving,

en kerkverlating...

Zijn 't de tekenen van de eindtijd,

dat het volk van God zo lijdt?

Gods eigen Zoon,

zit naast Hem op Zijn troon,

om de aarde te regeren.

Terwijl wij mensen elkaar bezeren...

Politiek, psychische of geestelijke nood,

of natuur, de zorgen zijn overal groot...

Héérlijk als in de kerk gemeenteleden,

elkaar omringen door gebeden.

Dat men leeft uit dit vertrouwen;

alleen met Jezus is het vol te houden!

Gods vijand die Hem veracht,

moet bukken voor Zijn overmacht.

Heb jij verlangen naar de Heere?

Of moet jij jouw verzet nog afleren?

God staat boven alle aardse ellende,

je hoeft je alleen tot Hem te wenden.

Jezus ging de diepte in aan het kruis,

helpt de jouwe dragen, tot in het Vaderhuis.

Wat doen wij als pijn en lijden ons treft?

Ben jij dan diegene die zijn Hoofd opheft,

naar de Koning  die elke stap is voorgegaan, 

door het donkere dal in Zijn aardse bestaan?

Hoe lang duurt ons lijden nog?

Christus verplettert zijn vijanden toch?

Met Jezus aan Zijn rechterhand, kunnen wij ons verblijden,

door Zijn Geest in ons aardse lijden!

Want dat Gods volk zó lijdt,

zijn de tekenen der eindtijd.

We worden straks getooid met heilig sieraad,

omdat Christus overwonnen heeft ál het kwaad!!!

Naar aanleiding van een preek over Psalm 110 en de Heidelbergse Catechismus Zondag 19, vraag 50 en 51

Reclame maken...

Wat er in de kerk in Epe is gebeurd,

wordt daarmee Gods Naam besmeurd?

Wat zal de 'wereld' hiervan zeggen?

Christenen horen het toch bij te leggen?

Niet in onvrede met elkaar leven,

maar verdraagzaam zijn en vergeving geven?

Ik fietste door 't práchtige Veluwse bos.

Deze vragen lieten mij niet meer los...

Door corona en mooi weer is het extra druk.

Fietsen wij ons fit, voor langer aards geluk?

Of zijn wij hard aan het werk,

voor onze gezondheid en goed?

En vol van hoogmoed,

misschien ook ín de kerk?

De Vader huilt,

Als Hij ziet hoe Zijn Huis wordt bevuilt.

Wij dwalen af, stééds verder...,

van Zijn trouwe Zoon, de goede Herder,

Die zorgzaam Zijn schapen bijeen vergaart,

terwijl Hij op Zijn witte Paard,

eens de duivelse vijand voorgoed verjaagt,

zoals het Zijn Vader behaagt!

In Zijn handen een tweesnijdend zwaard.

Dat is Zijn Woord; het volgen waard!

Als een roepende in de woestijn,

voel ik me soms, en dat doet pijn...

Ben ik een betweter?

Weet ik alles altijd beter?

Wat voor een voorbeeld ben ik geweest?

Voor de ongelovige, nog zonder Zijn Heilige Geest?

Al mag ik door Jezus offer Hem toebehoren,

zonder dit geloof gaat een mens verloren...

Dát offer maakt toch dat we in vrede leven,

verdraagzaam zijn en vergeving geven? 

Door mijn zonden voel ik me slecht.

Een reden dat ik deze dagelijks bevecht.

Maar bij de oase, met Zijn Heilsfontein,

vind ik rust en vrede in mijn woestijn...

Mijn Vader wacht,

en wenkt me zacht...

Omdat we eens sterven gaan,

en komen voor Gods Rechterstoel te staan...

Wat voor een voorbeeld ben jij geweest?

Voor de ongelovige, nog zonder Zijn Heilige Geest?

Bij de oase, met Zijn Heilsfontein,

vind je rust en vrede in jouw woestijn...

De Vader wacht,

en wenkt ook jou zacht...

 

Verlangen

Haar hoofd voelt zwaar aan. 

Het zit vol en toch… 
Met lege ogen kijkt ze naar boven… 

God woont daar, zo weet ze. 

Dan sluit zij moe haar ogen…  

Zij verlangt zó naar Zijn omarming… 

De zenuwen voelt zij door haar buik gieren...

Dat uitstraalt naar haar armen en handen,

die slap, krachteloos en doelloos ergens liggen...

Zelfs hen vouwen is haar teveel...

Dan sluit zij weer moe haar ogen… 

Ach..., wat verlangt ze naar Zijn omarming! 

Zij weer wel: 'bang hoef ik niet te wezen...'

Dat vertelt jaar verstand haar wel!

En toch…, zelfs haar benen voelen slap…
Te moe om stappen te nemen, 

sluit zij alwéér haar ogen… 

Het verlangen naar Zijn omarming is zó groot… 

Tranen vallen over haar wangen… 

Het zijn geen verlossende tranen… 

De Situatie blijft zoals die is… 

Een diepe zucht ontsnapt haar… 

Niets willen zien… 

Alleen Zijn omarming en Zijn liefdevolle blik voelen…

Haar buik voelt zo opgeblazen,

dat zij bijna niets door haar keel kan krijgen.

Tóch eet zij wat...

Misselijk van ellende,

sluit zij haar ogen...

Waar is Zijn omarming!?

Gebroken is haar leven… 

De dromen van een jonge vrouw zijn kapot…
Elk lichtpuntje greep zij aan… 

Het blijft echter zoals het is… 

Moe staart zij zonder iets te zien voor zich uit…
Verlangend naar Zijn omarming…

Doodmoe kruipt de jonge vrouw in elkaar...

Foetushouding noemen ze dat... 

Niets dan stilte om haar heen…. 

Verlangend om zó bij haar Vader te mogen zijn,

sluit zij haar ogen en blikt in haar ziel...

Verlangend naar Zijn armen om haar heen...

Niets hoeven te doen… 

Niets hoeven te denken… 

Niets hoeven te zeggen… 

Enkel een begrijpen… 

En een stil in Zijn armen mogen zijn…