Moederdag

Met smart zal je kinderen baren.
Zo heb ik het ook ervaren… 

De pijn was vergeten toen ik jou zag! Jij voor het eerst in mijn armen lag. 

Zo hulpeloos en klein…  Ik mocht jouw moeder zijn!  Daar staande bij ’t doopvont,  werd jij ingelijfd in het verbond. 

Dag en nacht gaf ik je te eten, 

geen enkele voeding werd vergeten.
Mede door alle zorg ging jij groeien,
dat tere knopje open bloeien… 

Met vallen en opstaan werd jij groot,
veiligheid zoekend op mijn schoot.
Mijn taak om jou alles te leren,
met name over de Heere der Heeren. 

Liefdevolle vreugde in mijn hart. Toch.., kinderen baren met smart… Ik wilde je voor alle pijn beschermen. Kon soms alleen tot God kermen… 

Probeerde obstakels te vermijden…

Mocht me in jouw vreugde verblijden!

Een diploma of een vriendin/vriend.

Dat jij jij bent, heb ik niet verdiend… 

Een mooi mens met gebreken,

is in al jouw levensjaren gebleken…

Tranen vermengd met vreugde.

Het meeste wat mij verheugde?

Is toen jij daar, voor in de kerk, bevestigde, dit watermerk…
Mijn moeder, ook zwijgzaam en stil,
haar handen vouwend voor Zijn wil. 

Met smart zul je kinderen baren. Zo zullen alle moeders ervaren...? Maar wat een vreugde bij ’t sterven. Als jij het eeuwig leven zal erven!