Zijn levensdoel met ons

Wie niet geloven dat God ons heeft gemaakt,
en door Zijn Geest over lichaam en ziel waakt?
Niet geloven in een eeuwig zalig leven,
dat dankzij de Zaligmaker is gegeven?
Men niet naar deze Drieënige God verlangt,
maar 't geheel van hun aards geluk afhangt?
Dan begrijp ik het heel goed,
dat men alles uit dit leven halen moet...

Wanneer ik alles uit dit leven wil halen,
ben ik vreselijk aan het dwalen...
Want, als ik 't geheel van aards geluk laat afhangen,
gaat dan naar de Drieënige God mijn verlangen?
Geloof ik dan bovendien, in 't eeuwig zalig leven,
dankzij de Zaligmaker aan mij gegeven?
Die met Zijn Geest over mijn lichaam en ziel waakt?
Geloof ik dat de Vader mij heeft gemaakt?

Gaat het mij om dankbaar de HEERE Zijn eer te geven?
Of om het het brood hetzij wonder van 't eeuwig zalig leven?
Krijgt de wil van de HEERE bij mij prioriteit,
omdat Hij mij van de eeuwige dood heeft bevrijdt?
Vind ik dat mijn wil daardoor nú al goed is?
Dan sla ik de plank totaal èn finaal mis!
Op aarde schiet ik hierin zoveel tekort,
tot ik in de eeuwige zaligheid opgenomen word.

Als christen ben ik nóg niet gearriveerd,
want ik heb de zonden tot nu toe, niet afgeleerd...
De spijkers die Uw handen doorboorden,
voor de zonden die mij toebehoorden...
HEERE, het gaat mij niet lukken,
Uw Grootheid in woorden uit te drukken...
HEERE, U krijgt alleen Uw rechtmatige eer,
wanneer ik me dagelijks naar Uw wil bekeer...
Dankbaar kijk ik uit, met reikhalzend verlangen,
dat U Uw eer, straks volmaakt, van mij zál ontvangen!


Lees ook eens:

Rupsje nooit genoeg?

Egocentrisme versus Christocentrisme