Onder Zijn vleugels uitkijken naar bergen

Ik ben nogal geneigd mezelf weg te cijferen. Met deze houding probeer ik een ander iets te geven waarvan ik denk, dat het die persoon gelukkig maakt. Zelfs als dit iets van mezelf kost. Teleurgesteld te worden in mijn persoontje, wil ik voorkomen. Maar het voorkomt niet, teleurgesteld te worden in de mensen om mij heen. Hoe krampachtig is dat! Daar wordt je toch doodmoe van...?  

Is dit herkenbaar voor jou?

Voor wie doe ik dat eigenlijk? vraag ik mezelf af. Op wie ben ik gericht? Op de ander of op mezelf? Of is er nog een Ander? 
 
Mijn gedachten gaan naar wat er geschreven staat in Mattheüs 22 de verzen 37-40:

Het grote gebod

37 Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand.

38. Dit is het eerste en het grote gebod.

39. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.

Bij het overdenken van mijn 'probleem': 

U zult uw naaste liefhebben als uzelf, constateer ik dat ik veel te veel van mijzelf en andere mensen verwacht... Speel ik 'eigenlijk' niet voor god, wanneer ik me zo gedraag?

Als ik geen God van mezelf maak, hou ik de ander wel voor een god!

Hoe bezorgd moet ik zijn in het voorkomen van pijn en het geven van geluk? Alles van de mens verwachten? Is dat wel mogelijk? Bovendien nodig, wanneer ik alles van God verwacht?

Wat is het advies van Paulus die, nota bene tijdens zijn gevangenschap in Rome(Filippenzen 1 vers 7), een bemoedigende brief aan de Filippenzen schreef. In hoofdstuk 4 lees ik: 

6 Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;

7. en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

Waarom zou het: U zult uw naaste liefhebben als uzelf ná U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand staan? Wat denk jij?

Is de HEERE niet het allerbelangrijkste!? Wanneer ik de HEERE op deze manier lief heb, zou ik mijn naaste dan niet willen behandelen zoals ik behandeld ben door Hem?

Gods doel voor ons is, Hem eren en dienen. En Hem dienen we door Zijn Evangelie uit te dragen in woord en daad. Nee, ik hoef mezelf niet te verliezen in een ander, door deze persoon koste wat kost te dienen, aardse vrede te bewaren en mezelf aan hem/haar aan te passen voor zijn/haar (en mijn) aardse geluk... Nee, ik heb Hem of haar lief door mezelf te verliezen in Hem. Te doen wat de HEERE wil dat ik doe. Daarmee heb ik mijn naaste lief als mezelf. Ik gun mijn naaste, God als hun Zaligmaker en Vader. Ja toch zeker? Dan wacht hen de eeuwige gelukzaligheid! 

Ja..., op deze aarde strijd met onszelf in relatie tot onszelf en de ander, om te zijn of te komen tot Die Ander... Hoe heerlijk zal dat zijn! Ik kijk ernaar uit. Geen strijd meer. Enkel overvloedige vrede, genade en zaligheid. 

Nu schuilen we nog onder Zijn vleugels(Ps.91:4) en kijken naar de bergen vanwaar Zijn hulp komt(Ps.121:1). 

Maar kijk jij ook uit naar 't tijdstip dat Jezus ons komt halen, om ons te brengen naar die eeuwige gelukzaligheid bij Zijn Vader!?

Een behouden aankomst gewenst! 

Onder Zijn vleugels uitkijken naar bergen

Mezelf verliezen

door

voor 

een ander te kiezen?

Of in mensen 

teleurgesteld?

Tranen opgeweld

maken van grenzen...

Wat wil ik?

Aards geluk?

Het is stuk

ik slik...

Gedachten:

Is het maakbaar?

Een hopeloos gebaar

niets van onszelf verwachten!

Mezelf verliezen

door

voor 

Die Ander te kiezen:

Gods doel met jou en mij

doet wat Hij belooft

Gelooft

Hij maakt van zonden vrij!

Het einde van de strijd

Jezus zal wederkomen

Het overtreft al onze dromen;

die eeuwige gelukzaligheid!

Wie krijgt onze stem?

Daar stond Jezus,

terecht voor Pilatus.

'U bent de Koning der Joden?' vroeg hij

'U zegt het,' was alles wat Jezus zei.

'Hoort U niet hoeveel zij tegen U getuigen?'

Zwijgend zou Jezus onder het oordeel buigen.

Pilatus zag Zijn onschuld,

maar ook het boze ongeduld,

van de joden die hem bevelen,

Christus te veroordelen.

'Kruis Hem!', 

riepen de joden met luide stem.

Kort geleden was Jezus Jeruzalem,

vol verwachting blij binnengehaald...

Nu verlaten, want ze vinden dat Hij heeft gefaald.

Pilatus' vrouw heeft haar man gebeden:

Ik heb in een droom veel om Hem geleden,

laat je niet in met deze Rechtvaardige!

Toen mochten de joden zich van Pilatus verwaardigen,

om te kiezen tussen Jezus en Barabbas,

omdat door hem, hen de keuze gegeven was.

Pilatus hoopte dat ze Jezus zouden kiezen,

maar Jezus zou spoedig Zijn leven verliezen,

De joden riepen: 'Zijn bloed over ons en onze kinderen...'

Pilatus durfde dit oordeel niet te hinderen.

Terwijl hij zijn handen waste in onschuld,

werd Gods belofte júist daardoor vervuld!

en stelde Pilatus zijn aardse positie veilig.

Vond jij dat ook niet wat schijnheilig?

Zoals je in deze geschiedenis ziet?

Telt een mensenleven bij eigenbelang niet.

Voordat ik naar de joden of Pilatus wijs?

Zagen we al niet in het paradijs,

dat we de schuld bij een ander leggen?

En ik? Ook ik heb hier niets te zeggen...

Schuldig buig ik mijn hoofd en ben stil...

Ik doe 't kwade terwijl ik het goede doen wil...

Zie ik mezelf bij het kruishout staan?

Mijn zonden lieten ook spijkers in Zijn handen slaan...

Hoe kijken wij tegen deze Jezus aan?

De Christus die hier terecht moest staan?

Hoe groot is hiervan mijn besef?

Wanneer ik mijn ogen naar Hem ophef? 

Hij Die vrijwillig mijn zonden aan 't kruis droeg.

Ik..., die Jezus daardoor aan 't kruishout sloeg.

Wat als Jezus mij in de ogen kijkt:

Is mijn leven waaruit prioriteit in Jezus blijkt?

Of staat Jezus aan de zijlijn van mijn leven?

Wil ik alleen zondags mijn tijd aan Hem geven?

Zet ik mezelf op één zodat ik God vergeet?

Niet voor Hem uitkom gelijk Pilatus deed?

Ik pleit mezelf van dit gedrag niet vrij...

Ach HEERE, ontfermt U en vergeef mij!

Dat de HEERE ons vergeeft?

Is omdat Jezus voor ons gekozen heeft!

Jezus zei:

'Wie niet voor mij is, is tegen mij!'

Zo geweldig lief heeft God de wereld gehad

dat,

Hij Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft,

opdat een ieder die in Hem gelooft eeuwig leeft!

Nee, het gaat zomaar niet...

Open je ogen opdat je 't Godswonder ziet!

Jezus Die altijd het goede deed èn doet,

heeft voor ál ons kwade gebloed.

Want toen wij nog zondaren

waren...,

is Christus voor ons gestorven...

Heeft eeuwig leven voor ons verworven.

Met de criminelen diezelfde straf,

bij de rijken in Zijn graf.

Na drie dagen opgestaan.

Kiezen wij voor Hem te gaan?

Geef Hem,

jouw stem!

Geen goedkope excuses luister toch...

Maak nú jouw keuze, de tijd is er nog!!!

N.a.v. een preek tijdens Palmpasen op 24 maart 2024.  Met als tekstgedeelte: Mattheus 27 vers 11 tot en met 26. Kern tekst:

Mattheüs 27:21 De stadhouder antwoordde hun en zei: Wie van deze twee wilt u dat ik voor u zal loslaten? Zij zeiden: Barabbas.

Alhier de link naar de preek.

Mijn eenzame oude vriend...

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste van het land?
   Wie kent deze bekende uitspraak uit het bekende sprookje Sneeuwwitje van de gebroeders Grimm niet? Vandaag moest ik me er toe aanzetten om éven stil te staan. Stil te worden. Ik had geen zin, terwijl ik weet hoe héérlijk het is om in Gods nabijheid en Woord te zijn. In Hem is zoveel te vinden!!! Zucht... Waar is dat verlangen? Ik besluit er toch maar voor te gaan zitten. Een blog die ik al weken heb staan om te schrijven, gespiegeld aan Gods Woord... Met een zekere regelmaat ga ik bij mijn 87-jaar oude vriend koffie drinken. Hij woont ongeveer 18 kilometer van ons vandaan. Ruim 8 jaar geleden is zijn vrouw overleden. Hij mist haar intens. Zijn hele verhaal ga ik hier niet vertellen. Niet nuttig en niet gepast. Wel staat hij voor mij symbool voor eenzame ouderen. We proberen elke maand af te spreken. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dat dit mij niet altijd lukt... Een paar jaar geleden ging zijn gezondheid hard achteruit. Het bleek verstandig geen auto meer te rijden. Een scootmobiel behoort niet tot zijn mogelijkheden, waardoor hij zijn eigen boodschappen niet meer kan doen. Hij is dankbaar dat zijn kinderen daar nu voor zorgen. Het gemis

van zijn vrouw, en nu 't gemis van de vrijheid zelf boodschappen te kunnen doen, wegen hem zwaar. De meubeltjes, foto's, zelf geschilderde schilderijen en sfeer van hun samen voelen vertrouwd in het huurhuisje, waar ze samen járen gewoond hebben. Soms heeft hij de moed zijn tuin in te gaan. Te doen wat hij nog wèl kan. Het is stil op zijn hofje. De meeste niet gepensioneerde mensen werken. En de ouderen laten hun voordeur gesloten, gezeten in hun leunstoel, uitkijkend op het stille pleintje met overdag veel lege parkeerplaatsen... Ook hij zit al snel buiten adem, binnen op zijn stoel naar buiten te staren. Diegenen die hun auto daar parkeren of met hun hond wandelen, lopen vaak zonder te groeten voorbij. Hun ogen gericht op het schermpje

van hun mobieltje. Of je ziet hun lippen bewegen. Het geluid dat de  stembanden van deze mensen produceren, gaat via de microfoon naar de luidspreker of koptelefoon van een andere telefoon, die zich elders in het land bevindt... 
In die vele uren van stilte, voelt mijn oude vriend zich eenzaam. Niet gezien. Want..., wat zijn nu twee uurtjes bezoek op één dag, naast 22 uur stilte? De radio of televisie is een 'lege' uitkomst... 

Hoeveel mensen zijn er die hun oude dag op deze wijze 'moeten' slijten? Hoeveel betrokkenheid heb ik op hen?

Wanneer ik geweest ben, geeft hij altijd aan hoe geweldig fijn hij het vond.

Spiegeltje spiegeltje aan de wand? Wie is het mooiste van het land?
Ben ik niet geweldig??? Beter dan al die anderen, die zonder groeten voorbij wandelen? Zou ik er wat aan doen? Iemand bellen wanneer ik mezelf eenzaam zou voelen? Of een praatje met de buren? Groet ik altijd? En leef ik werkelijk mee? Of is het een verplichting? Ahum! In het winterseizoen, gaan we met veel plezier naar de cursus Theologische Vorming Gemeenteleden. Het is heerlijk om met elkaar Gods Woord te bestuderen. Laatst zei één van de cursusleden: 'Laten we het niet te veel over anderen hebben, wat die fout doen. Nee, laten we het hebben over wat wij nog beter zouden kunnen doen... Dat raakte me diep. Ik moest denken aan de balk en de splinter. Lukas 6: 37. Oordeel niet en u zult niet geoordeeld worden; veroordeel niet en u zult niet veroordeeld worden; laat los en u zult losgelaten worden. 38. Geef en aan u zal gegeven worden: een goede, vastgedrukte, geschudde, overlopende maat zal men u in de schoot geven, want met dezelfde maat waarmee u meet, zal er bij u ook gemeten worden. 39. Hij sprak tot hen een gelijkenis: Een blinde kan toch niet een blinde op de weg geleiden? Zullen zij niet beiden in een kuil vallen? 40. Een discipel staat niet boven zijn meester, maar iedere volmaakte discipel zal net als zijn meester zijn. 41. Waarom ziet u wel de splinter in het oog van uw broeder, maar merkt u de balk in uw eigen oog niet op? 42. Of hoe kunt u tegen uw broeder zeggen: Broeder, laat toe dat ik de splinter, die in uw oog is, eruit haal, terwijl u zelf de balk in uw oog niet ziet? Huichelaar, haal eerst de balk uit uw oog en dan zult u goed kunnen zien om de splinter, die in het oog van uw broeder is, eruit te halen.

En Mattheüs 25: 35. Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald. 36. Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; Ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen. 37. Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien en te eten gegeven? Of dorstig en te drinken gegeven?

Wanneer ik commentaar heb, is dat tot heil van mijn naaste? Of vind ik dat ik het wel heel goed doe, uit liefde voor de ander/Ander? Ben ik betrokken op de ander? Door een levende relatie met de HEERE?

Spiegeltje spiegeltje aan de wand?

Wie is het mooiste van het land?

Wanneer ik Gods Woord lees? Is dat een spiegel voor mijn ziel...

In Zijn Woord vind ik de troost van een God, die Zijn hardnekkige volk steeds weer vergeeft wanneer zij berouwvol tot Hem komen. Ik realiseer me de laatste tijd steeds meer, dat alle aandacht die ik besteed aan mijzelf, ik die niet kan besteden aan het eren van de HEERE. Hij weet hoe en wie ik ben. En dat ik beter aandacht kan schenken aan hoe een groot, genadig, vergevend en heerlijk God, de HEERE is. Overgave aan Hem en Zijn wegen gaan. Geen navelstaren naar mijn zonden, maar ze dagelijks direct naar Hem brengen en loslaten... Wat je aandacht geeft groeit! Dat het nut heeft om te letten op mensen die de HEERE vrezen. Die een voorbeeld zijn in hun wandel met de HEERE.

Vandaag moest ik me er toe aanzetten om éven stil te staan. Stil te worden. Ik had geen zin, terwijl ik weet hoe héérlijk het is om in Gods nabijheid en Woord te zijn. In Hem is zoveel te vinden!!!

En daarom bid ik opnieuw de voorbede uit Kolossenzen 1: 9. Daarom hou ook ik niet op, vanaf de dag dat ik het gehoord heb, voor u en mezelf te bidden en te smeken dat wij vervuld mogen worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, 10. zodat wij wandelen op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behagen, in elk goed werk vrucht dragen en groeien in kennis van God, 11. terwijl we met alle kracht bekrachtigd worden, overeenkomstig de sterkte van Zijn heerlijkheid, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen. 12. Daarbij danken wij de Vader, Die ons bekwaam heeft gemaakt om deel te hebben aan de erfenis van de heiligen in het licht. 13. Hij heeft ons getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde. 14. In Hem hebben wij de verlossing, door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de zonden.

P.s.: Kijk eens op:

Eén tegen eenzaamheid.

'Volg Mij!'

Het volk noemde een tollenaar, uit één mond met een zondaar. En Mattheüs die teveel tol vroeg? Had aan aardse rijkdom nooit genoeg... Echter, wanneer Jezus hem ziet, hij abrupt zijn tolhuis verliet, omdat Hij tegen Mattheüs zei: ‘Volg Mij!’ Een gezond verlangen naar geld, werd door Jezus’ barmhartigheid hersteld.

Wil ik aardse rijkdom bijeen rapen?

Mijn ziel naar Gods beeld geschapen,

wordt van rijkdom niet verzadigd. Alléén als ik op Jezus ben gericht, omdat Hij mijn zonden aan ‘t kruishout droeg! Aardse bronnen geven echter nooit genoeg… Laat ik mij door Zijn Woord aansporen? Daarop geconcentreerd, om Zijn stem te horen? Van mijn egocentrisme genees ook ik, door Jezus’ barmhartige daden en blik!

Laten wij ons opwekken?

Om achter Jezus aan te trekken?
Verlaten wij ons aardse tolhuis, 

en leggen wij onze zonden bij Zijn kruis?
Golgotha is geen eindstation,
met Jezus wèl de Levensbron!
Want na Zijn dood is Hij opgestaan, om naar Zijn Vader te gaan. Jezus, de Eerstgeborene, behoren wij tot de wedergeborenen?

Luister naar Zijn roepstem!
Sta op en…, volg Hem!!!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelte Mattheüs 9 vers 9 tot en met 13. 

Kerntekst:

Mattheüs 9:9 En Jezus ging vandaar verder en zag iemand in het tolhuis zitten, die Mattheüs heette; en Hij zei tegen hem: Volg Mij! En hij stond op en volgde Hem.

Aanbidding van de Koning

De Koning gekroond

In Mattheüs gaat het over twee koningen,

waar de wijzen naar op weg gingen.

Koning Herodes, en heel Jeruzalem

raakten erover in verwarring met hem...

Wijzen vroegen naar de pasgeboren Koning der Joden.

Overpriesters en schriftgeleerden werden ontboden.

De wijzen krijgen via koning Herodes,

van de schriftgeleerden de les.

Dat men het geboren Koningskind,

in Bethlehem in Judea vindt.

De profetie van Micha krijgt nu zijn glans,

maar de 'kerk' in Jeruzalem grijpt niet hun kans...

Hoe vreemd is het dat de wijzen,

alleen sámen verder gingen reizen.

Niet de geestelijke leiders gingen voorop,

maar deze heidenen, de kerk op z'n kop!

De wijzen, mannen van aanzien, vielen plat neer,

aanbiddend voor 't Koningskind, Jezus onze Heer.

Sterrenkijkers die God zou vervloeken,

kwamen júist het Koningskind bezoeken.

Zij kwamen met rijke geschenken,

dat was 't laatste wat we zouden denken!

En dus zien we hier de Bijbelse lijn,

dat juist de laatsten, de eersten zullen zijn.

We zien een kerk die jammerlijk faalt,

omdat zij van Christus' weg afdwaalt.

Drie vormen van aanbidding,

van onze Almachtige Koning.

De aanbidding met een vraag,

waarmee ik mijn nood bij Jezus klaag.

Of aanbidding voor wat Hij,

gedaan heeft voor mij...

Maar de aanbidding van de wijzen?

Die willen Jezus om Zichzelf prijzen!

Is dit niet hoogste en rijkste vorm?

Om Wie Hij is, dé aanbiddingsnorm?

Niet om wat Jezus ons geeft of gaf,

is toch voor onze aanbidding de maatstaf?

Is Christus in onze kerk in ons midden?

Wil jij zoals de wijzen, Christus aanbidden?

Welke koning zit in ons hart op de troon?

Verlangen we niet zelf naar die kroon?

De koning ont-troond 

Voordat de Bijbel openging,

heette Herodes nog koning.

Toen viel hij voor God van zijn troon,

en ging dit hoogste ambt over op Gods Zoon.

Zij, die Zijn liefde waardig schat?

Valt voor Dit Koningskind nederig plat.

Deze aanbidding is al genoeg,

voor Hem, Die al onze zonden droeg...

We hoeven onszelf niet te bewijzen,

en ook niet in de markt te prijzen.

We gaan niet op elkaar vitten of belagen,

maar stellen elkaar wel kritische vragen.

Welke Koning aanbid ik, jij of wij?

Jezus? Of de koningen van jou of mij?

Wanneer je voor Jezus plat ligt,

en jouw leven naar Zijn Woord inricht?

Rollen alle andere koningen van hun troon.

Komt laten wij aanbidden Die geboren Zoon!!!

N.a.v. een preek op eerste kerstdag 2022 met als tekstgedeelten:
Genesis 37: 5- 11 en Mattheüs: 2:1- 11. 

TEKST: Mat.2:11a

En toen zij in het huis kwamen, vonden zij het Kind met Maria, Zijn moeder, en zij vielen neer en aanbaden Het


Kerkdienst eerste kerstdag 2022

Belijdenis in de duisternis

1) De plaats:

Jezus was met Zijn discipelen in het donkere noorden,

in Caesarea Filippi, waar veel heidenen thuishoorden.

Op Gods tempel en dienst waren zij niet betrokken.

Waarom gelovigen hun neus voor hen optrokken.
Maar juist Jezus kwam hier vaak.

Vervulde Hij hier niet een belangrijke taak?Die profetie uit Jesaja, weet je die nog misschien?

Het land van de duisternis, zal een groot licht zien.

Jezus vraagt: 'Wie jullie dat ik ben? En de mensen?'

Ze zijn allen zo ver weg van Jeruzalems grenzen.

Hóe lastig is het dienen van God aldaar.Eenvoudiger in Jeruzalem, daar dienen ze met elkaar…

Wat komen we van God in Lelystad tegen?

Sporen we elkaar aan om te gaan in Zijn wegen?

Laat ik in het duistere Swifterbant en Lelystad,

Zijn licht schijnen op mijn levenspad?

2) Het tijdstip:

Drie jaar volgden zij Jezus, het ging goed!
Ze zagen alle wonderen die Hij doet,
en de discipelen hoorden,
Zijn prachtig gesproken woorden.
En nu stelde Jezus deze vraag vlak voor Zijn lijden…

Wilden zij dan wel hun leven aan Hem wijden?Zij dachten; Hij zou toch het aardse koninkrijk overwinnen?
En nu gaat Hij over Zijn aardse lijdensweg beginnen?
Petrus nam Jezus apart en bestrafte Hem: ‘Dat wordt niet Uw lot…’
Jezus antwoordde: ‘Je bedenkt dingen van mensen, niet van God!’
Petrus werd door Jezus Satan genoemd, dus volg hem niet na,
in het te snel antwoorden, met een ‘ja’.
De Evangeliën ongeveer de helft gevuld met Jezus’ lijden.
Willen wij ons leven ècht aan zo’n Jezus wijden? 3) De inhoud:

Jezus kwam niet voor de gezelligheid,
maar voor onze zaligheid!

In Caesarea Filippi was het niet licht,

de mensen waren er niet op God gericht.

Wat dachten de mensen nu van Jezus te weten?
Dat Hij Johannes de Doper is, of Elia, of één van de profeten?

Simon Petrus kwam wel snel met zijn belijdenis,
dat Jezus, de Christus, de Zoon van de levende God is.
Wij weten dat de Zoon van God Jezus heet,

de Christus, gezalfd tot Priester, Koning en Profeet.

De discipelen waren drie jaar voorbereid.
Wij krijgen in de kerk hiervoor ook ruim de tijd.
Maar welke geloofskeuze maken wij?
Maakt de Hogepriester ons door Zijn offer van schulden vrij?
Is de Hij Koning over ons hele leven?
Willen we Hem gehoorzaam volgen en Hem de eer geven?
En luisteren wij stil,

wanneer Hij als profeet tot ons spreken wil?

Keer ik me af, omdat het mij te veel kost?Of vertrouw ik op Jezus, Die mij van mijn zonden verlost?

De poorten der hel gaan dan niet voor mij open,

terwijl Christus er voor mij in moest lopen…

Goddank, Hij is opgestaan uit deze gruwelijke dood.

Gods genade is onbeschrijfelijk groot!

Ik mag in geloof de poort van de hemel binnengaan,

omdat Christus in mijn plaats voor de Vader ging staan!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelte: Mattheüs 16: 13- 28 Tekst: Mattheüs16 vers16: Simon Petrus antwoord de en zei: U bent de Christus, de Zoon van de levende God. Thema: de belijdenis van Petrus Kerkdienst

Naar draagkracht ontvangen en uitdelen

 

Vandaag gaan we onze aandacht besteden,

aan de twee eerste slaven,

niet de laatste die zijn talent had begraven.

Wat betekende een talent in 't verleden?

Nu zeggen we; iets wat je goed kan.

Toen was het een groot geldbedrag.

Één penning per dag,

verdiende een werkman.

Een talent bevatte zes duizend penningen.

Astronomisch veel was wat de heer dus gaf,

toen hij zich naar 't buitenland op reis begaf.

Zestien jaar kon de dienaar het uitzingen.

Met vijf penningen zelfs ruim tachtig jaar!

Daarbij gaf de heer geen instrumenten,

hoe zij om moesten gaan met deze talenten,

maar naar ieders bekwaamheid was dit gebaar.

De Heer hield na een lange reis,

afrekening met zijn dienaren,

of zij er volwassen mee omgegaan waren.

Vermeerdering van penningen was 't bewijs.

Vlak voor Zijn lijden, sterven en Hemelvaart,
vertelde Jezus Christus deze gelijkenis.

Want de discipelen moesten leren leven met 't gemis,

en hoe Hij door Zijn Geest, hen op Zijn pad bewaart,

tót Hij terugkomt op de aarde.

Ook vandaag roept Hij ons aan,

als volgeling achter Hem aan te gaan.

Hij gaf Zijn talent van onschatbare waarde.

Wist je dat 't niet gaat om onze gaven?

Maar om wat Hij ons heeft gegeven?

Zichzelf..., voor ons eeuwig zalig leven.

Heb jij dit ontvangen talent begraven?

Hetzelfde Evangelie krijgen we allemaal,

maar wel naar vermogen of draagkracht.

Doe jij wat er van jou mag worden verwacht,

en zet jij Jezus Christus centraal?

Heb ik mijn verantwoordelijkheid genomen?

Heb ik geput uit rijke Bijbelse bronnen?

Mensen voor het Evangelie gewonnen?

Totdat Hij op aarde terug zal komen?

Ik hoef niet met mezelf af te rekenen,

ook niet met een ander,

of iemand die wil, dat ik verander...

Alleen Christus kan dat voor mij betekenen!

Een rol kostbaarder, dan zilver of goud.

Geef dat ik geheel, mijn uren èn mijn tijd,

naar draagkracht aan U ben toegewijd,

uit dank aan Jezus' talent en jouw en mijn behoud!

N.a.v. een preek over het tekstgedeelte: 

Mattheüs 25: 13- 30

Met als tekst: 

Mattheüs 25: 14b

Want het is als iemand die naar het buitenland ging,

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/163203660000241