(Hemelvaart)
Staan jullie nóg naar boven te staren?
Jezus is naar de hemel opgevaren...
Naar Zijn Vader vertrokken uit ons midden,
om daar voor ons een plaats te bidden.
Ons vlees in de hemel tot een zeker pand,
zittende aan Gods rechterhand.
En Hij komt..., met 't Pinksterfeest!
Daarom kan ik Jezus op aarde nu missen,
van Zijn daden getuigen; mensen vissen.
Zo worden wij in Zijn netten gevangen.
Kijken we dan samen met verlangen?
Naar Jezus' terugkomst omhoog?
Naar de wolken en de regenboog?
Het teken van Zijn liefdevolle trouw.
Hij komt en..., misschien wel gauw!
Ze stonden inderdaad naar de wolken te staren, maar moesten toch nog met beide benen op de grond blijven!
BeantwoordenVerwijderenYep... Ze mochten nog even geduld hebben, totdat zij hun Heer weer zouden ontmoeten!
VerwijderenBedanken voor dit gedicht dat de hemelvaart van Jezus op zo'n inspirerende manier beschrijft. Het raakt de essentie van ons geloof en herinnert ons aan de hoop die we hebben in Christus.
BeantwoordenVerwijderenLiefs van mij
Dank je wel Aritha voor jouw bemoedigende reactie. Altijd fijn als iemand inhoudelijk op het geschrevene ingaat.
Verwijderen