Leven en dood

 

 

Met niets op de wereld gezet,

geboren met gebreken.

Aan de zonden bezweken..?

Geleerd te leven naar Uw wet..?

 

Beschadigingen opgelopen...

Door andermans schuld?

Of teveel van onszelf vervuld?

Tóch op Christus hopen...

Zijn wij vandaag begraven..?

Niets mee kunnen nemen in 't graf.

Ènkel de genade die U gaf...

Verspreid(d)en we Uw genadegaven!?

 

In ons is die zwarte dood...

In U vinden we het lichtend leven!

Uw gaven aan ons gegeven...

U HEERE, zó oneindig groot!!!

Lijden omwille van het goede

Wat een bemoediging van Petrus aan ons! Ik weet niet hoe jij het ervaart, maar ik vind het in Nederland steeds moeilijker om een belijdend christen te zijn. Sommige mensen die ik ontmoet noemen de Bijbel een 'sprookjesboek'. Dat doet pijn. Zeker wanneer dit personen zijn, die dichtbij mij staan. Want ondanks dat we naar 'wereldse' maatstaven een goede relatie hebben, merk ik een duidelijke kloof in moeilijke tijden.

De grond waarop ik sta, Jezus Christus, is zo geheel anders. Dit aardse leven is belangrijk voor mij. Vanwege mijn man, kinderen, kleinkinderen en andere familie. Ook de familie die niet in onze Schepper(Vader) en Zaligmaker gelooft. Maar het is niet 't belangrijkste, in tegenstelling tot deze laatst genoemde familieleden waar ik veel van hou... Hoewel ik heel goed besef dat mijn lijden om het geloof, niet in verhouding staat tot het lijden van bijvoorbeeld de christenen in Noord-Korea.

Neemt 't niet weg, dat deze pijn er weldegelijk is! God wil niet dat er iemand verloren gaat(2 Petrus 3:9). De Heere vertraagt de belofte niet (zoals sommigen dat als traagheid beschouwen), maar Hij heeft geduld met ons en wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen. En ben ik egoïstisch als ik zeg dat het mij meer pijn doet van geliefden die Jezus niet als hun Zaligmaker willen aanvaarden, dan van 'vreemden'? 

Hoe ga ik hiermee om? Zwijg ik? Om de lieve vrede? En jij? Wanneer jou dit overkomt?

Jezus schold niet terug. Hij verloochende Zijn Vader niet! Jezus bleef eerlijk en oprecht. Zelfs toen Jezus terecht stond voor Pilatus in het gerechtsgebouw, met een grote vijandige menigte van joden buiten wachtend op de veroordeling van Hem(Johannes 18 vanaf vers 28). Jezus wist dat Hij veroordeeld zou worden en tóch bleef Hij Zijn Vader trouw. Johannes 18:36 Jezus antwoordde: Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld. Als Mijn Koninkrijk van deze wereld was, zouden Mijn dienaars gestreden hebben, opdat Ik niet aan de Joden overgeleverd zou worden, maar nu is Mijn Koninkrijk niet van hier.

Nadat de joden geroepen hadden dat Jezus gekruisigd moest worden, waste Pilatus Zijn handen in onschuld, maar veroordeelde Jezus tot de kruisdood zoals de joden van hem eisten. En wat deed onze Zaligmaker? Hij droeg dit lijden geduldig. Liet zich bespotten(vanaf vers 27), een

doornenkroon opzetten en aan het kruishout spijkeren. Om zelfs aan het kruis te zeggen: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen(Lukas 23:34). Jezus wist dat 't nodig was voor onze zaligheid. Wat geduldig, barmhartig, vergevingsgezind en liefdevol was en is onze Zaligmaker voor ons mensen. Hij wist al in Gethsémané dat Hem dit zou gebeuren. Denk aan (Lukas 22 vanaf vers 42_): Vader, als U wilt, neem deze drinkbeker van Mij weg; maar laat niet Mijn wil, maar de Uwe geschieden.

43. En aan Hem verscheen een engel uit de hemel, die Hem versterkte.

44. En Hij kwam in zware zielenstrijd en bad des te vuriger. En Zijn zweet werd als grote druppels bloed, die op de aarde neervielen.

Stefanus(handelingen 7) liet ons de ultieme gehoorzaamheid zien. De laatste woorden die Stefanus sprak: Heere, reken hun deze zonde niet toe! En toen hij dat gezegd had, ontsliep hij.  De geschiedenis van deze moedige Godvrezende man staat in de Bijbel beschreven. Maar andere martelaren zijn hem gevolgd. Zoals bijvoorbeeld Polycarpus. En de christenen die voor de leeuwen werden gegooid of als fakkels werden verbrand in de tuinen van keizer Nero(Historianet.nl). 

In een vraag van Refoweb lees ik, dat over de mate van vervolging en over de manier wat discussie schijnt te zijn. Maar..., dat christenen gemarteld zijn, dat is evident.

Kom ik opnieuw bij de vraag:
Hoe ga ik hiermee om? En jij? Wanneer jou dit overkomt? 

Want 't feit ligt er, dat geschreven staat in Johannes 15, met als kopje:

De haat van de wereld:

18. Als de wereld u haat, weet dat zij Mij eerder dan u gehaat heeft.

19. Als u van de wereld zou zijn, zou de wereld het hare liefhebben, maar omdat u niet van de wereld bent, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat de wereld u.

20. Herinner u het woord dat Ik u gezegd heb: Een dienaar is niet meer dan zijn heer. Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen; als zij Mijn woord in acht genomen hebben, zullen zij ook het uwe in acht nemen.

21. Maar al deze dingen zullen zij u aandoen omwille van Mijn Naam, omdat zij Hem niet kennen Die Mij gezonden heeft.

22. Als Ik niet gekomen was en tot hen gesproken had, hadden zij geen zonde, maar nu hebben zij geen voorwendsel voor hun zonde.

23. Wie Mij haat, haat ook Mijn Vader.

24. Als Ik onder hen niet de werken gedaan had die niemand anders gedaan heeft, hadden zij geen zonde, maar nu hebben zij ze gezien en Mij en Mijn Vader gehaat.

25. Maar het woord moet vervuld worden dat in hun wet geschreven is: Zij hebben mij zonder reden gehaat.

26. Maar wanneer de Trooster is gekomen, Die Ik u zenden zal van de Vader, de Geest van de waarheid, Die van de Vader uitgaat, zal Die over Mij getuigen.

27. En u zult ook getuigen, want u bent van het begin af bij Mij.

Genade van God, dat Hij ons Zijn Zoon, Zijn Heilige Geest en Zijn Woord gegeven heeft, om Hem na te volgen. Nee, dat gaat niet vanzelf. Elke dag schiet ik tekort. En elke dag leer ik opnieuw mijn ogen op Christus te richten en afhankelijk van Hem door Zijn Geest en Woord Hem na te volgen. Weliswaar met lek en gebrek, maar in de wetenschap dat:

Levend in gerechtigheid van mijn Heer,
ben ik geen dwalend schaap meer.
Want tot de Herder teruggekeerd,
Die mij behoedt en leert:
hebben Jezus' striemen mij genezen.
Lijden..., tóch veilig bij de Vader wezen!

En daarbij vraag ik aan Hem, zoals de vader van de maanzieke jongen:
Markus 9:24
En meteen riep de vader van het kind onder tranen: Ik geloof, Heere! Kom mijn ongeloof te hulp.

N.a.v.: 1Petrus 2: 19- 25

Ik heb zeker niet alle wijsheid in pacht. En zal dus de laatste zijn die pretendeert te zeggen dat alles wat ik hierboven geschreven heb, volledig de juiste interpretatie is. Daarom maakt elke opbouwende reactie mij blij. Belangrijkste  vind ik dat we Gods Woord onderzoeken om in Christus en Zijn Woord onze dagen praktisch te maken... 

Volgende gedicht in deze serie: Leven naar de wil van God
Vorige gedicht in deze serie: Aan alle gezag onderdanig

Wil je geen blog missen? Volg me dan via de link op mijn site.