"Want de HEERE is goed"

    (Psalm 100: 5a)

Het hier uitgesproken dankbare ja,

dat is voor jullie een toda.

Jullie zijn jezelf aan God verloren.

Zó anders, dan we tegenwoordig horen.

Het moderne Evangelie van onze cultuur,

heeft een hoge prijs en is duur.

Want ons aardse leven geeft de dood.

Gods goedheid is echter oneindig groot.

Christus heeft Zijn leven gegeven,

opdat wij zondaren eeuwig zullen leven!

Dus nee..., geen gedelf,

voor een betere versie van jezelf!

Maar een steeds meer,

willen lijken op Jezus onze Heer.

Toda,

Is niet alleen een dankbaar ja.

Het betekent ook belijden.

Je leven aan God toewijden.

Hij is zo onmetelijk goed!

Jezus' bloed,

is uitgestort,

voor al onze schuld en tekort.

Psalm honderd doet op ons een beroep,

een totaal omvattende oproep.

Wij zijn Zijn maaksel, Zijn eigendom.

Kom, we gaan zingend in Zijn heiligdom,

met al ons hebben en houden,

op de HEERE vertrouwen...

Samen dienen en Zijn naam prijzen.

Juichend en lovend Hem eer bewijzen.

Want wij weten, de HEERE is God!

Beschikker van ons deel en lot.

Gods trouw en Zijn goedheid,

is in alle generaties tot in eeuwigheid. 

Toda!!!

Dit gedicht is geschreven n.a.v. het afleggen van de openbare belijdenis van drie jonge mensen uit ons gemeente. De HEERE is overstelpend goed en trouw! Hij werkt door alle generaties heen. Toda!🌈

Eredienst beluisteren

Genade Gods oneindig groot

De eerste drie verzen zijn één lange zin.

Daar zit duisternis en geen leven in.

Als wij onze vleselijke verlangens de voorkeur geven,
hebben wij de illusie in vrijheid te leven.
Maar door deze begeerten te volgen,
zijn wij juist door de dood verzwolgen…
Beroemdheden willen dat wij naar hen kijken.
Zij doen steeds gekker, zodat wij daarvoor bezwijken.
De vele tijd die ik ermee vermorzelen kan!
Hebben de begeerten mij zo erg in de ban,
wat gevraagd en ongevraagd tot mij komt?
De duivel in zijn verleidingen vermomd…
Dan kan ik wel denken: ‘Ik ben vrij,’
verlangens van mijn onderbuik beheersen mij!

Toen ik in vers vier bij de “maar” kwam,
en ik van Gods barmhartigheid en grote liefde vernam?
In dat gedeelte komt na het woordje “maar”,
overvloedig het Evangelie openbaar.
Als wij echter het woordje “maar” zeggen,
gaan wij vaak beperkingen opleggen.
Paulus die de duisternis eerlijk beschrijft.
Zijn wij al in Jezus Christus ingelijfd?
Jij en ik, dood in zonden en misdaden.
De Vader geeft in Christus ons genade.
Een lied noemt men vers vier tot acht,
waarin Christus wordt hooggeacht.

“Uit genade bent u zalig geworden” wordt geëxclameerd.
Daarmee wordt in vers vijf Jezus hoog geëerd.
Het dodelijk donker wordt stralend levend licht,
wanneer Gods Geest Zijn werk in ons verricht.
Is “uit genade bent u zalig geworden” onze exclamatie?
Verspreiden we zo aan elkaar het Evangelie?
Ik, die het beslist niet verdien,
zullen mensen Christus wel in mij zien?
Volg ik vrijwillig Jezus, onze Heere?
Dan Ik hoef mezelf niet meer te profileren,
Ik in Christus en Christus in mij,
dát alleen maakt waarlijk vrij!

N.a.v. een preek bij het afleggen van de openbare geloofsbelijdenis met als tekstgedeelte:
Efeze 2: 1-10

Tekst:
Efeze 2: 8,9:
‘Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is de gave van God; niet uit werken, opdat niemand zou roemen.’ https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/165683340000241