Ons mam

Op zondag 13 oktober 2024 dacht ik terug aan diezelfde zondag, alleen dan 22 jaar eerder. Op zondagmorgen 13 oktober 2002 rinkelde de telefoon. Het moet een uur of vijf geweest zijn.
'Je moet nu naar mama komen, het gaat niet lang meer duren...'

Het staat in mijn geheugen gegrift. Met een lijf vol spanning en een voet op de gaspedaal die ik dieper in wilde trappen dan verantwoord was, reed ik naar het verzorgingshuis waar mijn vader en broer al aanwezig waren. Op die zondagmorgen, 22 jaar geleden, overleed mijn moeder terwijl ik haar hand vasthield en streelde. Mijn vader en broer hadden een klein moment de kamer verlaten terwijl zij haar laatste adem uitblies. Voor het eerst maakte ik mee dat iemand die ik liefhad, het tijdelijke met eeuwige inwisselde... Het voelde onwerkelijk en ongrijpbaar... Twee keer zijn wij haar verloren. Om het voor jullie lezers begrijpelijk te houden noem ik het 'dementie', omdat haar ziekte dezelfde symptomen had. Het proces verliep echter veel sneller. Eind mei 2002 gediagnostiseerd en 13 oktober 2002 eraan overleden.

Het is al 22 jaar geleden en een realiteit. Toch blijft het onwerkelijk en ongrijpbaar wanneer ik het bovenstaande overdenk... In mijn gedachten leeft ons mam voort, wanneer we herinneringen ophalen.

Haar volhardende liefde voor ons, om binnen haar mogelijkheden ons het beste te willen geven. Ook al waren wij het daar lang niet altijd mee eens... De ruzies om de afwas die gedaan moest worden. Het elektrische fornuisje, speciaal voor kinderen, waar wij eten op mochten koken en/of bakken, waarbij zij het ALTIJD lekker vond😅. De sinterklaas, waarvan zij samen met mijn vader één groot feest maakte. Bij elk kadootje een prachtig gedicht en ze lette goed op, dat geen van ons, lang moest wachten op een kadootje uit de vuilniszak. Een vuilniszak die met luid gebons door zwarte piet voor de deur was gezet. 'Toevallig', wanneer mijn moeder naar de wc was gegaan... Mijn moeder was een kleuterjuf in hart en

nieren en ze leefde zich daarin bij onze opvoeding, en zeker bij dit 'feest', zich van harte uit. Toen zij kleinkinderen kreeg, genoot zij daar intens van. Oma Tiel gaf éérst de kleintjes aandacht, daarna hun papa en mama. En praten met de groten? Daar had ze weinig tijd voor, want de kleintjes wilden een spelletjes doen of voorgelezen worden...😁

Het samen warme chocolademelk maken in de koude wintermaanden, is mijn meest warme en intieme herinnering met mijn moeder, die zonder woorden duidelijk liet merken dat ze het waardeerde dat ik haar hielp. Want tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik in mijn jeugd niet zo behulpzaam was. Zelfs mijn eigen slaapkamer ruimde ik zelden op en moest mijn moeder mij daaraan met grote regelmaat herinneren. Ze zwaaide me uit wanneer ik naar voortgezet onderwijs ging. Soms teleurgesteld, omdat haar 'zonnetje' weer eens vergat terug te zwaaien.

Dierbare, mooie en soms pijnlijke herinneringen blijven levend aan mijn introverte moeder die ons, met lek en gebrek, zó onvoorwaardelijk liefhad! Zoveel meer dan ik hier kan vertellen... Hoe ouder ik wordt hoe meer ik besef, met hoeveel liefde mijn moeder (en vader!) ons hebben geprobeerd op te voeden tot 'fatsoenlijke' mensen. Respect voor hoe zij dit in de gegeven omstandigheden hebben gedaan, tezamen met hun eigen opvoeding/verleden. Hoeveel pijn zal hen 't soms gedaan hebben, toen ik niet in hun sporen liep. Zij hebben mij mede gemaakt tot wie ik ben. En daar ben ik hen dankbaar voor. Nee, mijn moeder was niet perfect, maar zij hield onvoorwaardelijk veel van ons!

Mijn schoonmoeder mogen we nog in ons midden hebben. Met dankbaarheid gaan we elke week naar haar toe. De boekhouder in mij(cijfertjes zijn een familietrekje in onze familie. Mijn opa was accountant, mijn tantes en zus. En nu ook de zoon van mijn broer🙃🙂), zag opeens: 22 jaar geleden is mijn moeder overleden, toen ik 33 jaar oud was. Mijn schoonmoeder is op dit moment 33 jaar ouder dan dat ik het nu ben... Zomaar een weetje😉. Binnen onze mogelijkheden zullen we haar de liefde en dankbaarheid blijven geven zolang zij nog bij ons is. Nu kan het nog!

Hieraan gerelateerd kan je lezen:

Een emmer

De levende steen en het heilige volk

In de kerk wordt ik regelmatig opgeroepen om te geloven in het verzoeningswerk van Jezus Christus. Eens keerde ik mij om en hief mijn ogen in geloof op Hem en dat gaf, en geeft nog steeds, troost. Waar ik me persoonlijk tegenwoordig erg over verbaas is, dat ik in de kerk zo weinig opgeroepen word tot dagelijkse bekering, terwijl ik dat zó hard nodig heb. Daarmee bedoel ik bemoedigd, gemotiveerd en gestimuleerd te worden om mij in mijn dagelijkse handel en wandel te keren tot het navolgen van Christus, zoals Hij gezegd heeft in Mattheüs 22 vanaf vers 34:
Het grote gebod

37. Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38. Dit is het eerste en het grote gebod. 39. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. 40. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet, en de Profeten.

Of luister ik niet goed? Ben ik misschien "Oost-Indisch" doof? Oftewel: wil ik het niet horen omdat het mij niet uitkomt? Wil ik niet gemotiveerd worden? Zijn die woorden van Zijn liefdes geboden, een steen des aanstoots voor mij? Dát is een vraag die ik voor mezelf moet beantwoorden... En een ieder van ons.

Paulus beschrijft herkenbaar mijn leven in Romeinen 7.

Romeinen 7:15 Wat ik namelijk teweegbreng, doorzie ik niet, want niet wat ik wil, dat doe ik, maar wat ik haat, dat doe ik.

16. En als ik dat doe wat ik niet wil, val ik de wet bij dat zij goed is.

Gelukkig mag ik mij dankbaar vasthouden aan de levende Steen, hèt fundament van mijn leven. Jij doet dat toch ook?

Romeinen 7: 24. Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?

25. Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere.

26. Zo dien ik dan zelf wel met het verstand de wet van God, maar met het vlees de wet van de zonde.

Geloof in de HEERE Jezus Christus tot verzoening van zonden kan je niet los zien van bekering tot Hem. We kunnen het niet uitelkaar trekken. Er hoort echter wel een dagelijkse bekering bij. Tenslotte wordt aan de vruchten de boom herkent. Ja toch zeker...!?😉

Lukas 6:43 Want er is geen goede boom die slechte vrucht voortbrengt, en geen slechte boom die goede vrucht voortbrengt.

Mijn gebed is aan de HEERE, om ons allen, door Zijn Geest, gehoorzaam aan Jezus' woorden te maken in onze handel en wandel. Opdat wij die levende stenen zijn waarmee God aan Zijn geestelijk koninkrijk bouwt...

Gods overvloedige genade en vrede toegewenst!

De levende steen en het heilige volk

Jezus, door mensen verworpen en verstoten heeft Zijn bloed voor Vaders schepselen vergoten Heeft met Zijn wederopstanding de dood bezworen Bij God was Hij kostbaar en daartoe uitverkoren Is Hij onze levende hoeksteen en dus fundament? Dat je in ontferming bij Zijn volk aangenomen bent? Geroepen tot het wonderbaar licht ogen biddend gevestigd op Zijn aangezicht? Een geslacht heilig en uitverkoren Verlang ik vurig Zijn Woord te horen? Geproefd aan Gods goedertierenheid? Tot groeien in ‘t heilig leven bereid? Jezus is levend, kostbaar en uitverkoren Wij zijn door Zijn Heilige Geest wedergeboren tot een levende steen om op Hem te vertrouwen Zo is God Zijn geestelijk koninkrijk aan ‘t bouwen! N.a.v. 1Petrus 2: 1 -10

Volgende gedicht in deze serie over de eerste brief van Petrus: Een voorbeeld voor de heidenen

Vorige gedicht in deze serie over de eerste brief van Petrus: Heiligheid en broederliefde Een reactie vind ik fijn, maar dat je het gelezen en overdacht hebt, vele malen waardevoller! Dus voel je niet verplicht.😉

Stervend leven, afgewiste tranen

Stilletjes sta ik bij haar graf. Tranen lopen over mijn wangen. Ik geloofde niet dat u in de hemel zou komen. Dat nog hardop gezegd ook! Maar mama.., u wist wat dit leven was! U leefde voor papa en ons... Hoeveel heeft u van ons moeten verdragen! Pijn vlamt door mijn ziel heen. Ik heb mijn moeder nooit gezegd, hoe dankbaar ik ben voor alles wat zij deed. Juist ook de dingen die mama voor zichzelf ontzei, om ons een pleziertje te gunnen! 

Op vakantie gaan, terwijl we het geld eigenlijk niet hadden. Mijn moeder droeg haar oude kleding dan nog maar wat langer. Of ze nam genoegen met de kleding van haar zussen... Wat een vernedering moet dàt voor haar geweest zijn. Juist omdat zij uit zo'n welgesteld gezin kwam. Dit deed zij voor ons. Oók voor mij, zodat zij ons blij kon maken... 

Als we kleding gingen kopen, liep ik er ongeïnteresseerd bij. Mama werd daar verdrietig van, want zij wilde zo graag dat ik er leuk uit zag en daarover blij was!

En ik? 

Ik was alleen maar boos omdat wij de hele dag winkel in en winkel uit moesten... 

En nu? 

Nu ik zelf een gezin heb met kinderen, begin ik meer en meer te beseffen wat ze heeft moeten doormaken. Wat een pijn moet mijn moeder gehad hebben. Wat een zelfverloochening! Dit heeft zij nóóit in eigen kracht kunnen doen. Moeder zijn, ten koste van zichzelf. ik heb haar als vloermatje gebruikt...

Ze hoorde er gewoon te zijn! Ik word vervuld van bewondering voor haar. 

Wanneer heb ik haar horen klagen? Knap, dat ze dat zo weinig deed... Zij heeft stand gehouden, maar niet door de meeste te willen zijn!

Ik moet denken aan Jezus. Hoe heb ik zo hard kunnen oordelen over jou mama? Hij stierf aan het kruis om voor ons goddelozen te sterven, ja zelfs toen wij nog zwak waren... Hij heeft zichzelf tot het diepst toe vernederd! Wat heb ik dan nog veel te leren... 

'Nee', zeg ik voordat jullie dit gaan vragen,'dit bovenstaande verhaal is niet autobiografisch. Alhoewel er wel herkenbare elementen zijn uit mijn leven. Een denkbeeldig verhaal waarbij ik besef dat ik niet dankbaar genoeg ben geweest aan mijn moeder. Zij is op zeventigjarige leeftijd overleden, toen ik drieëndertig jaar was. Getrouwd en een gezin met vijf jonge kinderen. De oudste was negen jaar en de jongste drie jaar. Een intensieve levensfase waarin ik me te druk voelde om mijn inlevingsvermogen te gebruiken wat betreft het leven van mijn moeder... Mijn vader bleef alleen in zijn appartement achter. We gaven mijn vader regelmatig ons gezelschap in het appartement waar zij samen hadden gewoond. Het was moeilijk wanneer we vertrokken naar ons eigen huis... Of als ik hem belde en de verbinding verbrak. Want hij bleef achter in de pijnlijke stilte van zijn appartement... Herkenbaar? Wees dankbaar voor de tijd die je met jouw moeder en vader hebt op deze aarde. Wat een zegen, wanneer je jouw ouders tot op dit moment hebt! Dan kan je jouw respect en waardering uiten, door er voor hen te zijn als het leven voor hen moeilijker wordt om te leven. God laat Zich zien door onze ouders heen. Geboren uit onze moeder, door de liefde met onze vader, gaf zij ons het leven. Het is zo'n tastbaar beeld van onze God en Vader, Die ons het Leven geeft. Alleen is God almachtig en volmaakt. En dat zijn wij mensen niet. Nee, onze ouders hebben ons niet perfect opgevoed. Maar wel met alle liefde die zij in zich hadden, om ons het beste te geven wat binnen hun mogelijkheden lag.

Daarom spreek ik mijn dank uit aan de HEERE voor de ouders die Hij mij gegeven heeft, met de rouwrand eraan dat ik dit helaas niet meer tegen mijn vader èn mijn moeder kan zeggen. En roep ik een ieder dit leest op: Wees dankbaar en geef jouw ouders het respect, de waardering en zorg die zij verdienen, ondanks de gebreken die zij hebben. Nú kan het nog! Wanneer jij werkelijk jezelf kent, moet dat geen probleem wezen. Toch?

Overvloedige genade

Twee weken geleden vierden wij het Heilig Avondmaal in onze kerkelijke gemeente. Zoals gebruikelijk lazen we de week ervoor het eerste gedeelte uit het formulier. Deze woorden raakten mij opnieuw:

Ten derde: laat ieder zijn geweten onderzoeken of hij ook gezind is voortaan met zijn hele leven waarachtige dankbaarheid aan God de Heere te bewijzen en oprecht te wandelen voor Gods aangezicht. En eveneens of hij, terwijl hij van harte alle vijandschap, haat en afgunst aflegt, zonder enig huichelen, een ernstig voornemen heeft voortaan in waarachtige liefde en eensgezindheid met zijn naaste te leven.

Allen dan die zo gezind zijn, wil God zeker in genade aannemen en voor waardige tafelgenoten van Zijn Zoon Jezus Christus houden. Zij die dit getuigenis in hun hart daarentegen niet gevoelen, eten en drinken zichzelf een oordeel [1 Kor. 11:28,29]. Naar het bevel van Christus en de apostel Paulus vermanen wij daarom allen die weten dat zij met de volgende aanstootgevende zonde besmet zijn, zich van de tafel des Heeren te onthouden en wij verkondigen hun dat zij geen deel hebben aan het rijk van Christus. 

Zolang zij aan zulke zonden vasthouden, moeten zij zich onthouden van dit brood en deze wijn, die Christus alleen voor Zijn gelovigen bestemd heeft, opdat hun straf en veroordeling niet des te zwaarder worden.

Hoe sta ik met mijn zonden in dit leven? Hang ik mijn eigen zondige verlangens/lusten/gevoelens aan? Of ga ik hiermee met Geestelijk verstand om? God schonk mij het geloof in vergeving van zonden door het offer door Jezus Christus volbracht. Waar gaat het om in dit aardse leven?

Gedraag ik me daar ook naar? (Be)Keer ik me dagelijks tot Hem? Ik weet niet hoe het voor jou is, maar voor mij is er een dagelijkse strijd tussen mijn oude en nieuwe mens... In Efeze 4: 17 - 32 stimuleert Paulus ons te bekleden met de nieuwe mens, die overeenkomstig het beeld van God geschapen is, in ware rechtvaardigheid en heiligheid(vers 24). Ben ik in staat om alles wat hier beschreven staat te volbrengen? 

Het volgende in het formulier geeft de overvloedige genade en vrede weer, die wij krijgen door het bloed van Jezus:

Maar dit alles wordt ons, geliefde broeders en zusters, niet voorgehouden om de verslagen harten van de gelovigen te ontmoedigen, alsof niemand tot het Avondmaal des Heeren zou mogen gaan dan wie zonder enige zonde is. Want wij komen niet tot dit Avondmaal om daarmee te tonen dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn. Integendeel, omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, belijden wij daarmee dat wij midden in de dood liggen.

Wij erkennen dat wij nog vele zonden en gebreken in onszelf aantreffen, namelijk dat wij geen volkomen geloof hebben, en ons er niet toe zetten God met zo’n ijver te dienen als wij behoren te doen, maar dagelijks strijd hebben te voeren met de zwakheid van ons geloof en onze verderfelijke begeerten. Ondanks dit alles, omdat wij door de genade van de Heilige Geest van harte bedroefd zijn over zulke gebreken en wij verlangen tegen ons ongeloof te strijden en naar alle geboden van God te leven, zullen wij er nochtans ten volle van verzekerd zijn dat geen zonde of zwakheid die nog tegen onze wil in ons overgebleven is, ons kan verhinderen dat God ons in genade aanneemt en ons zo deze hemelse spijs en drank waardig en deelachtig maakt. 

Hoe geweldig is dit!

Dan kunnen we net als Paulus in de tweede brief aan de gemeente van God die in Korinthe, zeggen: 
2 Korinthe 12:9 Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen.

Jezus verlost ons lichaam van de dood
Ik dank God en maak Hem groot!

Gods zegen gewenst.

Onder Zijn vleugels uitkijken naar bergen

Ik ben nogal geneigd mezelf weg te cijferen. Met deze houding probeer ik een ander iets te geven waarvan ik denk, dat het die persoon gelukkig maakt. Zelfs als dit iets van mezelf kost. Teleurgesteld te worden in mijn persoontje, wil ik voorkomen. Maar het voorkomt niet, teleurgesteld te worden in de mensen om mij heen. Hoe krampachtig is dat! Daar wordt je toch doodmoe van...?  

Is dit herkenbaar voor jou?

Voor wie doe ik dat eigenlijk? vraag ik mezelf af. Op wie ben ik gericht? Op de ander of op mezelf? Of is er nog een Ander? 
 
Mijn gedachten gaan naar wat er geschreven staat in Mattheüs 22 de verzen 37-40:

Het grote gebod

37 Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand.

38. Dit is het eerste en het grote gebod.

39. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.

Bij het overdenken van mijn 'probleem': 

U zult uw naaste liefhebben als uzelf, constateer ik dat ik veel te veel van mijzelf en andere mensen verwacht... Speel ik 'eigenlijk' niet voor god, wanneer ik me zo gedraag?

Als ik geen God van mezelf maak, hou ik de ander wel voor een god!

Hoe bezorgd moet ik zijn in het voorkomen van pijn en het geven van geluk? Alles van de mens verwachten? Is dat wel mogelijk? Bovendien nodig, wanneer ik alles van God verwacht?

Wat is het advies van Paulus die, nota bene tijdens zijn gevangenschap in Rome(Filippenzen 1 vers 7), een bemoedigende brief aan de Filippenzen schreef. In hoofdstuk 4 lees ik: 

6 Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;

7. en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

Waarom zou het: U zult uw naaste liefhebben als uzelf ná U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand staan? Wat denk jij?

Is de HEERE niet het allerbelangrijkste!? Wanneer ik de HEERE op deze manier lief heb, zou ik mijn naaste dan niet willen behandelen zoals ik behandeld ben door Hem?

Gods doel voor ons is, Hem eren en dienen. En Hem dienen we door Zijn Evangelie uit te dragen in woord en daad. Nee, ik hoef mezelf niet te verliezen in een ander, door deze persoon koste wat kost te dienen, aardse vrede te bewaren en mezelf aan hem/haar aan te passen voor zijn/haar (en mijn) aardse geluk... Nee, ik heb Hem of haar lief door mezelf te verliezen in Hem. Te doen wat de HEERE wil dat ik doe. Daarmee heb ik mijn naaste lief als mezelf. Ik gun mijn naaste, God als hun Zaligmaker en Vader. Ja toch zeker? Dan wacht hen de eeuwige gelukzaligheid! 

Ja..., op deze aarde strijd met onszelf in relatie tot onszelf en de ander, om te zijn of te komen tot Die Ander... Hoe heerlijk zal dat zijn! Ik kijk ernaar uit. Geen strijd meer. Enkel overvloedige vrede, genade en zaligheid. 

Nu schuilen we nog onder Zijn vleugels(Ps.91:4) en kijken naar de bergen vanwaar Zijn hulp komt(Ps.121:1). 

Maar kijk jij ook uit naar 't tijdstip dat Jezus ons komt halen, om ons te brengen naar die eeuwige gelukzaligheid bij Zijn Vader!?

Een behouden aankomst gewenst! 

Onder Zijn vleugels uitkijken naar bergen

Mezelf verliezen

door

voor 

een ander te kiezen?

Of in mensen 

teleurgesteld?

Tranen opgeweld

maken van grenzen...

Wat wil ik?

Aards geluk?

Het is stuk

ik slik...

Gedachten:

Is het maakbaar?

Een hopeloos gebaar

niets van onszelf verwachten!

Mezelf verliezen

door

voor 

Die Ander te kiezen:

Gods doel met jou en mij

doet wat Hij belooft

Gelooft

Hij maakt van zonden vrij!

Het einde van de strijd

Jezus zal wederkomen

Het overtreft al onze dromen;

die eeuwige gelukzaligheid!

Gered door Christus!

 

 
Schrik jij weleens van wat je uitstraalt naar alle mensen om je heen? Ik wel...

Pas geleden ging de zondagse preek over de tweede Kontinthebrief. Het Bijbelgedeelte waarover gepreekt werd deze morgen raakte mijn hart, dat door alle huidige 'kerkelijke' en religieuze (on)zekerheden regelmatig onrustig wordt.

De predikant las 2 Korinthe 4:1-11. Een schok ging er door mij heen bij vers 2, 10 en 11  :

2. Integendeel, wij hebben de schandelijke, verborgen praktijken verworpen; wij wandelen niet in bedrog en vervalsen ook niet het Woord van God, maar door het openbaar maken van de waarheid bevelen wij onszelf aan bij elk menselijk geweten, in de tegenwoordigheid van God.

10. Wij dragen altijd het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt.

11. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees.

Gods Woord wordt in deze tijd in ons land, in zoveel verschillende kerken gesproken. De éne 'lijkt' het nog beter te weten dan de ander. Via de sociale media wordt veel over de Bijbel gesproken. Via youtube, facebook, instagram en nog veel meer kanalen die ik niet ken of waar ik geen gebruik van maak... Welke uitleg geef ik aan Gods Woord? En hoe breng ik Gods Woord in de praktijk? Naar wie luister ik en lees ik? En wie niet? Zo belangrijk om de Bijbel naast alle gesproken woorden te leggen. En ja..., ook naast mijn woorden die ik spreek of schrijf. Want Wie laat ik spreken door woord en daad? Zijn Woord toch zeker!? Dát is het eeuwige Leven. 
Johannes 17:3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt.
Ik ben slechts een aarden kruik(vers 7), die verloren gaat wanneer het Evangelie in mij bedekt is(vers 3).

Dáárom mijn vraag vandaag en telkens weer aan mezelf en ook aan jou:

Zijn wij gered door Christus?

2 Korinthe 4:5 Want wij prediken niet onszelf, maar Christus Jezus als Heere, en onszelf als uw dienstknechten om Jezus' wil.

6. Want God, Die gezegd heeft dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is ook Degene Die in onze harten geschenen heeft tot verlichting met de kennis van de heerlijkheid van God in het aangezicht van Jezus Christus.

Van jouw kritische en opbouwende reactie word ik blij. Laten we samen Zijn Licht uitstralen door Zijn Woord en Geest.

Heiligheid en broederliefde

 

In dit Bijbelgedeelte staat de tekst die ik meekreeg bij het afleggen van de belijdenis van het geloof. Namelijk: 

 1Petrus 1:18 in de wetenschap dat u niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, vrijgekocht bent van uw zinloze levenswandel, die u door de vaderen overgeleverd is, 19 maar met het kostbaar bloed van Christus, als van een smetteloos en onbevlekt Lam.

Deze keer vond ik het wel heel moeilijk er een kort gedicht van te maken. Gewoon omdat ik zoveel waardevols in dit Bijbelgedeelte vond. Geen aardse rijkdom kon mij vrijkopen van mijn leven dat volkomen zinloos was. 

Wat is een zinloos leven eigenlijk? Dat kan ik vanuit twee oogpunten bekijken. 

• Menselijk:

Wanneer ik niets presteer door geen goede opleiding en/of baan.  Of alleen voor mezelf te leven en niet tot nut van mijn naaste te zijn op welk een manier dan ook. Maar wanneer ik het vanuit Gods gezichtspunt bekijk? Waarvoor heeft God mij gemaakt? 

• Goddelijk:

God schiep ons tot Zijn eigen genoegen en zodat wij, als Zijn schepping, het genoegen mogen hebben om Hem te kennen. Openbaring 4:11 U bent het waard, Heere, te ontvangen de heerlijkheid, de eer en de kracht, want U hebt alle dingen geschapen, en door Uw wil bestaan zij en zijn zij geschapen. Mocht je je willen verdiepen in de vraag 'waarom God ons geschapen heeft' dan kan je op verschillende betrouwbare websites meer informatie vinden. https://www.gotquestions.org/Nederlands/waarom-schiep-God.html

https://www.bijbelwoord.nl/waarom-heeft-god-mensen-geschapen/

De tien geboden van de HEERE verklaren wat mij betreft ook veel. Dan denk ik bijvoorbeeld aan vraag 4 van de Heidelbergse je catechismus. https://www.heidelbergse-catechismus.nl/ellende/zondag-2/vraag-4

Vraag 4:

Wat eist de wet Gods van ons?

Antwoord:

Dat leert ons Christus in een hoofdsom, Mattheüs. 22:37-40: 'Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand, en met geheel uw kracht. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse Wet en de Profeten'. 

Doe ik dit bovenstaande niet, dan is mijn leven zinloos. Want hiervoor heeft Hij mij gemaakt: God te eren en Hem te dienen. En ja, dat betekent ook dat ik mijn naaste niet voor mijzelf dien, maar voor de eer van de HEERE. Voorheen diende ik mijn eigen verlangens en behoeften. En wat bereikte ik ermee? Was de vervulling ervan voor eeuwig? Nee, alles wat ik hier op aarde aan aardse verlangens vergaar, gaat verloren bij mijn sterven... 

Lees 1Petrus 1 vanaf vers 24 Want alle vlees is als gras en al de heerlijkheid van de mens is als een bloem in het gras. Het gras is verdord en zijn bloem is afgevallen. 25 Maar het Woord van de Heere blijft tot in eeuwigheid. En dit is het Woord dat onder u verkondigd is.

Oh HEERE, vergeef mij dat ik niet voldoe aan waarvoor u mij geschapen heeft. Laat mij heilig leven uit de Levende hoop door het offer van Uw lieve Zoon. En daarmee uitzien op het eeuwig heilig leven in Uw nabijheid...

John Piper kan het vele malen beter verwoorden dan ik dat kan:

Je levenswandel zal heilig zijn. Heiligheid bestaat uit drie onderdelen. Kennis: ‘Omgord daarom de lendenen van uw verstand, wees nuchter’, zie de wereld zoals hij daadwerkelijk is, zie de eeuwigheid, zie de waarde van hoop. Voel nieuwe passies. Begin een nieuwe levenswandel. Dát is het christendom. Hierbij de link naar geloofs toerusting.nl, waar John Piper 1Petrus 1: 13-16 uitlegt. 

https://www.geloofstoerusting.nl/videos/de-hoop-die-strijdt-tegen-zonde/

Heiligheid en broederliefde 

Ik was onwetend en mijn begeren 

was niet naar de wil des HEEREN.

Maar wat ik toen hoorde?

Die verlossende woorden:

Christus kwam en wilde lijden

om mij van de dood te bevrijden!

Door Zijn opstanding uit de doden,

is mij de eeuwige zaligheid geboden.

Ach Vader, Uw Zoon kocht mij,

door Zijn bloed vrij!

Afgevallen als een bloem in het gras,

dat óóit mijn heerlijkheid was.

Eens geboren uit vergankelijk zaad,

Wedergeboren door Jezus daad;

benoemd tot onvergankelijk zaad,

die in Zijn handpalm geschreven staat.

Is de vreze des Heeren bij elke stap, 

gedurende mijn vreemdelingschap?

Hou ik mijn verstand hierop gericht,

zodat ik niet voor oude begeerten zwicht?

Mijn naaste oprecht liefdevol behandel?

Vrijgekocht van een zinloze levenswandel,

die overgeleverd is van de vaderen,

mogen we in gebed Jezus naderen...

God is heilig is in Leviticus te lezen:

daarom moeten ook wij heilig wezen.

Heb jij 't onder de verkondiging gehoord?

Gods levende eeuwigdurende Woord?

Houdt jij jouw oog op God gericht?

Heb jij door Zijn Geest jouw ziel gereinigd

in gehoorzaamheid aan de waarheid?

Eeuwig leven is door Christus bereid!

N.a.v.: 1Petrus 1: 13-25

Het volgende gedicht en overdenking in deze serie: De levende steen en het heilige volk

Het vorige gedicht en overdenking in deze serie: De hoop op de zaligheid

Een reactie vind ik fijn, maar dat je het gelezen en overdacht hebt, vele malen waardevoller! Dus voel je niet verplicht.😉

Op naar hoofdstuk 2 van deze prachtige waardevolle brief van Petrus.