Moederdag

Met smart zal je kinderen baren.
Zo heb ik het ook ervaren… 

De pijn was vergeten toen ik jou zag! Jij voor het eerst in mijn armen lag. 

Zo hulpeloos en klein…  Ik mocht jouw moeder zijn!  Daar staande bij ’t doopvont,  werd jij ingelijfd in het verbond. 

Dag en nacht gaf ik je te eten, 

geen enkele voeding werd vergeten.
Mede door alle zorg ging jij groeien,
dat tere knopje open bloeien… 

Met vallen en opstaan werd jij groot,
veiligheid zoekend op mijn schoot.
Mijn taak om jou alles te leren,
met name over de Heere der Heeren. 

Liefdevolle vreugde in mijn hart. Toch.., kinderen baren met smart… Ik wilde je voor alle pijn beschermen. Kon soms alleen tot God kermen… 

Probeerde obstakels te vermijden…

Mocht me in jouw vreugde verblijden!

Een diploma of een vriendin/vriend.

Dat jij jij bent, heb ik niet verdiend… 

Een mooi mens met gebreken,

is in al jouw levensjaren gebleken…

Tranen vermengd met vreugde.

Het meeste wat mij verheugde?

Is toen jij daar, voor in de kerk, bevestigde, dit watermerk…
Mijn moeder, ook zwijgzaam en stil,
haar handen vouwend voor Zijn wil. 

Met smart zul je kinderen baren. Zo zullen alle moeders ervaren...? Maar wat een vreugde bij ’t sterven. Als jij het eeuwig leven zal erven! 

Afstand...

Ver"wonderen" over-leven...

We worden geboren...

Waarom?
Wat is het doel?
Voor ons eigen geluk?

Voor het geluk van anderen?
Of om God onze Vader te eren?
Wat is ons perspectief?
Leven tussen geboorte en dood... Waarom? Wat is het doel? Voor ons tijdelijke aardse geluk? Voor het tijdelijke geluk van anderen? Voor het loven van de eeuwige God? Wat is ons perspectief?

Eens moeten we sterven... Waarom?  Wat is daarvan het doel?

Wat waren we voor anderen? Leeft Zijn Heilige Geest in ons?  Heb we onze Schepper gediend? 

Wat is ons perspectief? 

Wat is mijn perspectief? 

In dit leven Jezus kennen...

Dat is mijn geluk! 

Dit doorgeven aan anderen. 

Is dat hun geluk? 

Sterven en toch leven…
Dat is dán ons perspectief!

Palmzondag

(De naakte waarheid)

Hosanna riepen zij bij Zijn intocht.

Zij wilden een aardse koning Jezus volgen. 

De discipelen; een ministerpost gezocht?

Teleurstelling, verdriet en verbolgen...

De wonderen gezien van Jezus.

Hij werd echter in de hof verzocht,

en door Judas verraden met een kus...

Judas had Zijn Meester verkocht!

Berouw zou Hem niet meer baten.

Niet veel later: 'Kruis Hem, kruis Hem'.

Jezus werd door iedereen verlaten...

Aan het kruis hoorden allen Zijn stem:

'Het is volbracht '.

Jezus' doel was veel groter en verheven...

Voor wie 't van Christus offer verwacht,

ontvangt eeuwig gelukzalig leven!

Hosanna betekent voorspoed of heil.

Verwacht ik dat mij dit wordt gegeven,

vanwege mijn godsdienstige levensstijl?

Wat zoek ik eigenlijk in dit aardse leven?

Is het alleen maar buitenkant,

en dat ik vooral in mezelf geloof?

Ben ik niet tegen aards lijden bestand?

Waardoor ik God van Zijn eer beroof?

Wil ik Jezus wel blijven volgen,

als mij daardoor tegenspoed overkomt?

Of word ik teleurgesteld en verbolgen?

Waardoor mijn lofprijzing verstomt?

Ook tegen mij zei Jezus: 'Het is volbracht '.

Zijn doel was veel groter en verheven...

Voor wie 't van Christus offer verwacht,

ontvangt eeuwig gelukzalig leven!


Dit gedicht gaat niet specifiek over de kerntekst van het schriftgedeelte dat de predikant  behandelde in de preek van afgelopen zondagmorgen. Maar het maakte wel het bovenstaande bij mij los. Hieronder kort wat meer uitgelegd vanuit de preek, waardoor de ondertitel: "Naakte waarheid" duidelijk wordt.

Tekst: 
Markus 14:50 En Zijn discipelen verlieten Hem en vluchtten allen.
51. En een zekere jongeman, die een linnen kleed om het naakte lichaam
geslagen had, volgde Hem, en de jongemannen grepen hem,
52. maar hij liet het linnen kleed achter en vluchtte naakt van hen weg.

De preek(Link naar deze preek) ging over Markus*, die Zijn kleed verloor in Zijn vlucht bij Jezus vandaan. De schaamte van bloot rondlopen was hem liever dan sterven... Liever bloot, dan dood, zei de predikant. Zijn godsdienstige jas ging uit, als het ware.

Hoe is dat bij jou en mij? Wat blijft er over, wanneer wij ons godsdienstige jas uit doen? Gevlucht voor Jezus en naakt voor de HEERE komen te staan? De Vader tempert Zijn toorn aan ons. Echter, Hij heeft Zijn volle toorn uitgestort over Zijn Zoon Jezus, die daaraan ten onder ging... Plaatsvervangend voor ons. Hij hing daar te kijk en ten schande vanwege de naakte waarheid van ons schaamtevolle en schandelijke vluchten bij Hem vandaan... Onze zonden...

Wat een héérlijkheid, dat Jezus daarna uit de dood is opgestaan. Zich geopenbaard heeft aan Zijn discipelen. Verklaard heeft waarom Hij moest sterven. En dit goede nieuws mocht Markus samen met Zijn "collega's", bekleed met het nieuwe hagelwitte gewaad, gaan vertellen aan alle mensen. Het gewaad van verzoening, verkregen door Jezus Christus. Door dit alles wordt deze geweldige Boodschap nog steeds aan ons verklaard. Elke zondag door de voorgangers in Gods huis. Althans, wanneer wij ervoor kiezen om inderdaad naar de kerk te gaan! Daardoor mag ik, kauwend en herkauwend op Gods Woord, ook deze week weer ingaan met wat ik tevens schreef in het gedicht hierboven:

 

Jezus zei ook tegen mij: 'Het is volbracht '.

Jezus' doel was veel groter en verheven...

Voor wie 't van Christus offer verwacht,

ontvangt eeuwig gelukzalig leven! 

Soli Deo Gloria

*Het is overgens niet bewezen dat de jongeman die zijn kleed verloor en er naakt vandoor ging, Marcus was. Hierbij een site, waar ook anderen namen genoemd worden. En een mooie overdenking.
De naakte jongeman

Zandkorrel of parel in Zijn hand?

Vorige week las ik op internet deze zin:

God houdt niet van ons omdat wij waardevol zijn. Nee! Omdat God van ons houdt, zijn wij waardevol… Direct moest ik denken aan het lied: Een parel in Gods hand. (Wist je trouwens, dat deze tekst nergens in de Bijbel staat?) Hierbij ook de link naar de tekst van het kinderlied. Weet je…, ik heb er altijd een beetje een weerstand tegen gehad, tegen dit liedje. We zeggen en zingen zo vaak met onze kinderen dat zij een parel in Gods hand zijn. (Prinsjes en prinsesjes, die uitdrukking kennen jullie toch ook wel?) Het gaf mij het gevoel dat we geweldig zijn en dat ik met dit lied te zingen, mijn zondaar zijn, onder het tapijt veeg. Maar is dat ook zo? Hieronder allereerst een stukje gekopieerd en geplakt van een internetsite. Daarin wordt eenvoudig uitgelegd hoe een parel ontstaat.

Afweerreactie tegen vuil Een parel is een afweerreactie van de pareloester op vuil dat in de schelp is beland. De buitenste laag van het levende schelpdier heet de mantel. Wanneer er een zandkorrel, een stukje kalk of vuil in de mantel belandt, kan dat het dier behoorlijk irriteren. Het schelpdier reageert er op door het ongewenste deeltje te bedekken met dezelfde stof als waaruit de binnenkant van de schelp bestaat: parelmoer. Zo ontstaat een ronde parel, waardoor het dier geen hinder meer ondervindt van de ongewenste gast. Het is dus een verdedigingsmiddel tegen de ‘pijn’.

Ik heb het lied altijd geluisterd met de gedachte dat we zingen dat we van waarde zijn, en God dáárom van ons houdt… Gaandeweg deze week, luisterde ik nog eens… En nog eens… Heb ik niet teveel ingevuld? In de tekst gelezen wat er niet staat? Om met de woorden uit het kinderlied te spreken; mensen kunnen mij een oen vinden. Of ik kan mezelf niets waard vinden… Maar? God houdt van mij, niet omdat ik waardevol ben. En ook niet omdat ik een oen ben. Nee! Ik ben waardevol omdat Hij van mij houdt…

Wanneer ik besef dat een parel ontstaan is uit een zandkorreltje? Dat zandkorreltje ben ik… En als ik schuil bij Jezus, wordt Zijn Geest in mij uitgestort. Mijn oude mens gaat veranderen in een nieuw mens… Lees je Efeze 4 mee? Vooral de volgende tekst:

Efeze 4:20 Maar u hebt Christus zo niet leren kennen,

21. als u Hem tenminste gehoord hebt en door Hem bent onderwezen, zoals de waarheid in Jezus is,

22. namelijk dat u, wat betreft de vroegere levenswandel, de oude mens aflegt, die te gronde gaat door de misleidende begeerten,

23. en dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken,

24. en u bekleedt met de nieuwe mens, die overeenkomstig het beeld van God geschapen is, in ware rechtvaardigheid en heiligheid.

Het zandkorreltje verandert in een parel doordat het schelpdiertje pijn ervaart dóór het betreffende zandkorreltje dat in de schelp is gedrongen. Zoals je hierboven leest, gaat het diertje de zandkorrel met parelmoer bedekken zodat het geen pijn meer zal ervaren… Toen dacht ik:

De HEERE laat zorgen en pijn toe in ons leven. Wanneer wij ons in geloof aan Zijn Woord(Jezus Christus), in Zijn hand leggen? Dan zal Gods Heilige Geest in ons werken en een heilige glans over ons leven leggen… Zoals bijvoorbeeld geschreven staat in 1Petrus 1. Het hele hoofdstuk spreekt van een heilig leven en van de hoop op zaligheid. In vers 22 staat helder dat we door Gods Geest onze zielen hebben gereinigd.
1 Petrus 1:22 Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid, door de Geest, tot ongeveinsde broederliefde, heb elkaar vurig lief uit een rein hart, Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid, door de Geest, tot ongeveinsde broederliefde, heb elkaar vurig lief uit een rein hart,
In Jakobus 1 lezen we ook van de glans die over ons leven gaat liggen, wanneer we in geloof de HEERE gaan gehoorzamen. Jakobus 1:12 Zalig is de man die verzoeking verdraagt, want als hij beproefd gebleken is, zal hij de kroon van het leven ontvangen, die de Heere beloofd heeft aan hen die Hem liefhebben.

Wanneer ik dus in dit beeld blijf, is Jezus de schelp. God de Vader laat erin komen wat Hij denkt dat goed voor ons is aan zorgen, ziekten of blije dingen. Maar vóór alles Zijn Woord. Waardoor wij steeds meer Zijn glans krijgen, omdat we gevoed worden door Zijn Woord. We getroost worden door Zijn Geest met Gods goede boodschap, van verlossing van zonden en dood. Bovendien een biddende Christus voor ons, bij Zijn Vader. En wij mogen dan gaan glanzen als een parel, door Gods Woord te doen...  Een zandkorreltje, vormt zich tot een glanzende parel, nu nog onvolmaakt. Straks in het toekomende leven een volmaakte glans! Een zondig mens, die de dood met zich meedroeg, transformeert tot een glanzende parel vol Leven. Niet kostbaar van zichzelf, maar kostbaar doordat God de Vader zoveel van ons houdt!

Johannes 3:16 Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Hoe ervaar jij dit lied van Elly en Rikkert? Welke gevoelens roept het bij jou op? Hoe denk jij over mijn gedachten hieromtrent? Ben benieuwd naar jullie reacties!

Hoe overleef ik? En jij?

(Verschuilend of schuilend?)

 

Hebben jullie dat wel eens gehad? Dat je misselijk bent van angst? Voor iets wat op zichzelf niet eens iets is om bang voor te zijn, maar in je hoofd wordt het alsmaar groter!? Je weet dat je erover moet praten, maar je buik knijpt samen van de spanning. De spanning kruipt omhoog via je slokdarm. Misselijkheid overspoelt je… De verlossende woorden willen maar niet komen… En toch weet je: 

Het moet hardop uitgesproken worden…

 

Vroeger had ik hier veel last van. Tegenwoordig niet vaak meer… Maar soms? Hoe komt dat toch?

 

Gods geboden ervaar ik als mijn hekje rondom mijzelf, om mijn angst buiten te houden. Het geeft bescherming. Het geeft mij het gevoel van: “Ik heb het goed gedaan”.

 

Maar waarom ben ik de HEERE dan gehoorzaam? Om me achter Zijn geboden te verschuilen?

 

Ik sluit mijn ogen en denk aan Jezus. Hoe ver ben ik van Hem verwijderd, wanneer ik me ver-schuil achter Zijn geboden. Als het ware achter Zijn veilige rug naar de wereld om mij heen kijk. Hoe dichtbij ben ik bij Hem, wanneer ik mag schuilen in Zijn veilige armen, dicht aan Zijn warm vergevende hart…

 

Dan komen de verlossende woorden wel! Dan lukt het Hem te volgen…

 

Niet om angsten te voorkomen, maar om door de angst heen te gaan. Door Zijn Geest en de wetenschap dat Zijn armen met doorboorde handen, om mij heen geslagen zijn. Hij wilde vrijwillig voor mijn zonden lijden. Is gestorven, begraven en opgestaan uit de dood. En nu bidt Jezus voor mijn behoud, bij Zijn vader.

 

Ben ik in dit alles, niet meer dan overwinnaar door Hem Die mij heeft liefgehad? Met mijn ogen op Hem geslagen en door Zijn Geest, mag ik angsten overwinnen en dichtbij aan Zijn Vaderhart schuilen. Niet ver-schuilend achter Gods geboden. Nee juist héél dichtbij. Want de Vader ziet mij, schuilend in Christus, liefdevol genadig aan.

Romeinen 8

37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad.

Biddag voor gewas en arbeid

Besef ik hoe rijk de oogst

over mijn arbeid ook is,

ik zonder Zijn zegen,

tóch alles mis?

Dan is de rijkdom die ik zoek,

over mijn leven een vloek...

Kom ik vandaag naar de kerk,

biddend voor brood en spelen?

Of om gebroken harten,

te laten helen?

HEERE, ik hang,

naar Uw belang.

Jezus Die Zich overgaf,

droeg mijn straf...

HEERE, geen lauwheid meer,

maar gehoorzaamheid aan U,

en Uw Woord, vruchten tot Uw eer!