MIjn stam wiegt heen èn weer...
Ik voel de wind trekken...
Een krampachtig vasthouden,
van de blaadjes aan mijn takken...
Wortels diep verankerd in de grond…
En wanneer ik de krachtige wind?
Hoor en voel trekken aan de blaadjes?
Verkleuren en verdorren zij…
Om!? Los te laten…
Terwijl ik stevig geworteld in de grond sta…
krachtig verend laat zwiepen…
Ik álles los moet laten…
Om in de nieuwe lente?
Weer fris nieuw blad te ontvangen…
En ik steviger verankerd in de grond mag staan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten