Vurig verlangen

Jezus beval met bewogen stem,
bidt en smeekt, eensgezind in Jeruzalem.

Mijn Vader heeft het beloofd,

de Heilige Geest komt, gelooft!

Mijn taak hier op aarde is volbracht.
Ik word nu in de hemel verwacht…
Daar ga Ik Mijn vader bidden,

de Trooster te brengen, in jullie midden…

Jullie raken Mij hier op aarde kwijt,

maar Hij zal in u blijven, tot in eeuwigheid!
Ik heb u zoveel gezegd, is het niet?

Jullie zullen geloven, als het is geschied.

Ook jij Petrus! Weet je nog?

Ik heb het je toen gezegd, toch?
‘Ik heb voor u gebeden,

jij zult bekeerd zijn, in het heden!'

Petrus vroeger vol vurig zelfvertrouwen,

werd nederig klein, maar in Christus behouden.
En toen gebeurde dat grote wonder,

in die opperzaal, zó bijzonder!

Het geluid, als van een stormwind,

dat zich in de volledige ruimte bevindt.

De Heilige Geest, die in een ieder verscheen,
als tongen van vuur, op iedereen!

In alle talen wordt gesproken,

Gods trouw wordt nooit verbroken...
Het gebeurt gelijk Joël voorzegd heeft.
Vreugde! Jezus is niet dood.., Hij leeft!

Zo vertelt Petrus, vurig door de Geest,
op dat heerlijke Pinksterfeest.

De echo klinkend: ‘Versterkt uw broeder,
door het geloof in Mij, jouw Behoeder…'

Die dag, wat een grote zegen!

Zoveel zielen, die het geloof verkregen…
Iedereen die geloofde was bijeen,

en zij hadden alle dingen gemeen.

Zij braken met elkaar, dagelijks het brood.

Met vreugde en eenvoud, maakten zij God groot!
Gods volk werd dagelijks uitgebreid.

Het Evangelie over de hele wereld verspreid…

Jezus, die naast Zijn Vader zit.
Wat een troost..., Die voor ons bidt.

Jezus, die voor ons een plaats bereidt,
in die Hemelse heerlijkheid.

Heeft U, jij of ik de Heilige Geest reeds ontvangen?
Verspreiden wij Zijn Evangelie, met vurig verlangen!?
Laat ons dan vreugdevol, dit leven dragen,

met onze ogen naar de hemel opgeslagen!

Naar aanleiding van Handelingen 1 en 2

Lees ook dit Pinkstergedicht: Wind en vuur

Wind en vuur

Tekenen van vuur en wind,
tonen dat 't Pinksterfeest begint.
De Israëlieten vierde het oogstfeest,
alvorens de komst van de Heilige Geest.
Zij wilden God eerst een deel van de oogst geven,
daarna namen zij tot zich, wat over was gebleven.
Is daarom actie-kerkbalans aan het begin van 't jaar?
Of is het zo dat ik liever kijk naar,
wat ik goed beschouwd,
aan 't eind van het jaar overhoud?
In het oude testament is vuur en wind,
vaak daar waar God Zich ook bevindt.
In het paradijs bij Adam en Eva,
of de suizende windvlaag bij Elia.
Bij Mozes een struik onverteerbaar in brand.
Elia's offer verbrand door Gods vurige hand.
Ook bij de berg Sinaï,
is er wind en vuur dat ik zie.
Waar het  volk zich trillend op Mozes heeft verlaten,
om voor hen met God op de berg te praten.

Dáár heeft God Zijn wet aan Mozes gegeven,
toen zij samen hoog op de berg verbleven.
Met pasen werd  de verlossing uit Egypte herdacht,
Met Pinksteren dat Mozes 't volk Gods wet bracht.
De Heilige Geest, Zijn komst is voorbereid.
Nu vijftig dagen na Pasen, vol is de tijd!
Honderdtwintig mensen, een volhardende biddende vraag,
aan God en dán ineens een geweldige windvlaag!
Op hen allen, vlammetjes van vuur,
dit alles door Gods bestuur...
Moesten zij nu weer trillend verstoppen?
Een ander hun boontjes laten doppen,
omdat ze door het vuur worden verteerd?
Hebben we niets van de brandende struik geleerd?
Zij werden niet verteerd maar vervuld,
van Gods Heilige Geest, na hun biddende geduld.
God schrijft hier de wet in hun hart,
leert hen die doen zonder smart,
maar door Zijn Geest met plezier!
God brengt de Sanaï naar hier...

Er was één geweldige windvlaag,
meerdere vlammetjes branden gestaag.
Die één Geest die Zich over allen verspreidt,
volgelingen van Jezus naar hèt Leven leidt...
Ongeacht rangen of standen,
mag hun hart door Zijn Geest Branden!
De Geest discrimineert niet, doorbreekt grenzen,
door Zichzelf te geven aan alle soorten mensen.  
Er is één Geest, maar er zijn vele gaven.
Ga wijsheid, genezingen of tongentaal niet begraven...
Jong, oud, man, vrouw, van wie we ook afstammen?
Zijn Geest doet juist het unieke in ons opvlammen!
Stel, je bent het oor en niet de mond of voet?
Dan kan je via de mond vertellen waarmee de voet goed doet...
Want geen enkele gave is overbodig,het lichaam heeft ze allemáál nodig.
Sluit dus niet uit en maak geen onderscheid.
Door Zijn Geest is er liefde en eenheid!
Wees ons genadig en zegen door Uw Geest in overvloed,
dán alleen wordt  't Pinksterfeest, waarlijk goed!!!



N.a.v een preek over de tekstgedeelten: Exodus 19:14‭-‬19, Handelingen 2:1‭-‬4, 1 Korinthe 12:1‭-‬11.
Met als kerntekst handelingen 2:2‭-‬3:
En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten.  En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen.

Een ander gedicht over Pinksteren: Vurig verlangen