Ons geluk door de eer van de HEER

(Gods Eniggeboren Zoon)

God schiep hemel, aarde, dieren, jou en mij.

Zijn liefde in Zijn schepping proefden wij!

Wij waren gelukkig en leefden tot Zijn eer,

in de hof van onze Schepper en Heer....

Tot de mens luisterde naar de slang.

We deden het kwade en werden bang!

Daardoor eerden wij onze HEER...,

niet meer...

Aten we nu van de boom van het leven? 

Bleef ons levenspad met zonden verweven,

en was 't doel van mensen eeuwig stuk.

Prijs de HEERE, Hij beoogt ons geluk!

Daarom zette Hij ons uit de hof van Eden,

Nóg was de Schepper niet tevreden....

Stuurde zonder dat een mens erom vroeg,

Jezus, Die onze zonden wegdroeg.

Vrijwillig met zó'n zondig voorgeslacht! Door de Geest uit Maria voortgebracht...

In geloof van Gods Eniggeboren Zoon,

wast Hij jou en mij van zonden schoon.

Is Jezus onze Verlosser en Koning?

Gelukkig zijn we straks, in Zijn hemelwoning...

En onze Schepper, Zaligmaker en Heer?

Herkrijgt eeuwig Zijn rechtmatige eer!

P.S.: Heb je vragen en/of een kritische noot? Een reactie hoor ik graag!

Jezus verschijnt aan Johannes op Patmos

De duivel maakte snode plannen.

Johannes werd naar Patmos verbannen.

En hij kreeg toen

op de dag des HEEREN een visioen.

Waarin God tot hem kwam,

Zijn ogen waren als een vuurvlam.

Een tweesnijdend zwaard uit Zijn mond,

en met zeven sterren stond

Hij daar in Zijn rechterhand.

Johannes werd door emoties overmand...

Zoals de zon schijnt in haar kracht,

zo schitterde Jezus' gezicht in ál Zijn pracht!

Johannes viel als dood aan de voeten van Hem,

als van vele wateren klonk Zijn stem:

"Ik ben de Levende, al ben ik dood geweest,

de Eerste en de Laatste, wees niet bevreesd,

Ik ben levend tot in eeuwigheid. Amen.

De sleutels van 't dodenrijk heb ik samen,

met die van de dood zelf, in Mijn bezit."

zegt de Eerstgeborene uit de doden, Die voor ons bidt.

"Nu jij op Patmos verblijft,

wil Ik dat jij ál Mijn woorden opschrijft,

tot vertroosting en bemoediging.

Want Mijn volk leeft in verdrukking..."

Ervaren we in onze tijd,

veel verdrukking en strijd?

Verkilde relaties,

wankelende naties?

Houden wij ons volhardend aan Jezus vast?

En dragen we daardoor een last,

van aanvechting om ons heen?

Laten mensen ons vanwege Hem..., alleen?

Bemoedigen we elkaar met Zijn Woorden,

die we via Johannes uit Openbaring hoorden?

Jezus en Zijn liefde wilde God in dit boek openbaren!

Voorgangers, sterren van Hem, 'verlicht' de kandelaren...

Want dan wordt de gemeente van kandelaren gevoed.

Daardoor geven zij licht en krijgen zij moed,

hun lijden te dragen op aarde, en Hem gelovende?

Verwachten zij zaligheid nu en in 't eeuwig toekomende!

Geloof Jezus, want door de dood heen zal je leven,

met jouw naam in Zijn doorboorde handen geschreven!

N.a.v. de eerste Bijbelstudie van de Vrouw tot vrouw over Openbaring 1 vers 9 tot en met 20

Volgende gedicht n.a.v. een Bijbelstudie over Openbaring 2 en 3

Vorige gedicht n.a.v. een Bijbelstudie over Openbaring 1: 1-9

 

Mocht je aanvullingen, correcties of vragen hebben bij 't bovenstaande gedicht van dit Bijbelgedeelte, dan hoor ik het graag! Ik pretendeer niet, dat ik alle antwoorden heb. Bij lange na niet. Daarom ben ik benieuwd hoe jullie Openbaring 1 interpreteren/lezen... 

Ik heb een mooie blog gevonden van drs. Wim de Bruin, over het boek Openbaring. Hij legt het eenvoudig uit. Hierbij de link waar hij hoofdstuk 1 behandelt.
Blog van drs. Wim de Bruin over Openbaring, hoofdstuk 1

HEERlijke rust

Soms zijn de weersomstandigheden in je leven stormachtig. In die situatie mogen we weten bij Wie we rust kunnen vinden... In het zachten suizen van de stilte komt de HEERE tot ons en schijnt Zijn Licht over ons leven...

Christus heerst over grenzen van de dood

Op deze dag herdenken we in de kerk, dat Christus heerst over de grenzen van de dood. We hebben hoop en vertrouwen dat, die in geloof van Christus' bloedverzoenend sterven gestorven zijn, door de dood heen eeuwig zullen leven! En niet alleen zij. Ook wij, die nu nog in de tijd zijn... Een gezegende zondag toegewenst!

Openbaring van Wie?

Gods Zoon heeft Zich geopenbaard,

genade in Zijn Woord ons tot troost,
tevens het heden en toekomende verklaard...

Johannes schreef dit gesproken Woord,

zoals hij het van de engel

van Jezus Christus heeft gehoord.

Johannes volhardde in Zijn verdrukking,

in vertrouwen op het Woord van God,

en 't getuigenis van Jezus Christus, zijn Koning...

Jezus Christus, de eerstgeborene uit de doden,

Koning van álle koningen op de aarde!

Ons is koningschap en priesterschap voor God geboden,

door de getrouwe Getuige Die ons heeft liefgehad...

Geloven wij van zonden te zijn schoongewassen,

door Jezus' gestorte bloed op Zijn aardse levenspad?

Neem acht op wat er in de woorden van de profetie staat.

Hij Die is èn Die was, Zijn tijd is nabij...

De Alfa en Omega, dat Hij terug komen gaat!

Zalig hij, die zich in geloof overgeeft,

aan Zijn Woord van genade tot troost,

dat Jezus Christus ons geopenbaard heeft...

n.a.v. een inleidende Bijbelstudie van de vrouw tot vrouw over Openbaring 1: 1-9

Volgende gedicht n.a.v. een Bijbelstudie over Openbaring 1: 9-20 

Hierbij een link naar blog van drs. Wim de Bruin, over de auteur van Openbaring. Wel de kanttekening er natuurlijk bij, dat we zelf de verantwoordelijkheid hebben te onderzoeken, en niet klakkeloos aan te nemen wat een ander zegt. Zelf vind ik wat ik van deze predikant gelezen heb op zijn blog, verhelderend in de uitleg van het boek Openbaring. Ik ga het ontdekken bij de verdere Bijbelstudie. 
https://openbaring.blogspot.com/p/auteur.html

Mijn eenzame oude vriend...

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste van het land?
   Wie kent deze bekende uitspraak uit het bekende sprookje Sneeuwwitje van de gebroeders Grimm niet? Vandaag moest ik me er toe aanzetten om éven stil te staan. Stil te worden. Ik had geen zin, terwijl ik weet hoe héérlijk het is om in Gods nabijheid en Woord te zijn. In Hem is zoveel te vinden!!! Zucht... Waar is dat verlangen? Ik besluit er toch maar voor te gaan zitten. Een blog die ik al weken heb staan om te schrijven, gespiegeld aan Gods Woord... Met een zekere regelmaat ga ik bij mijn 87-jaar oude vriend koffie drinken. Hij woont ongeveer 18 kilometer van ons vandaan. Ruim 8 jaar geleden is zijn vrouw overleden. Hij mist haar intens. Zijn hele verhaal ga ik hier niet vertellen. Niet nuttig en niet gepast. Wel staat hij voor mij symbool voor eenzame ouderen. We proberen elke maand af te spreken. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dat dit mij niet altijd lukt... Een paar jaar geleden ging zijn gezondheid hard achteruit. Het bleek verstandig geen auto meer te rijden. Een scootmobiel behoort niet tot zijn mogelijkheden, waardoor hij zijn eigen boodschappen niet meer kan doen. Hij is dankbaar dat zijn kinderen daar nu voor zorgen. Het gemis

van zijn vrouw, en nu 't gemis van de vrijheid zelf boodschappen te kunnen doen, wegen hem zwaar. De meubeltjes, foto's, zelf geschilderde schilderijen en sfeer van hun samen voelen vertrouwd in het huurhuisje, waar ze samen járen gewoond hebben. Soms heeft hij de moed zijn tuin in te gaan. Te doen wat hij nog wèl kan. Het is stil op zijn hofje. De meeste niet gepensioneerde mensen werken. En de ouderen laten hun voordeur gesloten, gezeten in hun leunstoel, uitkijkend op het stille pleintje met overdag veel lege parkeerplaatsen... Ook hij zit al snel buiten adem, binnen op zijn stoel naar buiten te staren. Diegenen die hun auto daar parkeren of met hun hond wandelen, lopen vaak zonder te groeten voorbij. Hun ogen gericht op het schermpje

van hun mobieltje. Of je ziet hun lippen bewegen. Het geluid dat de  stembanden van deze mensen produceren, gaat via de microfoon naar de luidspreker of koptelefoon van een andere telefoon, die zich elders in het land bevindt... 
In die vele uren van stilte, voelt mijn oude vriend zich eenzaam. Niet gezien. Want..., wat zijn nu twee uurtjes bezoek op één dag, naast 22 uur stilte? De radio of televisie is een 'lege' uitkomst... 

Hoeveel mensen zijn er die hun oude dag op deze wijze 'moeten' slijten? Hoeveel betrokkenheid heb ik op hen?

Wanneer ik geweest ben, geeft hij altijd aan hoe geweldig fijn hij het vond.

Spiegeltje spiegeltje aan de wand? Wie is het mooiste van het land?
Ben ik niet geweldig??? Beter dan al die anderen, die zonder groeten voorbij wandelen? Zou ik er wat aan doen? Iemand bellen wanneer ik mezelf eenzaam zou voelen? Of een praatje met de buren? Groet ik altijd? En leef ik werkelijk mee? Of is het een verplichting? Ahum! In het winterseizoen, gaan we met veel plezier naar de cursus Theologische Vorming Gemeenteleden. Het is heerlijk om met elkaar Gods Woord te bestuderen. Laatst zei één van de cursusleden: 'Laten we het niet te veel over anderen hebben, wat die fout doen. Nee, laten we het hebben over wat wij nog beter zouden kunnen doen... Dat raakte me diep. Ik moest denken aan de balk en de splinter. Lukas 6: 37. Oordeel niet en u zult niet geoordeeld worden; veroordeel niet en u zult niet veroordeeld worden; laat los en u zult losgelaten worden. 38. Geef en aan u zal gegeven worden: een goede, vastgedrukte, geschudde, overlopende maat zal men u in de schoot geven, want met dezelfde maat waarmee u meet, zal er bij u ook gemeten worden. 39. Hij sprak tot hen een gelijkenis: Een blinde kan toch niet een blinde op de weg geleiden? Zullen zij niet beiden in een kuil vallen? 40. Een discipel staat niet boven zijn meester, maar iedere volmaakte discipel zal net als zijn meester zijn. 41. Waarom ziet u wel de splinter in het oog van uw broeder, maar merkt u de balk in uw eigen oog niet op? 42. Of hoe kunt u tegen uw broeder zeggen: Broeder, laat toe dat ik de splinter, die in uw oog is, eruit haal, terwijl u zelf de balk in uw oog niet ziet? Huichelaar, haal eerst de balk uit uw oog en dan zult u goed kunnen zien om de splinter, die in het oog van uw broeder is, eruit te halen.

En Mattheüs 25: 35. Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald. 36. Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; Ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen. 37. Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien en te eten gegeven? Of dorstig en te drinken gegeven?

Wanneer ik commentaar heb, is dat tot heil van mijn naaste? Of vind ik dat ik het wel heel goed doe, uit liefde voor de ander/Ander? Ben ik betrokken op de ander? Door een levende relatie met de HEERE?

Spiegeltje spiegeltje aan de wand?

Wie is het mooiste van het land?

Wanneer ik Gods Woord lees? Is dat een spiegel voor mijn ziel...

In Zijn Woord vind ik de troost van een God, die Zijn hardnekkige volk steeds weer vergeeft wanneer zij berouwvol tot Hem komen. Ik realiseer me de laatste tijd steeds meer, dat alle aandacht die ik besteed aan mijzelf, ik die niet kan besteden aan het eren van de HEERE. Hij weet hoe en wie ik ben. En dat ik beter aandacht kan schenken aan hoe een groot, genadig, vergevend en heerlijk God, de HEERE is. Overgave aan Hem en Zijn wegen gaan. Geen navelstaren naar mijn zonden, maar ze dagelijks direct naar Hem brengen en loslaten... Wat je aandacht geeft groeit! Dat het nut heeft om te letten op mensen die de HEERE vrezen. Die een voorbeeld zijn in hun wandel met de HEERE.

Vandaag moest ik me er toe aanzetten om éven stil te staan. Stil te worden. Ik had geen zin, terwijl ik weet hoe héérlijk het is om in Gods nabijheid en Woord te zijn. In Hem is zoveel te vinden!!!

En daarom bid ik opnieuw de voorbede uit Kolossenzen 1: 9. Daarom hou ook ik niet op, vanaf de dag dat ik het gehoord heb, voor u en mezelf te bidden en te smeken dat wij vervuld mogen worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, 10. zodat wij wandelen op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behagen, in elk goed werk vrucht dragen en groeien in kennis van God, 11. terwijl we met alle kracht bekrachtigd worden, overeenkomstig de sterkte van Zijn heerlijkheid, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen. 12. Daarbij danken wij de Vader, Die ons bekwaam heeft gemaakt om deel te hebben aan de erfenis van de heiligen in het licht. 13. Hij heeft ons getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde. 14. In Hem hebben wij de verlossing, door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de zonden.

P.s.: Kijk eens op:

Eén tegen eenzaamheid.

Het groene monster...

Het groene monster... Heb jij hem al ontmoet? Die allesverslindende en vernietigende jaloezie?

Ken jij die dertigers? Waar ogenschijnlijk alles goed gaat? Ze hebben een goed huwelijk en hun carrière loopt op rolletjes. Nu deze schaapjes op het droge zijn, verlangen zij naar een kind. En die wens wordt prompt vervuld.

Voor mij is het wel herkenbaar. Kort geleden werd ik hiermee geconfronteerd. Pijnlijke herinneringen van dertig jaar geleden kwamen daarmee naar boven.

Het groene monster at mijn buik misselijk... 

Vers twee en drie van psalm 73 kwamen in mijn gedachten:

Maar wat mij betreft, mijn voeten waren bijna uitgegleden, mijn schreden waren haast uitgeschoten, want ik was jaloers op de dwazen, toen ik de vrede van de goddelozen zag.

Heb ik het niet goed dan? Zeker wel! Wij hebben het niet minder goed dan alle personen die nu in mijn gedachten zijn. En toch? Het groene monster in mij zegt: 
'Ze werken en spreken hun wensen uit? En zij verkrijgen hun verlangen hier op aarde...' 

Na zulke ontmoetingen voel ik me leeg. Zij lijken zich geen zorgen te maken om hun bestemming... Om Diegene die ons geschapen heeft! Die dat kleine mensje in de moederschoot laat groeien. Zij genieten van elkaars liefde. Streven onveranderlijk naar het geluk dat zij op aarde ontvangen.  

Het groene monster voert een misselijkmakende strijd om dat vredige en 'zorgeloze' leven dat zij laten zien en de zorgen die in mijn hart leven.  

want ik was jaloers op de dwazen, toen ik de vrede van de goddelozen zag. 

Hoe heerlijk is het om te genieten van alle weldaden van onze HEERE.  Het is hun van harte gegund, omdat ik van hen hou. Het  misselijke gevoel van jaloezie maakt plaats voor verdriet en zorgen.

Al dat aardse gaat immers voorbij! En zij hebben de Gever van al deze weldaden niet lief.

Nee..., ik hoef me geen zorgen te maken om mijn eindbestemming. Die ligt vast in de Heere Jezus. Dat geldt ook voor hen, indien zij geloven! En dáár maak ik me nu net zorgen over. Zij schudden echter liefdevol meewarig hun hoofd... 

Yvonne moet zich niet zo druk maken om ons. Wij willen dit leven zelf. Geniet toch eens lekker en maak je niet druk om God!  

Juist dát doet zo'n pijn... Omdat ik me realiseer wat psalm 73 zegt over hen, indien zij niet willen geloven! Vers 17 en 18 uit psalm 73:

totdat ik Gods heiligdom binnenging en op hun einde lette. Ja, U zet hen op gladde plaatsen, U doet hen in verwoesting vallen.

Ik denk ook aan prediker 1 en 2. Vooral de verzen 2, 3 en 4 uit hoofdstuk 1:

Een en al vluchtigheid, zegt Prediker, een en al vluchtigheid, alles is vluchtig. Welk voordeel heeft de mens van al zijn zwoegen waarmee hij zwoegt onder de zon? De ene generatie gaat en de andere generatie komt, maar de aarde blijft voor eeuwig staan.


Alles waar zij hun hart op zetten, zal voor hen vergaan. Wij kunnen niets in het graf meenemen. Hoe onverstandig was ik in mijn jaloezie(zie psalm 73 vers 21 en 22). Is de HEERE mij niet nabij? Heeft mijn Schepper en Zaligmaker mij niet alles gegeven wat ik nodig heb? (vers 25, 26 en 28 en prediker 2 vers 26) 

En daarom zal ik tot de dag van Zijn wederkomst of wanneer ik mijn laatste adem uitblaas, mijn toevlucht nemen tot God. En mijn naaste van Gods werken vertellen! Uit liefde voor mijn Zaligmaker en Schepper van alle mensen op deze aarde(Ook van het kindje in de moederschoot!). En uit liefde voor mijn naaste, die ik deze rijkdom nog meer gun dan alle geluk op de gehele wereld.

Psalm 73 vers 28:

Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn. Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.