Morgengebed

Heere U weet hoe moe ik mij voel,

geef dat ik vandaag beantwoord aan Uw doel.

Uw antwoord is op mijn vraag,

dat U met ons bent, óók vandaag!

Fietsend mediteren

U bent mijn Schepper en Heer.

Leer mij Uw wil, telkens weer...

Heere, dat ik niet voor eigenbelang bezwijk.

Maak vandaag mijn wil, aan de Uwe gelijk!

Tijdens 't fietsen, besef ik hoe 't verschilt, 

wat ik wil en datgene wat U wilt!

Daarop slaak ik een diepe  zucht,

echter..., denk dan opgelucht:

Als ik tot U kom  met mijn zonden en schuld,

dat U alles, ja álles heeft vervuld.

En zo kan ik tóch gaan slapen en wacht gerust

tot ik 's morgens met Uw adem wordt wakker gekust...

Manden vol gerechtigheid

Een gevoel van herkenning,

wekt deze wonderbaarlijke spijziging.

Vijf duizend mannen werden door Jezus gevoed,

vergeet niet, dat je de vrouwen en kinderen erbij tellen moet.

Een hoofdstuk later deed Hij het alwéér

Er bleef veel over, zoals de vorige keer...

De menigte had niets te eten mee toen zij bij Jezus verbleven,

daarom wilde Hij hen te eten geven,

door innerlijke ontferming bewogen,

opdat zij niet zouden bezwijken als zij op weg togen.

Zij luisterden al drie dagen naar Zijn stem.

Ja, de menigte zag ècht wel iets in Hem!

Toen gingen zij mopperen over Zijn rede,

zij vonden hem hard, deelden zij elkaar mede.

Jezus was wel liefdevol bij hen betrokken,

maar zij werden boos en vertrokken...

Met ál deze woorden legt Jezus Zijn hart bloot.

Zullen wij dan in onze nood,

nooit zo hard over Jezus denken!?

Hij wil immers..., altijd Zijn ontferming schenken!

In Jezus is het geloof verankerd.

Ook nu, is Jezus niet veranderd!

Zoek Jezus' liefde en ontferming,

achter de waarschuwing en vermaning!

Want als Hij zo bewogen is met de goddeloze,

Hij dit zeker is voor een gelovige rechteloze!?

Dat als wij bij herhaling naar de prediking luisteren gaan,

wij Zijn hart vol van liefde voor ons horen slaan?

Bij de eerste spijziging kwam 't iniatief bij de

discipelen vandaan.

Jezus liet hen met Zijn wonder versteld staan.

Bij de tweede keer nam Jezus het iniatief,

want Hij had die menigte intens lief.

De discipelen vroegen: 'Hoe kunnen wij dan  de menigte verzadigen?'

Vergaten zij dat Jezus hen eerder daarin ook heeft willen begenadigen?

Zij geloofden in Jezus, Gods Zoon, dat is waar...

En is hun gedrag voor ons niet herkenbaar?

Dat ik Jezus niet serieus 'lijk' te nemen,

in al mijn grote en kleine problemen?

Als je het zelf niet meer weet in jouw omstandigheden,

mag je naar God gaan met jouw gebeden.

De discipelen verwachtten, dat Jezus het zou weten.

Zullen wij dat ook, maar dan ook nóóit vergeten!?

Moest de tweede wonderbaarlijke spijziging komen,

omdat de discipelen deze les niet hadden meegenomen?

Wij allen zijn hardleers en hardnekkig.

In ons dagelijks leven we vaak zo gebrekkig.

Jezus heeft ons lief en wil ons niet verwerpen,

maar herhaalt het, om 't ons in te  scherpen!

In het Koninkrijk van God wordt álle honger gestild.

Lichamelijke en geestelijke, zo heeft God het gewild.

Een mens als ik, die niet deugde,

vind in gemeenschap met God, verzadiging van vreugde.

Daarom kan ik niet meer zwijgen,

alléén in Christus is verzadiging te verkrijgen!

Voor onze zonden is Hij gestorven,

heeft voor ons de levendmakende Geest verworven.

Ondanks zondige wegen die wij betraden,

krijgen wij deel aan ál Zijn weldaden,

eeuwig leven, gerechtigheid en heerlijkheid,

Jezus, tot ware spijs en drank geworden, zo ons bevrijd!

Die in Hem gelooft heeft in  zijn wezen geen gemis,

van voedsel omdat in Hem, verzadiging is. 

Betekenen, twee vissen, twaalf manden en vijf broden,

dat 't Koninkrijk van God is gekomen voor de Joden?

Is later 't Koninkrijk van God voor de heidenen gebleken?

Door zeven broden en manden, vier duizend mannen en vier windstreken?

Bijzonder dat in Lelystad de God van Israël verkondigd wordt,

en daarop Zijn Heilige Geest in harten wordt uitgestort. 

Mensen die van nature heidenen waren,

wil Christus voor de eeuwige dood sparen...

Zij riep, die Kananese vrouw:

'Zoon van David, ontfermt U Zich nou!'

Harde woorden klinken uit Zijn mond:

'Ik kom voor de kinderen, niet voor de hond!'

Wordt ze nu boos en het vragen moe?

Nee, ze smeekt door en geeft nederig  toe:

'Broodruimels vallen van de tafel neer,

de honden eten toch van deze kruimels van hun Heer?

Jezus antwoordde: 'Vrouw groot is uw geloof,

het gebeurt zoals u wilt, dat is wat Ik u

beloof!'

Zij bleef aanhouden en werd verzadigd,

met hemels manna begenadigd!

Ben jij door de zonde afgesneden?

Met lege handen bij de Heere beleden?

Heb je een honger naar de gerechtigheid?

Ben je in jezelf alle mogelijkheden kwijt?

Heiden en een kind van 't verbond,

open aanhoudend jouw mond,

eist van Hem de gerechtigheid vrijmoedig,

dan krijg je die manden vol, en overvloedig!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Matteüs 15: 21- 39

Tekst:

Matteüs 15: 32

En Jezus riep Zijn discipelen bij Zich en zei: Ik ben innerlijk met ontferming bewogen over de menigte, omdat zij al drie dagen bij Mij gebleven zijn, en zij hebben niets wat zij kunnen eten; Ik wil hen niet nuchter wegsturen, opdat zij onderweg niet bezwijken.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162598860000241

Bekeer en leef!

Twee jongens die stoeien,

de juf gaat zich ermee bemoeien.

'Stoppen ermee', is wat zij zegt.

Geen van beiden, die zich daarbij neerlegt.

Daar komen ongelukken van!

De één bekijkt hoe hij het goed maken kan,

De ander  wacht onrustig af,

op de door de juf, bedachte straf...

Op welke jongen willen wij lijken?

Wachtend op straf, de tijd laten verstrijken?

Of herstellen wij de gemaakte schade,

en bekeren we ons van het kwade?

Welk beeld van God hebben wij?

Alle geloven gaf  de predikant op een rij.

We lopen er echter wel een beetje in vast,

en kiezen zelf welk beeld ons het beste past.

Maar..., als je Gods Woord open legt,

lees je wat God hierover zegt.

't Is een moeilijke taak, die profeet Jeremia verricht.

Want de mensen stoppen vaak hun oren dicht,

voor wat God zegt door de trouwe profeet heen,

terwijl daarop bij 't volk, verzet verscheen.

De pottenbakker had een scherp oordelend oog,

Geen goede vaas? Zijn verpletterende hand bewoog.

De Pottenbakker is een mooi beeld van God,

De Schepper die de wereld maakte en tot slot,

Zijn pronkjuweel boetseerde,

en daarin Zijn adem exhaleerde...

En Hij tevens na elke scheppingsdag keek,

of het goed was en..., dat bleek!

Gods beeld zoals in dit boek is beschreven,

wilde God dit zo aan Jeremia meegeven?

De Heere heeft hier aan Jeremia willen zeggen,

dat Hij aan niemand verantwoording hoeft af te leggen!

Zou Hij niet zoals de Pottenbakker doen kunnen?

Of wil Hij het huis van Israël, iets anders gunnen?

Van het volk Israël deugde niets meer.

Ze kwamen wel naar de tempel keer op keer,

Echter, God kon Zijn oordeel niet bedwingen,

omdat ze tevens naar de de afgoden gingen.

Zou Hij hetzelfde met jou doen als Hij naar je kijkt?

Wanneer jij je met het volk Israël vergelijkt,

ben jij ook vol van hoogmoed?

Vind jij jezelf tevens zéér goed?

God kan kijken zoals geen mens dat kan!

Ziet dwars door ons heen en ons schoon elan!

Dan besef ik met mijn menselijke verstand,

boven mijn hoofd, hangt Gods oordelende hand.

Hij zou mij werkelijk neerslaan kunnen,

maar..., Hij wil mij het leven gunnen.

Daarmee kijk ik recht in het hart van God.

Dus wat gebeurt als ik terugkeer naar Zijn gebod?

Een berouwvolle God heeft geen behagen,

in de goddeloze dood te hebben geslagen.

Wanneer hij zich bekeert van zijn kwade wegen.

heeft God geduld en geeft Zijn zegen!

Indien God het goede belooft aan een koninkrijk,

zij niet luistert naar Hem en voor het kwade bezwijk'?

Krijgt God berouw over 't goede dat Hij heeft beloofd. 

De joden, nazaten van 't volk met Abraham als stamhoofd,

zeiden aan Johannes en Jezus: 'jullie moeten niet zeuren,

ons kan lekker niets gebeuren!

Je kan zeggen dat we het niet goed doen, maar nee!

Wij dragen  de belofte met ons mee!!!'

Is dit wat in onze gezindte ook binnensloop?

Ik heb de belofte gekregen bij de heilige doop!?

Maar als je niet naar die belofte leeft,

die God aan jou gegeven heeft?

Als woord en daad uit elkaar lopen?

Kan je dan op het leven hopen???

God wijst deze twee richtingen aan.

Dreigend oordeel, maar als we ons bekeren gaan,

dan wijkt het oordeel en is de zegen beschikbaar.

Als je echter God de rug toekeert,

zorg Hij ervoor, dat het oordeel terugkeert.

Lijkt Hij nu een draaiende God en niet betrouwbaar?

Wanneer je echter dieper onderzoeken gaat?

Vindt je dat God, Zich nóóit veranderen laat!

Zijn zijn en wezen veranderen niet!

Het is een liefdevolle en geduldige, God die je ziet!

Die, zoals je nu hebt gehoord,

trouw blijft aan Zijn belofte èn Woord!

Want bekering geeft leven,

afkeer zal oordeel geven...

Het probleem zit dus niet  in God, maar in ons mensen,

wij willen een God die exact afstemt op ónze wensen...

Ruimte om onszelf te zijn, op onze eigen wegen,

daarop ondertussen..., verlangend naar Zijn zegen!

Heidenvolken hebben vervolgens de vraag: 

'Waarom heeft de maagd Israël de dood zo graag?

Heb je zoiets afschuwelijks gehoord?

Het volk kiest niet het leven, ze zijn gestoord!'

Tjonge jonge, die Israëlieten en inwoners van Jeruzalem,

die niet willen luisteren naar Gods stem...

Maar voor we met ons oordeel klaar staan,

hebben wij 't tot op heden beter gedaan?

De boodschap is niet veranderd in 't nieuwe testament,

waarin Jezus Zijn discipelen uitzendt:

'Bekeert u, want het Koninkrijk van God is nabij.

Het oordeel nadert voor jou èn voor mij!'

Nu kunnen we ons nog bekeren.

Wil je dáár de betekenis van leren?

Maak er geen enorme prestatie van,

omdat God dan misschien zeggen kan,

door álles wat je doet:

'ziet..., het is zéér goed!'

Want dat lukt je werkelijk niet!

Het is al mensenwerk wat je dan ziet...

Dus ga niet bij jezelf te rade,

want het is enkel en alleen: genade!

God ziet tot in het diepste in je hart,

jezelf mooier voordoen, maakt dat de liefde verstart.

Erkèn dat je niet volgens Zijn hoge norm kan leven,

Onmogelijk Hem, Zijn verdiende eer kan geven.

En met jouw naaste heb je ook al problemen!

Kom tot Hem, om je verantwoordelijkheid te nemen.

Lege handen HEERE, leer ons volgen zonder vragen,

en door Uw genade het heden te dragen.

Niemand heeft ooit God gezien, maar Hij is geopenbaard

door de eniggeboren Zoon, Die Hem ons verklaart,

Door 't Lam Jezus, is verlossing van zonden in dit leven,

In Zijn levensboek staat ook mijn naam geschreven.

De Heere heeft in de dood van de goddeloze  geen lust,

Zijn warme hart, betrokkenheid en liefde geeft rust.

Wácht daarom niet het oordeel af,

zoals die jongen wachtte op zijn straf.

Maar luister naar Gods nódende stem,

Kom dan! En bekeer je tot Hem!

En?

Leef!!!

N.a.v een preek met als tekstgedeelten:

Jeremia 18: 1- 18

Ezechiël 18:23

23 Zou Ik werkelijk behagen scheppen in de dood van de goddeloze? spreekt de Heere HEERE. Is het niet, wanneer hij zich bekeert van zijn wegen, dat hij zal leven?

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162538380000241

Lichten in de wereld

Heere God, wat bedoelt U toch?

Ik lees Uw Woord vooralsnog.

Eerlijk, ik raak verward en in verlegenheid. 

Ben het begrip van deze tekst even kwijt!

Maakt Paulus zichzelf veel te belangrijk?

Maakt hij de gemeente te veel van zich afhankelijk?

Geeft de gemeente van Fillipi geen licht,

heeft hij dan tevergeefs al zijn inspanningen verricht?

Hij moet zijn gemoedsrust scheiden,

van het resultaat van de gemeente leiden...

Als de gemeente geestelijk niet floreert,

heeft hij dan vergeefs intensief geïnvesteerd?

Als onze kinderen de dienst van God hebben verlaten,

maar wel een goede baan hebben met dito 'baten'?

Was onze opvoeding dan voor niets?

Dat is ook weer zoiets!

Paulus bewogenheid lees je in ál deze tekstwoorden,

die wij in zijn brief aan de fillipenzen hoorden.

Ook al zit een voorganger in de gevangenis,

en moeten we leven met dat gemis?

Verdiep je dan extra in Gods Woord en wees niet doof.

Gehoorzaam, opdat je niet achteruit boert in 't geloof!

Want jouw God en Vader ben je nóóit kwijt,

Hij is altijd in jouw biddende aanwezigheid.

Doe alle dingen zonder morren en meningsverschillen!

In plaats van overal iets van vinden en over praten willen

Als ik steeds discussiërend over Gods Woord iets zeg,

trekt dat het Evangelie bij mijn ziel weg.

Maar niet als ik gehoorzaam volg zonder vragen...

God werkt dit willen èn werken, naar Zijn welbehagen!

Het welbehagen van God,

is dit een soort noodlot?

Dat Hij willekeurig mensen vind,

die Hij maakt tot Zijn kind?

Nee, zijn welbehagen is juist,

iets wat daar tegenin druist...

Hij kiest ervoor mensen te bevrijden,

die tegendraads zijn en mopperend woorden zeiden!

Zeuren en discussiëren en tóch verlost?

Het heeft de Vader, Zijn énige Zoon gekost...

Dát is Gods welbehagen,

Hij blijft ons almaar verdragen.

Zijn hart die voor ons blíj́ft kloppen,

ondanks dat we tegen Hem aan schoppen...

Wordt voor jou nu 't morren en eindeloos discussiëren,

een zonde waarvan je je wilt bekeren?

Je zult zijn, onberispelijk en oprecht,

't moet niet maar gebeurt, heeft Paulus gezegd.

Kind van God, dan zal Zijn licht in jou schijnen,

de duisternis en opstand tegen God gaat verdwijnen.

Houdt vast aan het Woord ons gegeven,

want dat Woord wekt ons tot leven!

Niet als een wet moet je het hier verstaan,

want die wet heeft Christus al voldaan...

Dank Heere, want ik kon en kán het niet!

Werkt U in mij, opdat een ander Uw licht in mij ziet?

Wonder zo groot, het onberispelijk oprechte Lam,

Die zonder morren, mijn schuld op Zich nam!

Een stand van zaken in Christus, wordt hier gegeven,

om Wiens lofzang toen en immer, zál worden geheven!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Daniël 12:1- 4

Matteüs 5: 13- 16

Filippenzen 2: 12- 18

Tekst:

Filippenzen 2: 15

15 opdat u onberispelijk en oprecht zult zijn, kinderen van God, smetteloos te midden van een verkeerd en ontaard geslacht, waaronder u schijnt als lichten in de wereld,

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162541800000241

Vergevende liefde

 

Ga heen en zondig niet meer,

en toch doe ik het telkens weer...

Jezus kom mijn vuile huis binnen,

en laat Uw liefde overwinnen!!!

Levensheiliging

Het is modern om aan jezelf te werken.

Hoe de balans in jezelf te versterken.

En hoe kom ik met 't kind in mij, in contact?

Of, hoe stel ik mijn grenzen met tact?

Voor een aantal mensen is dit goed.

Misschien wel omdat diegene die dit doet,

zichzelf zo puntgaaf en perfect vindt,

en dan zich overgeeft aan een ander Bewind!

Nemen we onszelf niet te serieus?

Of maken wij een andere keus?

Door 't serieus nemen van God en Zijn Woord ,

wordt onze relatie met de HEERE niet verstoord.

Dingen die soms zó krom zijn gegroeid?

Als God en Zijn Woord Zich ermee bemoeit;

en je de Heere serieus in jouw leven laat mengen?

Blijft 't een pijnlijke exercitie om het terug te brengen...

Paulus zegt: 'werkt aan uw eigen Zaligheid.'

Echter, dat is toch met Gods Woord in strijd?

Als je vers dertien hebt gelezen,

is het tegendeel bewezen...

Het is Gods ontferming, dus weg met die vragen!

Hij werkt het willen en werken, naar Zijn welbehagen...

Het klopt weer en alles is in evenwicht,

maar is ons hart geraakt en op God gericht!?

Gaan wij daarom met onze kinderen naar de kerk?

De HEERE is daar met onze harten aan 't werk!

In de Griekse taal staat het in meervoud,

Paulus heeft het dus niet alleen over jouw behoud!

Hij spreekt voor de groepsmentaliteit,

en voor het werken aan hun aller zaligheid.

Soteria betekent welzijn of gezondheid,

evenals het woord 'de zaligheid'.

Onze gezondheid, dáár willen wij wel voor gaan.

Het coronavirus met vrees en beven plat slaan!

Is 't niet God, Die ons de gezondheid geeft?

En ons ook de zaligheid gegeven heeft?

Deze zaligheid heeft niets te maken met bekering.

Maar wel met onze levensheiliging!

Paulus roept op, om ons op hetzelfde pad te begeven,

zoals Jezus deed, tijdens Zijn aardse leven!

Pakken wij het kado van zaligheid wel uit?

Of is 't dat God, op ons vleselijke onwil stuit?

In een nieuwe gehoorzaamheid levend,

werkzaam aan de zaligheid, vrezend en bevend...

Paulus zegt hiermee; wees je bewust,

de HEERE werkt onder ons, naar Zijn hartenlust!

Vrees en beven krijgt nu een positieve betekenis,

door de door Hem, in ons gewerkte geloofsbelijdenis.

God werkt in de gemeente; heilig ontzag!

Werken wij aan onze zaligheid, dag aan dag?

Hebben wij ons oog nederig en zachtmoedig,

op God en onze naaste, en dat overvloedig?

Heere weer toch van mij, mijn eigenbelang!

Opdat ik naar het doen van Uw wil verlang!

Geef als gemeente geen verwijdering,

leidt ons júist, naar déze levensheiliging.

Want God, U bent onze zaligheid.

En wie zou U, dé hoogste Majesteit,

dan niet met eerbied prijzen!?

Laat onze lofzang voor U, ten hemel rijzen!!!

N.a.v. een preek tijdens een bediening van de heilige doop.

Met als tekstgedeelten: Filippenzen 2: 1- 18

Tekst: 

Filipenzen 12b: werk aan uw eigen zaligheid met vrees en beven,

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162477900000241