Levensheiliging

Het is modern om aan jezelf te werken.

Hoe de balans in jezelf te versterken.

En hoe kom ik met 't kind in mij, in contact?

Of, hoe stel ik mijn grenzen met tact?

Voor een aantal mensen is dit goed.

Misschien wel omdat diegene die dit doet,

zichzelf zo puntgaaf en perfect vindt,

en dan zich overgeeft aan een ander Bewind!

Nemen we onszelf niet te serieus?

Of maken wij een andere keus?

Door 't serieus nemen van God en Zijn Woord ,

wordt onze relatie met de HEERE niet verstoord.

Dingen die soms zó krom zijn gegroeid?

Als God en Zijn Woord Zich ermee bemoeit;

en je de Heere serieus in jouw leven laat mengen?

Blijft 't een pijnlijke exercitie om het terug te brengen...

Paulus zegt: 'werkt aan uw eigen Zaligheid.'

Echter, dat is toch met Gods Woord in strijd?

Als je vers dertien hebt gelezen,

is het tegendeel bewezen...

Het is Gods ontferming, dus weg met die vragen!

Hij werkt het willen en werken, naar Zijn welbehagen...

Het klopt weer en alles is in evenwicht,

maar is ons hart geraakt en op God gericht!?

Gaan wij daarom met onze kinderen naar de kerk?

De HEERE is daar met onze harten aan 't werk!

In de Griekse taal staat het in meervoud,

Paulus heeft het dus niet alleen over jouw behoud!

Hij spreekt voor de groepsmentaliteit,

en voor het werken aan hun aller zaligheid.

Soteria betekent welzijn of gezondheid,

evenals het woord 'de zaligheid'.

Onze gezondheid, dáár willen wij wel voor gaan.

Het coronavirus met vrees en beven plat slaan!

Is 't niet God, Die ons de gezondheid geeft?

En ons ook de zaligheid gegeven heeft?

Deze zaligheid heeft niets te maken met bekering.

Maar wel met onze levensheiliging!

Paulus roept op, om ons op hetzelfde pad te begeven,

zoals Jezus deed, tijdens Zijn aardse leven!

Pakken wij het kado van zaligheid wel uit?

Of is 't dat God, op ons vleselijke onwil stuit?

In een nieuwe gehoorzaamheid levend,

werkzaam aan de zaligheid, vrezend en bevend...

Paulus zegt hiermee; wees je bewust,

de HEERE werkt onder ons, naar Zijn hartenlust!

Vrees en beven krijgt nu een positieve betekenis,

door de door Hem, in ons gewerkte geloofsbelijdenis.

God werkt in de gemeente; heilig ontzag!

Werken wij aan onze zaligheid, dag aan dag?

Hebben wij ons oog nederig en zachtmoedig,

op God en onze naaste, en dat overvloedig?

Heere weer toch van mij, mijn eigenbelang!

Opdat ik naar het doen van Uw wil verlang!

Geef als gemeente geen verwijdering,

leidt ons júist, naar déze levensheiliging.

Want God, U bent onze zaligheid.

En wie zou U, dé hoogste Majesteit,

dan niet met eerbied prijzen!?

Laat onze lofzang voor U, ten hemel rijzen!!!

N.a.v. een preek tijdens een bediening van de heilige doop.

Met als tekstgedeelten: Filippenzen 2: 1- 18

Tekst: 

Filipenzen 12b: werk aan uw eigen zaligheid met vrees en beven,

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162477900000241

Onuitsprekelijke verzuchtingen

Één van de moeilijkste teksten van Gods Woord,

hebben we vanavond aangeboord...

Deze tekst lijkt ons verstand te verwarren,

knopen die moeilijk zijn te ontwarren.

Hij pleit voor ons zelf, de Heilige Geest,

onuitsprekelijke verzuchtingen zijn 't geweest.

Waarom de Heilige Geest dit doet?

Omdat ik soms ook héél diep zuchten moet?

Geen woorden meer weet te zeggen,

hoe ik het bij de HEERE neer kan leggen?

In de hoop op de vrijheid,

van de kinderen Gods' heerlijkheid

die ze zullen verwerven,

zucht de schepping onder de slavernij van 't verderven.

Deze hoop staat onder hoge druk,

want de schepping gaat helemaal stuk...

Verlost, weten wij in onze gedachten,

de volkomen verlossing laat echter op zich wachten.

De weeën geven ons lichaam veel pijn,

straks zal onze ziel daarvan verlost zijn.

We vertrouwen op de belofte bij de doop.

Maar omdat we niet zien, is daar de hoop,

al weten we niet wat we bidden zullen zoals 't behoort;

de Geest helpt ons met Zijn onuitsprekelijk woord.

Wij vragen: 'Heere verlos ons van ons kruis,

maak 't gemakkelijker hier in ons aardse huis!'

Wat betekent dit echter voor mijn eeuwige ziel?

Beter is het dat ik door Zijn Geest voor de Vader kniel.

Ach..., hóe hoog is tenslotte mijn nood!?

Kleiner dan God,  want Hij is onvoorstelbaar groot!

Of kan je het niet in Zijn handen leggen?

De Geest zal Zijn hulp jou niet ontzeggen!

Heeft Paulus in de derde hemel misschien,

de Heilige Geest aan 't werk gezien?

Dat hij daar de Geest spreken hoorde, 

voor ons mensen onuitsprekelijke woorden?

Vertaalt de Geest wellicht het verlangen,

die voor ons niet in woorden zijn te vangen?

Of is dit van ons maar gegis?

omdat wij zwakke mensen zijn en Hij God is?

Één van de moeilijkste teksten van Gods Woord,

hebben we vanavond aangeboord...

Het geheel is niet volledig te begrijpen, 

maar aan dit feit kunnen we ons vastgrijpen:

Dat  de Geest van de Vader en de Zoon,

is neergedaald van Christus' troon.

Hij, Die met de Heiland bij de Vader pleit,

en Gods volk brengt tot Zijn heerlijkheid!

N.a.v. een preek bij de nabetrachting van het Heilig Avondmaal met als tekstgedeelten:

Romeinen 8:18- 30

2 Korintiërs 12:1- 10

Tekst:

Romeinen 8: 26 

En evenzo komt ook de Geest onze zwakheden te hulp, want wij weten niet wat wij bidden zullen zoals het behoort. De Geest Zelf echter pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162360360000241

Wit gepleisterd graf?

 

Ik zit met mijn grote mond,

regelmatig hoog bij de grond,

Want wie heb ik nevens U omhoog?

Heb ik mezelf niet té veel op 't  oog?

De buitenkant,

laat ik schijnen...

Mijn binnenkant,

lijkt te verdwijnen...

Van emotie overlopen,

achter de laptop gekropen...

Woorden dalen neer,

over heel veel hartenzeer.

Wiens eer wordt ermee bedoelt?

Als ik vertel hoe het gaat en voelt?

Lijkt de buitenkant zo mooi?

De duivel lacht met zijn prooi...

HEERE, geef mij een oprecht gemoed,

die de dingen alleen om Úw eer doet. 

Want deze zogenaamde mooie schijn,

doet enkel en alleen maar zielepijn...

Hoogmoed komt voor de val,

Ik denk weleens dat ik diep vallen zal.

Laat mij nederig en klein,

enkel op U gericht zijn!

En ik mijn aardse verlangens stil,

verwachtend neerleg naast Uw wil.

Bovendien júist niet zal zwijgen,

over de rijkdom bij U te verkrijgen!

Leer mij steeds nederig te buigen,

waakzaam voor een wit gepleisterd graf!

Zodat ik immer volhardend zal getuigen,

van Hem, Die mijn zonden genadig vergaf.

Huis met een vast fundament

Voor Vaderdag met veel moeite 'n huisje bouwen.

Deze puber had daarin, niet zo heel veel vertrouwen...

Hij vond het lastig en ook niet leuk.

En de héle klas lag in een deuk,

toen het bouwwerk in een paar seconden,

letterlijk en figuurlijk ging ten gronde!

Dit is wat we van Jeruzalems stadsmuren ook gewagen.

Nebukadnezar had er allemaal gaten ingeslagen.

Met zoveel noeste arbeid opgericht,

zijn die muren óók ten gronde gericht.

In Babel kreeg het Joodse volk hun woning,

Nehemia werd wijnschenker bij de koning.

Hanani woonde in Juda en vertelde na een lange tocht,

over alle ellende en smaad, toen hij Nehemia bezocht.

Juda was gedeeltelijk herbouwd, maar ze werden bespot,

niet 't  Joodse volk zelf, maar de Heere God!

Muren en poorten door vuur verbrand.

Daar is Nehemia's hart niet tegen bestand!

Hij is gebroken van verdriet. 

Welk werk ligt voor hem in 't verschiet?

Ziet hij het opstropen van zijn mouwen?

Of laat hij een ander de stadsmuren herbouwen?

Nee, het eerste wat Nehemia deed,

was dat hij biddend hun ellende aan God beleed!

Hij begon met zonden; een schuldbelijdenis!

Is dit bij nieuwtestamentische christenen een gemis?

Nehemia pleit op de trouw en liefde van God. 

Hij is overtuigd dat de Heere zal helpen in hun lot 

Hij kan de HEERE zijn God vertrouwend naderen,

op het verbond  dat is gesloten met zijn vaderen . 

Wil je de gemeente of Gods Koninkrijk bouwen?

Dat begint met biddend op de HEERE te vertrouwen.

Het hoeft niet lang, het mag ook kort,

als maar in je leven met God gerekent wordt!

Als je ziet op Nehemia's schietgebed?

Kwam snel Gods antwoord en hij was gered!

De koning zag Zijn dienaars intense verdriet,

en verhinderde de herbouw door Nehemia niet!

Door met het gebed niet  te zwijgen,

weet de HEERE mensen in beweging te krijgen!

Wat wij voor onmogelijk denken te achten,

wist Nehemia van de God van 't verbond te verwachten...

Nehemia wilde zelf de muren inspecteren.

Onbegonnen werk zou hijzelf beweren,

maar van God kreeg hij het vertrouwen:

't zou lukken, de stadsmuren te herbouwen!

De Ruïnes ons aller leven verkondigen,

dat God niet door de vingers ziet, ons zondigen...

In ons kerkelijke leven vallen grote gaten,

op Nehemia's God kunnen wij ons echter verlaten!

Want de God die regeerde in zijn tijd,

regeert ook nu en tot in der eeuwigheid!

We hopen en bidden dat we ons vergissen,

en we na de corona geen mensen zullen missen.

Niet ons! Nee..., het is niet ons werk!

Het is Christus Die bouwt aan Zijn Kerk!!! 

Dus als wij het voor onmogelijk achten?

Moeten we 't van de genade door Jezus verwachten.

Dus pak jij jouw levenshuis bij het dak?

Is het niet sterk, maar juist zwak!

Alleen als je verlossing door Christus kent,

bouw je op een stevig en vast fundament!

N.a.v. een preek over de tekstgedeelten:

Nehemia 1en 2

Tekst:

Nehemia 2: 17b

Kom, laten we de muur van Jeruzalem opbouwen, zodat wij niet langer een voorwerp van smaad zijn.

Vaderdag

Aanstaande zondag worden vele vaders geëerd.
Onvoorwaardelijke liefde gegeven en het kwade geweerd,
voor het zover in hun vermogen lag.
Ja..., aanstaande zondag is het vaderdag!
Kinderen geven hem dankbaar kadootjes en een zoen,
willen deze dag álles voor hun lieve vader doen...

Vanmorgen hoorde ik gescandeer,

het deed mij wederom ontzettend zeer.
De radiozender was mijn bron,
wanneer vanuit een vol voetbalstadion,
voetbalfans luidruchtig eren, hun 'voetbalgoden'.
Terwijl het ons uitdrukkelijk wordt verboden,
om eensgezind luid in de kerk van de HEERE te zingen!
Waarom laten wij ons daarvan verdringen???

De voetbalafgodendienaars staan vooraan.
komt ons dienen van God, erachteraan?
Mijn boosheid en frustratie is gewekt...
De wereld heeft voor voetbal meer respect,
dan wij voor de énige, wáre en lévende God!
Terecht als men ons, om ons geloof bespot!
Realiseren wij ons wel het grote tekort,
dat God onze Vader, daardoor gedaan wordt???

Wordt aanstaande zondag God de Vader geëerd?

Of wordt de lofzang door ons allen, uit een volle kerk geweerd?
Onvoorwaardelijke liefde heeft Hij ons gegeven,
doordat Jezus voor onze zonden betaalde, met Zijn leven!
Voor een christen is het elke zondag toch Vaderdag!?
Laten we Hem dan van nu aan, immer loven met diep ontzag!

Zijn levensdoel met ons

Wie niet geloven dat God ons heeft gemaakt,
en door Zijn Geest over lichaam en ziel waakt?
Niet geloven in een eeuwig zalig leven,
dat dankzij de Zaligmaker is gegeven?
Men niet naar deze Drieënige God verlangt,
maar 't geheel van hun aards geluk afhangt?
Dan begrijp ik het heel goed,
dat men alles uit dit leven halen moet...

Wanneer ik alles uit dit leven wil halen,
ben ik vreselijk aan het dwalen...
Want, als ik 't geheel van aards geluk laat afhangen,
gaat dan naar de Drieënige God mijn verlangen?
Geloof ik dan bovendien, in 't eeuwig zalig leven,
dankzij de Zaligmaker aan mij gegeven?
Die met Zijn Geest over mijn lichaam en ziel waakt?
Geloof ik dat de Vader mij heeft gemaakt?

Gaat het mij om dankbaar de HEERE Zijn eer te geven?
Of om het het brood hetzij wonder van 't eeuwig zalig leven?
Krijgt de wil van de HEERE bij mij prioriteit,
omdat Hij mij van de eeuwige dood heeft bevrijdt?
Vind ik dat mijn wil daardoor nú al goed is?
Dan sla ik de plank totaal èn finaal mis!
Op aarde schiet ik hierin zoveel tekort,
tot ik in de eeuwige zaligheid opgenomen word.

Als christen ben ik nóg niet gearriveerd,
want ik heb de zonden tot nu toe, niet afgeleerd...
De spijkers die Uw handen doorboorden,
voor de zonden die mij toebehoorden...
HEERE, het gaat mij niet lukken,
Uw Grootheid in woorden uit te drukken...
HEERE, U krijgt alleen Uw rechtmatige eer,
wanneer ik me dagelijks naar Uw wil bekeer...
Dankbaar kijk ik uit, met reikhalzend verlangen,
dat U Uw eer, straks volmaakt, van mij zál ontvangen!


Lees ook eens:

Rupsje nooit genoeg?

Egocentrisme versus Christocentrisme

Gods Geest alleen

Bevestigt God met Zijn Geest,

dat onze geest altijd Zijn kind is geweest?

Bevestigt Hij waar 'wijzelf zijn opgekomen'?

Dat wij als Zijn kind zijn aangenomen?

Mijn zondige lichaam is verweesd,

tot de Heilige Geest komt en 't geneest!

Gelijk Jezus aardse lichaam, zal 't mijne ook vergaan,

maar evenals Jezus, mede verheerlijkt opstaan.

De farizeeër rekende zichzelf rijk.

Hij vond dat hij wel hoorde in Gods Koninkrijk!

De tollenaar kwam met zijn zonden en pijn,

vroeg nederig God, hem genadig te zijn...

De tollenaar heeft hier niet op durven rekenen,

maar God wilde toen juist, álles voor Hem betekenen!

De Heilige Geest heeft hem geleerd,

zalig, die Zich met schuld tot de HEERE keert!

Het is niet zoals de farizeeër dacht:

'mijn geest is goed, zoals God het verwacht.'

Of een klein beetje geest van mij,

in samenwerking met Gods Geest erbij.

Zonden die de tollenaar wel ziet,

ontdekken we bij onszelf liever niet...

En gaan ons ogen daarvoor open?

Twijfelen we dan, óf durven we te hopen,

dat ook als het kwade ons zo nabij ligt,

Jezus voor ons de verzoening heeft verricht?

De Heilige Geest gaat ons van zonden overtuigen.

opdat we voor onze HEERE de knieën gaan  buigen.

Er is hier echt niets zweverigs aan,

áls we Zijn middelen maar gebruiken gaan;

Zijn Geest doet 't Woord en de sacramenten,

dan vast in onze geest prenten!

Bij de Romeinen was er één erfgenaam,

in Jezus erven velen, door Zijn opgestane lichaam.

Ik die de erfenis niet verdien,

daar wil Jezus nu wel naar omzien!

Hij deelt Zijn erfenis met ons allen,

wil ons niet in de duistenis laten vallen.

Door Jezus lijden ben ik bevrijd,

door lijden heen; hemelse heerlijkheid!

Wat leef ik dan armzalig,

èn inhalig!

Onverdiende Zaligheid.

De tafel staat nu toebereid...

Verwondering en dank in mijn geest gerezen,

dat ik deel mag zijn van Gods glans en wezen!

N.a.v. een preek tijdens de viering van het Heilig Avondmaal, met als tekstgedeelten:

Lucas 18: 9- 14

Romeinen 8: 14- 17

Tekst:

Romeinen 8

16 De Geest Zelf getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162356940000241

Geadopteerd

Als het jonge kind dat werd geadopteerd,

en papa of mama zeggen niet heeft geleerd,

maar zegt tegen jou,

meneer of mevrouw?

Dan is er een heleboel misgegaan,

en blijk je niet in een liefdesrelatie te staan.

Gedoopt in de naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest,

onwetend als baby, ben je daarbij aanwezig geweest...

Toen heb je de Geest der adoptie ontvangen,

is liefde tot de Vader hierdoor jouw zielsverlangen?

Roepen daardoor Abba; is dat ons ontgaan?

Zo zegt Paulus, die met de gemeente is begaan!

Voor een rijk Romeins echtpaar,

was kinderloos blijven een groot bezwaar.

Zij adopteerden een ouder kind voor hun sterven,

zodat de arm geborene hun rijkdom snel kon erven.

Daarbij kreeg hij tevens een nieuwe naam,

was ook aan zijn nieuwe ouders gehoorzaam.

Adam werd net als Jezus, Gods Zoon genoemd.

en is door Jezus, met de Vader verzoend.

Bovendien worden wij ondanks onze zonden,

nu ook niet meer schuldig bevonden...

Want Gods Heilige Geest weert het kwaad,

brengt ons terug in Adam's paradijselijke staat.

Als de Israëlieten in hoge nood zijn?

Schreeuwden zij het uit van de pijn.

Zo kan je het roepen hier ook vertalen.

Omdat wij onze redding niet kunnen behalen,

schreeuwen we het uit om Abba, onze Vader.

Zo trad ook Jezus Hem in Gethsémané nader.

In lijden wordt de roep door de Geest geboren, 

en wil je geadopteerd, Hem toebehoren!

Jezus mocht Abba en lieve Vader voor het kruis zeggen,

wij, nadat Hij Zijn leven aan 't kruis af was gaan leggen.

Daardoor zijn wij door Hem en Zijn Geest geadopteerd,

en hebben wij Abba óf  lieve Vader zeggen geleerd! 

Dankzij de Schepper is het dat ik besta,

en roep ik luid zingend: Hosanna,

gezegend die komt in naam van de HEER!

Wanneer komt Hij toch, op deze aarde weer!?

Want dankzij Jezus heb ik eeuwig leven hierna,

en roep ik dankbaar en verheugd: Maranatha!

Dat ik na de votum of preek roep: Amen,

en U op aarde niet meer zal beschamen!

Want U komt toe, álle lof en eer,

onze Abba, lieve Vader en HEER!

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162296460000241

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Romeinen 8: 1- 17

Jesaja 63: 15- 16

Jesaja 64: 8- 12

Tekst:

Romeinen 8: 15b

maar u hebt de Geest van aanneming tot kinderen ontvangen, door Wie wij roepen: Abba, Vader!