donderdag 13 oktober 2022

Belijdenis in de duisternis


1) De plaats:

Jezus was met Zijn discipelen in het donkere noorden,

in Caesarea Filippi, waar veel heidenen thuishoorden.

Op Gods tempel en dienst waren zij niet betrokken.

Waarom gelovigen hun neus voor hen optrokken.
Maar juist Jezus kwam hier vaak.

Vervulde Hij hier niet een belangrijke taak?Die profetie uit Jesaja, weet je die nog misschien?

Het land van de duisternis, zal een groot licht zien.

Jezus vraagt: 'Wie jullie dat ik ben? En de mensen?'

Ze zijn allen zo ver weg van Jeruzalems grenzen.

Hóe lastig is het dienen van God aldaar.Eenvoudiger in Jeruzalem, daar dienen ze met elkaar…

Wat komen we van God in Lelystad tegen?

Sporen we elkaar aan om te gaan in Zijn wegen?

Laat ik in het duistere Swifterbant en Lelystad,

Zijn licht schijnen op mijn levenspad?

2) Het tijdstip:


Drie jaar volgden zij Jezus, het ging goed!
Ze zagen alle wonderen die Hij doet,
en de discipelen hoorden,
Zijn prachtig gesproken woorden.
En nu stelde Jezus deze vraag vlak voor Zijn lijden…

Wilden zij dan wel hun leven aan Hem wijden?Zij dachten; Hij zou toch het aardse koninkrijk overwinnen?
En nu gaat Hij over Zijn aardse lijdensweg beginnen?
Petrus nam Jezus apart en bestrafte Hem: ‘Dat wordt niet Uw lot…
Jezus antwoordde: ‘Je bedenkt dingen van mensen, niet van God!’
Petrus werd door Jezus Satan genoemd, dus volg hem niet na,
in het te snel antwoorden, met een ‘ja’.
De Evangeliën ongeveer de helft gevuld met Jezus’ lijden.
Willen wij ons leven ècht aan zo’n Jezus wijden? 3) De inhoud:

Jezus kwam niet voor de gezelligheid,
maar voor onze zaligheid!

In Caesarea Filippi was het niet licht,

de mensen waren er niet op God gericht.

Wat dachten de mensen nu van Jezus te weten?
Dat Hij Johannes de Doper is, of Elia, of één van de profeten?

Simon Petrus kwam wel snel met zijn belijdenis,
dat Jezus, de Christus, de Zoon van de levende God is.
Wij weten dat de Zoon van God Jezus heet,

de Christus, gezalfd tot Priester, Koning en Profeet.

De discipelen waren drie jaar voorbereid.
Wij krijgen in de kerk hiervoor ook ruim de tijd.
Maar welke geloofskeuze maken wij?
Maakt de Hogepriester ons door Zijn offer van schulden vrij?
Is de Hij Koning over ons hele leven?
Willen we Hem gehoorzaam volgen en Hem de eer geven?
En luisteren wij stil,

wanneer Hij als profeet tot ons spreken wil?

Keer ik me af, omdat het mij te veel kost?Of vertrouw ik op Jezus, Die mij van mijn zonden verlost?

De poorten der hel gaan dan niet voor mij open,

terwijl Christus er voor mij in moest lopen…

Goddank, Hij is opgestaan uit deze gruwelijke dood.

Gods genade is onbeschrijfelijk groot!

Ik mag in geloof de poort van de hemel binnengaan,

omdat Christus in mijn plaats voor de Vader ging staan!


N.a.v. een preek met als tekstgedeelte: Mattheüs 16: 13- 28 Tekst: Mattheüs16 vers16: Simon Petrus antwoord de en zei: U bent de Christus, de Zoon van de levende God. Thema: de belijdenis van Petrus Kerkdienst



donderdag 6 oktober 2022

Benauwd afscheid?


Raken we moeder kwijt?

Lief mens...

Ben je bereid?

Ik zie jou worstelen

Moeizaam naar adem happen

Mocht je in Christus wortelen?

Ach..., je bent zo broos

Ik wil je helpen en troosten

Maar voel me zo machteloos

In Vaders handen leg ik jou 

De allerbeste plek

Omdat ik van je hou...


Jouw borstkas zwoegt op en neer

Als straks jouw adem stopt

Kom je dan bij de HEER?

Een kapje over jouw neus en mond

Meestal gesloten ogen

Soms gericht op de klok of het plafond 

Ons aller gebed is als jij gaat sterven

Dat jij eeuwig leven bij de Vader zal erven


Een vervolg op het bovenstaande gedicht: Verlost...?



zondag 25 september 2022

Over(-gave)

Helaas moet ik eerlijk zeggen,

dat onze zoon niet meer gelooft,

wat U in Uw Woord zegt en belooft.

Ik bid U Lieve HEER,

dat ik door Uw Geest leer,

dit voortdurend in Uw handen te leggen...





zondag 18 september 2022

Eén Lichaam

Hebben we veel zorgen?

Houden we ze 't liefst verborgen?

Wij zijn in Jezus Naam,

lid van Eén Lichaam.

Is het niet fijn,

om als een Christus voor elkaar te zijn?



Waarom houden we 't dan achter onze voordeur?

Bang? Misschien stel ik andere leden teleur?

Wat hebben we te verliezen,

als we voor openheid durven te kiezen?

Is het niet fijn,

om als een Christus voor elkaar te zijn?



Zijn de zorgen bij de ander veel?

Luisteren we dan zonder vooroordeel?

En wanneer het luisteren is gedaan,

we een arm om elkaar heen slaan?

Is het niet fijn,

om als een Christus voor elkaar te zijn?




Waardeert het hoofd, de hand of voet,

wat de ander voor hen doet?

Christus Die andermans voeten wast,

omdat hoogmoed de christen niet past!

Is het niet fijn,

om als een Christus voor elkaar te zijn?



Geen hoogmoed maar nederig en klein,

om voor elkaar zó'n Christus te zijn?

Geen gewassen oren, maar voeten,

elkaar liefdevol en dienend ontmoeten.

Want van Eén Lichaam zijn wij lid.

Van Jezus, Die bij Zijn Vader voor ons bid...



woensdag 31 augustus 2022

Een eigenbelangeloze God?

Tja..., wat bedoelt ze daar eigenlijk mee zal jij je afvragen? Met een eigenbelangeloze God. 


Ik worstelde de afgelopen dagen met het feit dat ik en wij mensen zo egocentrisch, egoïstisch en jaloers zijn, zoals jullie ook konden lezen in mijn post, een lange nacht. 

Toen dacht ik hoopvol aan de HEERE. Die is niet jaloers... Maar mijn gedachten bleven niet stil staan. God wil ons helemaal voor Zichzelf. Daarom heeft Hij Zijn Zoon gegeven. Mijn gedachten gingen verder; zo belangeloos was Zijn offer dus niet. En die egoïstische lading? Daar had ik moeite mee. Blijkbaar doet God ook, net al ik (en al die andere mensen) de dingen uit eigenbelang. Dat vond ik maar wat lastig. Ik wilde een God zonder eigenbelang. Een eigenbelangeloze God dus... 


Ik was pijnlijk teleurgesteld. Durfde deze gedachten haast niet hardop te zeggen, omdat ik wel aanvoelde dat dit bepaald geen 'goede' gedachte was. God haalde ik wel heel erg naar beneden. Naar mijn eigen menselijke niveau, zogezegd. En gaf ik Hem bovendien niet de eer die Hem toekomt. Maar ik kreeg het niet uit mij hoofd en ja..., als ik een voor mezelf onoplosbaar probleem heb en ik er niet over praat? Wordt het niet opgelost... Daarom met mijn wijze wederhelft hierover gesproken. Wat is het toch fijn als je als echtpaar samen kan praten over de HEERE en het geloof in Jezus Christus. Overigens, lees je hoe vaak ik hier al het woordje 'ik' geschreven heb? (Stront voorop zei mijn vader vroeger altijd 😁)


Staat er niet in Exodus 20 vers 5: U zult zich daarvoor niet neerbuigen, en die niet dienen, want Ik, de HEERE, uw God, ben een na-ijverig(oftewel jaloers!) God, Die de misdaad van de vaderen vergeldt aan de kinderen, aan het derde en vierde geslacht van hen die Mij haten,


Omdat 'jaloers' een menselijke negatieve klank heeft, is het vertaald met 'na-ijverig'. Ik kan natuurlijk niet in jullie harten kijken, maar bij mij klein mensje, zit er altijd wel iets(als het niet groter is😬) van eigenbelang bij zoals: de eer krijgen, lief gevonden willen worden of hebzucht. En ja..., ook bij God is dit het geval! Hij wil de eer krijgen. Hij wil dat er van Hem gehouden wordt. En tevens wil Hij ons, zoals ik al eerder gezegd heb, ons allemaal voor Zichzelf hebben. Met dat ik dit schrijf voel ik mijn vleselijke opstand. Waarom is God een na-ijverig of 'jaloers' God en wil Hij dat allemaal? Waarom? 


Omdat Hij het goede met ons voor heeft... Hij weet veel beter dan wij mensen wat goed voor ons is, want wij zijn Zijn maaksel. En van Zijn maaksel mag Hij alle eer verwachten die Hem toekomt. 


Tijdens dit gesprek, waarin mijn wederhelft mij opnieuw met andere ogen naar Gods jaloezie kijken liet, brandden tranen van dankbaarheid achter mijn ogen. Ik mag God Zijn jaloerse God laten zijn, want dat is tot Zijn eer en goed voor mij en alle mensen om mij heen! 


Hoeveel eer voor de HEERE zit er van mij bij, in mijn egoïsme en egocentrisme? Dat laatste leg ik bij Hem neer... Telkens weer... Want mijn Maker, wil ook mijn Zaligmaker zijn. Hallelujah!



dinsdag 30 augustus 2022

Een lange nacht

Vannacht…
Ik lag in bed,

aan mijn zorgen dacht...
de pijn mij overspoelde…

Golven…
Waar was mijn verstand?
Onder emoties bedolven…
Dwong mezelf te denken:

Hoe U dat deed…
Toen U voor mij,
aan het kruis leed…
Uw pijn U overspoelde…

Ik probeer…

Te visualiseren,
de gang van mijn Heer…
Had Hij niet veel meer pijn?

Want Hij…
Hing aan het kruis,
niet alleen voor mij…
Voor zonden van alle mensen…

Met pijn in mijn hart…
Moet ik erkennen,
dat mijn eigen smart…
Tóch overheerst…

Uw schouders zijn…

Al zo zwaar beladen,
daar voeg ik deze pijn…
Ook nog eens bij…

O God vergeef…
Dat ik zoveel,
voor mezelf leef…
Het niet lukt U na te volgen…

Geen plichtsgevoel…
Maar in liefde gaan,
dat was Uw levensdoel…
Aan ons bewezen…

Vannacht…
De allesoverheersende pijn,
HEERE geef mij de kracht…
Om in Uw pijnlijke liefde te zijn…


vrijdag 26 augustus 2022

Onkruidspinsels...😲

Twee weken geleden heb ik een grote hoeveelheid onkruid tussen de straatstenen van ons terras en oprit weggehaald. Verbaasd stond ik deze week te kijken hoe hard het alweer gegroeid is met deze droogte. Ik keek naar onze tuin en concludeerde dat onkruid vele malen beter groeit dan onze vaste planten. Sommigen hebben het zelfs begeven door de droogte. Tijdens het wegplukken van het onkruid dacht ik bij mezelf:

Onkruid is als onze zonden. Het is hardnekkig en groeit vanzelf en daar hoef ik geen moeite voor te doen. Ik moet er juist mijn best voor doen om ze te laten... Weg te halen zoals het onkruid als het ware... 


Vaste planten daarentegen groeien met deze hitte en droogte slecht. Verschillende planten laten hun bladeren nu al gedeeltelijk vallen, de hortensia's in onze tuin hebben er ook veel onder te lijden. De varen is inmiddels dood. Oorzaak, een tekort aan water en de brandende zon... Ik dacht hierbij aan mijn leven tot Gods eer. Tja... Ook daar moet ik moeite voor doen. De motivatie om het goede te doen, haal ik uit het lezen en door de prediking van Gods Woord. Dat is mijn water om te groeien in het geloof door Zijn Heilige Geest... Wat zou een geloof zijn zonder die vruchten?











Aan alle gezag onderdanig

Veel gelezen post