Het is modern om aan jezelf te werken.
En hoe kom ik met 't kind in mij, in contact?
Of, hoe stel ik mijn grenzen met tact?
Voor een aantal mensen is dit goed.
Misschien wel omdat diegene die dit doet,
zichzelf zo puntgaaf en perfect vindt,
en dan zich overgeeft aan een ander Bewind!
Nemen we onszelf niet te serieus?
Of maken wij een andere keus?
Door 't serieus nemen van God en Zijn Woord ,
wordt onze relatie met de HEERE niet verstoord.
Dingen die soms zó krom zijn gegroeid?
Als God en Zijn Woord Zich ermee bemoeit;
en je de Heere serieus in jouw leven laat mengen?
Blijft 't een pijnlijke exercitie om het terug te brengen...
Paulus zegt: 'werkt aan uw eigen Zaligheid.'
Echter, dat is toch met Gods Woord in strijd?
Als je vers dertien hebt gelezen,
is het tegendeel bewezen...
Het is Gods ontferming, dus weg met die vragen!
Het klopt weer en alles is in evenwicht,
maar is ons hart geraakt en op God gericht!?
Gaan wij daarom met onze kinderen naar de kerk?
De HEERE is daar met onze harten aan 't werk!
In de Griekse taal staat het in meervoud,
Paulus heeft het dus niet alleen over jouw behoud!
Hij spreekt voor de groepsmentaliteit,
en voor het werken aan hun aller zaligheid.
Soteria betekent welzijn of gezondheid,
evenals het woord 'de zaligheid'.
Onze gezondheid, dáár willen wij wel voor gaan.
Het coronavirus met vrees en beven plat slaan!
Is 't niet God, Die ons de gezondheid geeft?
En ons ook de zaligheid gegeven heeft?
Deze zaligheid heeft niets te maken met bekering.
Maar wel met onze levensheiliging!
Paulus roept op, om ons op hetzelfde pad te begeven,
zoals Jezus deed, tijdens Zijn aardse leven!
Pakken wij het kado van zaligheid wel uit?
In een nieuwe gehoorzaamheid levend,
werkzaam aan de zaligheid, vrezend en bevend...
Paulus zegt hiermee; wees je bewust,
de HEERE werkt onder ons, naar Zijn hartenlust!
Vrees en beven krijgt nu een positieve betekenis,
door de door Hem, in ons gewerkte geloofsbelijdenis.
God werkt in de gemeente; heilig ontzag!
Werken wij aan onze zaligheid, dag aan dag?
Hebben wij ons oog nederig en zachtmoedig,
op God en onze naaste, en dat overvloedig?
Heere weer toch van mij, mijn eigenbelang!
Opdat ik naar het doen van Uw wil verlang!
Geef als gemeente geen verwijdering,
leidt ons júist, naar déze levensheiliging.
Want God, U bent onze zaligheid.
En wie zou U, dé hoogste Majesteit,
dan niet met eerbied prijzen!?
Laat onze lofzang voor U, ten hemel rijzen!!!
N.a.v. een preek tijdens een bediening van de heilige doop.
Met als tekstgedeelten: Filippenzen 2: 1- 18
Tekst:
Filipenzen 12b: werk aan uw eigen zaligheid met vrees en beven,
https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162477900000241
Geen opmerkingen:
Een reactie posten