Onkruidspinsels...😲

Twee weken geleden heb ik een grote hoeveelheid onkruid tussen de straatstenen van ons terras en oprit weggehaald. Verbaasd stond ik deze week te kijken hoe hard het alweer gegroeid is met deze droogte. Ik keek naar onze tuin en concludeerde dat onkruid vele malen beter groeit dan onze vaste planten. Sommigen hebben het zelfs begeven door de droogte. Tijdens het wegplukken van het onkruid dacht ik bij mezelf:

Onkruid is als onze zonden. Het is hardnekkig en groeit vanzelf en daar hoef ik geen moeite voor te doen. Ik moet er juist mijn best voor doen om ze te laten... Weg te halen zoals het onkruid als het ware... 

Vaste planten daarentegen groeien met deze hitte en droogte slecht. Verschillende planten laten hun bladeren nu al gedeeltelijk vallen, de hortensia's in onze tuin hebben er ook veel onder te lijden. De varen is inmiddels dood. Oorzaak, een tekort aan water en de brandende zon... Ik dacht hierbij aan mijn leven tot Gods eer. Tja... Ook daar moet ik moeite voor doen. De motivatie om het goede te doen, haal ik uit het lezen en door de prediking van Gods Woord. Dat is mijn water om te groeien in het geloof door Zijn Heilige Geest... Wat zou een geloof zijn zonder die vruchten?

Rentmeester en/of rendement?

Het gaat om rentmeester zijn, niet om het rendement. Deze uitspraak in het gebed van de predikant tezamen met de preek bleef bij mij hangen. Ik ben nogal gericht op rendement of met andere woorden gezegd: resultaat. Dat gaat ook op voor mijn godsdienstige leven. 

Als ik denk dat de HEERE wil dat ik bepaalde dingen doe? Dan doe ik ze in principe. Want mijn verstand zegt dat ik dat moet doen. Maar is mijn hart er wel bij betrokken? Vaak stop ik mijn moeite of probleem om datgene te doen, "gewoon" ver weg zodat ik het kan doen. De strijd van mijn hart ga ik dus uit de weg... Het resultaat is er, maar...? De "hartelijke" overgave is er niet, constateerde ik nadat ik de preek op me in had laten werken. 

Ik vertel blijkbaar veel te weinig aan de HEERE, hoeveel moeite ik ermee heb dat ik doe wat ik "moet" doen. De opstand en strijd die er in mijn hart woedt wat dit betreft. Feitelijk leef ik dus regelmatig als een farizeeër, bedacht ik me. Doen met verstand, wettisch dus. En niet met een open en "hartelijke" overgave aan mijn HEERE en Heiland. 

Maar dat wil ik helemaal niet! Want mijn besluit om Hem te gehoorzamen is wel uit de "hartelijke" overtuiging geboren, dat Christus voor mijn zonden betaald heeft. Het gaat niet om het feit dat ik doe wat de HEERE wil dat ik doe. Het gaat erom dat ik het doe met liefde en overgave! In mijn gedachten komt 1Korintiërs 13: 1- 3

De uitnemendheid van de liefde:

1 Al zou ik de talen van de mensen en van de engelen spreken, maar ik had de liefde niet, dan zou ik klinkend koper of een schallende cimbaal zijn geworden. 2 En al zou ik de gave van de profetie hebben en alle geheimenissen weten en alle kennis bezitten, en al zou ik al het geloof hebben zodat ik bergen zou verzetten, maar ik had de liefde niet, dan was ik niets. 3 En al zou ik al mijn bezittingen uitdelen tot levensonderhoud van de armen, en al zou ik mijn lichaam overgeven om verbrand te worden, maar ik had de liefde niet, het baatte mij niets.

Voor mij is een dagelijkse bekering en het uitstorten van mijn hart noodzakelijk... Hoe is dat voor jou? 

Hier volgt mijn 'dichterlijke' samenvatting van de preek:

De man wilde zijn Meester laten bevelen,

dat zijn broer de erfenis met hem moest delen.

Jezus zegt echter:

'Ben ik als rechter,

van een erfenis over u aangesteld.?'

Waarschuwend wordt door Jezus verteld:

'Wees op uw hoede voor hebzucht.'

Want overvloed is gebakken lucht,

als je beseft dat je eigen leven,

niet tot jouw bezit is gegeven...

Rijkdom werkt 'ik'-gerichtheid in de hand.

Zijn jij en ik daartegen bestand?

Lukas waarschuwt daar veelal tegen.

Ook Paulus probeert de mens te bewegen,

niet op die onzekere rijkdom te bouwen,

maar op Jezus het vaste fundament te vertrouwen. 

De 'arme' boer die zoveel bezat?

Maar blijkbaar geen mens tot overleg had?

Werd hij door eenzaamheid gekweld?

Er kwam niemand in zijn blikveld,

waarmee hij zijn rijkdom delen kon,

en hij putte niet uit Jezus dé Levensbron.

Verstandig besloot hij het goede te doen.

Hij zorgde voor een goed pensioen.

Jaloers? Zijn leven leek wel erg mooi,

maar leefde als een vogel in een gouden kooi.

Dan klinkt de stem van God.

'Dwaas!' De boer treft een dodelijk lot.

Het geld en goed had hem te pakken.

Echter, in een doodshemd zit geen zakken...

Toen wij bij een open graf kwamen te staan?

Zijn er toen diepe vragen door ons heen gegaan?

Het leven? Dat is niet zo heel gewoon...

Al snel vielen we terug in 't bekende patroon.

En staat het niet buiten kijf?

Dat harde werker en alles gegeven voor 't bedrijf,

lovende woorden zijn na ons sterven?

Maar aards rijkdom moeten we derven.

En wanneer we niet zijn voorbereid,

op die nimmer eindigende eeuwigheid?

Zullen we Zijn blijvende rijkdom niet ontvangen.

Zoek de Zaligmaker dan met verlangen!

Ach..., ik kan nog zoveel van God zeggen...

Als ik mijn leven niet in Zijn handen wil leggen?

En ik Christus niet van "harte" ken,

en ik niet in Zijn Woord ben?

Zal ook ik als een dwaas verloren gaan.

Heerlijke schatten die in Gods Woord staan.

Het gaat om onze "hartelijke" rentmeesterschap,

Geen rendement maar van "harte" gehoorzame stap.

Om zó onze Schepper en Zaligmaker te loven. 

Nu op aarde, straks in de hemel hierboven!

N.a.v. een preek van met als tekstgedeelten:

Prediker 2: 1-11

1 Timoteüs 6: 17-19

Lukas 12: 13-21

Preek

Ongekend en onpeilbaar diep

De predikant haalde in de preek aan dat mensen je soms dingen niet niet kunnen vergeven en dat je soms ook jezelf dingen niet kan vergeven. Deze laatste opmerking 'triggerde' mij, omdat ik hier járen terug ook mee geworsteld heb en daar in die tijd een gedicht over geschreven had. Ook toen wist ik, ondanks mijn gebrek aan vergevingsgezindheid aan mezelf? Is er bij God altijd vergeving! Gods onpeilbare genade is zoveel groter dan (de wetenschap van)mijn zonden en ongerechtigheden.

Dat gedicht heb ik in het onderstaande gedicht verwerkt. 

Zong men dit pelgrimslied,
op weg naar een ontmoeting met God? 
Of is dit de reden niet?
Maar dat men na jaren ballingschap,
op weg naar huis en de tempel,
dit zong met een boetvaardige stap.
'Uit de diepte' wat betekent dat?
Luther legde het verband met vers drie.
't Betrof de zonden die de dichter bezat...
Diepten' in psalm 69, het Oude Testament,
betekent dat je wegzakt in bodemloze 
modder,
en je overspoeld door water bent.
De dichter roept in zijn aards bestaan,
of God Zijn oren wil openen voor hem, 
want Hij is zó ver bij God vandaan...
Hij wil van de HEERE één en al aandacht,
hij hoopt op Zijn Woord en...,
de HEERE wordt door zijn ziel verwacht.

Afstandelijker ging de psalmdichter verder schrijven,
Als God ongerechtigheden wil bewaren,
wie o wie zal dán staande blijven?
Hij spreekt niet over vergeving van eigen schuld.

Waarom verzwijgt hij dat,
en is zijn eigen 'ik' in mist gehuld?
Gemakkelijk gezegd; ons leven is gebroken,
als we onze persoonlijke zonden niet uitspreken,
voelen we ons ook niet aangesproken.
We weten precies hoe het zit met ons hoofd.
Vergeving van zondaren
dat is ons in Christus beloofd.
Zijn wij verrast van de puinhopen,
terwijl wij weten dat er allemaal,
zondaren op aarde rondlopen?
Verstoppen we ons achter algemeenheden,
achter de geestelijke mens?
Terwijl we eigen zonden nooit beleden?
Waarom is er in de wereld veel lijden?
door mijn ongerechtigheden,
waarvan de Vader mij in Christus wil bevrijden...
Wonder zo groot, voor Hem heilig ontzag!
Geen camouflage in algemeenheden,
en verschil tussen zon- en maandag.

God is groot... 
God is goed... 
God is genadig... 
God is barmhartig... 
God is rechtvaardig... 
God is vol van liefde voor mij! 
Wat een wonder, 
dat Hij mìj vergeeft! 

Wat ik mezelf (nog) niet kan vergeven...
Vader, maak mij Uw beeld gelijk.
Ongekend diep is mijn ellende en schuld.
Onpeilbaar diep Uw barmhartigheid en genade!

N.a.v. twee preken die bij elkaar hoorden met als tekstgedeelten: 
's morgens:
Psalmen 130
Lucas 18: 9-14

Tekst:
Psalmen 130: 4
Maar bij U is vergeving,
opdat U gevreesd wordt.

's avonds:
Psalmen 130
Jesaja 21: 11,12
Romeinen 11: 33-36

Tekst:
Psalmen 130: 5
Ik verwacht de HEERE, mijn ziel verwacht Hem
en ik hoop op Zijn woord. 6 Mijn ziel wacht op de Heere,
meer dan wachters op de morgen,
wachters op de morgen.

Morgendienst

Avonddienst

Verdrinken?

Mijn gevoel. 

met welk doel, 

heeft U ze gemaakt?
Waakt, 

voor mijn ziel? 

Als ik kniel? 

Ik zink, 

verdrink, 

ga ten onder, 

Zonder… 

Mezelf verraden?
Met schuld beladen…

Ik wil mee… 

Uit de zee, 

komt de Zon op.
Ik stop… 

Mijn ziel daalt, 

ben verdwaald…

Mijn gevoel. 

met welk doel, 

heeft U ze gemaakt?
Waakt, 

voor mijn ziel! 

Als ik kniel… 

Mijn gevoel. 

Uw doel? 

Ogen gericht op U,

Nu..! 

De Zon komt op,

Ik stop.

Ver boven alles uit

In Efeze was de tempel van Artemis,

waar Diana de godin van is.

Vierentwintig duizend mensen die zich erin bevonden,
riepen haar naam zo hard ze maar konden.

En Demetrius en zijn vakgenoten,

wisten hun rijkdom ermee ruim te vergroten.

Door het verkopen van tempelbeelden,

die ze aan afgodendienaars voor geld uitdeelden.
De honderdduizenden inwoners van Efeze,

dienden op deze wijze afgoden met grote vreze.

In de stad heerste een afgodische sfeer.

Maar één kleine gemeente diende de Heer.
Paulus' dank voor zijn medegelovigen is groot,

zij waren van Gods geheimenis deelgenoot. 

Door Gods genade en kracht is deze gemeente ontstaan,

hoe moeilijk..., om niet in afgodische sferen mee te gaan.

De afgoden verliezen echter wel terrein,

als gemeenteleden door Zijn Geest leren hoe rijk zij zijn.

De doop van Johannes was voor hen niet genoeg,

Belangrijk dat zij Zijn Heilige Geest met zich meedroeg.
Daarom vroeg Paulus voor hen verlichte ogen van de Heilige Geest,

sprak een belijdenis uit die velen reeds lang tot bemoediging is geweest.

Christus is door Zijn Vader opgewekt uit de doden,

pleit ons vrij voor het overtreden van Zijn geboden.

Hij heeft de alles overtreffende grootheid van Zijn kracht,

in deze wereld of de wereld die wordt verwacht…,
groter dan elke macht, overheid of heerschappij.
Welke naam noemen wij?
Jezus? Die leed en stierf voor ons zondaren?

Nog méér, daarboven bidt Hij bij Zijn Vader om ons te sparen!

Paulus wilde die gemeente al was hij nog zo klein,

tot hulp en ter bemoediging zijn. 

Met grote kracht werkte God door Zijn knecht heen,

Efeziërs kwamen tot geloof, hun afgoderij verdween. 

Beleden hun zonden en gingen hun dure boeken verbranden,

lieten zien dat zij zich verlosten van magische banden...

Hoe is het bij ons? Waar zijn wij door betoverd?

Wat heeft onze harten te veel veroverd?

Ons geld, kinderen, carrière, huis of roem?

Besef ik me welke naam ik steeds noem?

Wil ik datgene wel zo'n grote naam geven?

Of wil ik mijn afgoden verwijderen uit mijn leven?

Hoeveel waarde hecht ik eraan?

De Efeziërs deden het weg uit hun bestaan. 

Zij vertrouwden niet meer op oude zekerheden,

maar op Christus, wiens Naam zij beleden.
Zij zeggen: ‘Jezus naam is boven alle namen verheven!’
Buiten Christus ben ik aan de machten overgeven…

Daarom: ‘Wiens Naam heeft grote kracht?

Wiens Naam heeft mij in Zijn macht?’
De HEERE wil dat je je afgoden wegdoet.
Ook ik weet, dat ik dat ‘eigenlijk’ doen moet…

Maar is ‘eigenlijk’ niet een woord,
dat hier niet door mij geschreven of gesproken hoort?Ik kan alleen alle namen die mij beheersen,

door Jezus Naam laat overheersen.
Jezus’ kracht is ver boven mij en alle zondaren.
Niemand, nee niemand, kan aan Hem evenaren.

In Zijn heerlijke raad is Hij geducht.
Zijn jij en ik al naar deze Overwinnaar toegevlucht?Daarom roep ik tot besluit Zijn Naam luid:
Jezus Christus komt ver boven alles uit!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:
Efeziërs 1:15-23, Psalm 16:1-4, Openbaringen 2:1-7

Tekst:
Efeziërs 1

21 ver boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij en elke naam die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld, maar ook in de komende. https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/165804300000241

Egocentrisme versus Christocentrisme

Als ik mijn verlangens laat regeren,

ben ik de HEERE dan aan het negeren?

Als ik eigen prestaties 't belangrijkste vind?

Ben ik dan wel Zijn kind?

Gelukkig ligt dit niet aan mij.

Jezus bloed kocht mij vrij...

Want als ik terugkijk op mijn gedrag?

Is 't een wonder dat ik tot U komen mag!

Egocentrisme maakt mijn relatie met U verstoord.

God wilt U mij leiden door Uw Woord?

Want ik Uw kind? Dat komt bij U vandaan...

Halleluja, Jezus Christus is opgestaan!

Lees ook eens:
Rupsje nooit genoeg?
Zijn levensdoel met ons

Gods geheim

Bekendmaking geheim:

Heeft God voor ons een geheimenis?

Als je dat denkt dan heb je 't helemaal mis.

God de Vader heeft ons gezegend,

overvloedig met alle geestelijke zegen bejegend.

Hoeveel zijn we ons daarvan bewust?

Niet of weinig? En slapen we toch gerust?

Onze antenne is van nature niet gericht,

op Gods vriendelijk aangezicht.

God geeft wijsheid en bedachtzaamheid,

om te zien waarvan Hij ons heeft bevrijd...

Zo open en transparant,

is God van Zijn kant.

Dit heilsgeheim wil Hij met Zijn vrienden delen,

noemt Zich jouw vriend als je luistert naar Zijn bevelen.

Hebben jij en ik een luisterend oor?

En geven we daarmee aan Hem gehoor?

Wil Jezus Zich ook mijn vriend noemen?

Zal ik Hem daarom voor eeuwig roemen?

Maar waar vind ik Gods heilsgeheim dan?

als ik 't niet op straat of via media vinden kan?

Ik lees het in de Bijbel want daar,

maakt God dit geheimenis openbaar.

Inhoud van het geheim:

Gods geheim bestond tot en met vers zeven,

uit mensen hun zonden te vergeven.

Een uitverkoren nageslacht.

God heeft het echter nog véél groter bedacht!

Een geweldige mooie geheimenis:

dat God alles in Christus bijeen aan het brengen is,

zowel in de hemel alzo hier op aarde.

God die door de tijd heen Zijn kinderen bewaarde.

Want steeds kwam iets bijzonders bij Hem vandaan,

als de maatbeker vol kwam te staan.

In al die beslissende tijden bekommerde God,

door de geschiedenis heen, Zich om 's mensen lot.

Zoals toen de Israëlieten,

Egypte door Zijn hand verlieten.

In 't nieuwe testament Jezus geboren wordt.

En als laatste de Heilige Geest wordt uitgestort.

Daarmee was de volheid der tijden aangebroken.

God vergadert nu ieder die in Christus is vrijgesproken.

Leef ik met het geheimenis?

Het zegt dat nu alles uit elkaar ligt,

we allemaal zo verscheiden zijn gericht.

Wat zien we als we om ons heen kijken?

Wanneer we bijna onder crisis' bezwijken?

Ondanks onze reparaties en lijm pogingen,

zijn er oorlogen, vogelgriep, stikstof en vluchtelingen.

Ooit was er eenheid, lees je in vers tien.

Dat kan je aan het woordje 'weer' zien. 

Weet je nog? Heel lang geleden,

was er eenheid in de hof in Eden.

Adam en Eva waren met God één,

totdat de satan in de slang verscheen. 

God nam in Zichzelf voor,

dit gaat niet voor eeuwig zo door!

De scheur begon en gaat steeds verder.

Door ons niet te repareren, wèl door de Herder!

Gods Zoon wilde voor de mens lijden.

Hij wil dat wij ons aan Hem en Zijn Woord toewijden.

In de hemel krijgt Jezus alle aandacht.

Ook in de gemeente mag dat worden verwacht.

God Die buiten de gemeente of kerk,

bijeen aan 't vergaren is en hard aan het werk.

Het missen van de waarneming hiervan is,

daarom iets van een geheimenis.

Je ziet Gods werk alleen?

Door ogen van het geloof heen,

als je een vriend van God geworden bent,

Zijn Evangelie en Zijn Woord kent.

God maakt het allemaal goed.

Dat is wat hij in de volheid van de tijden doet.

Dan buigt eens alles voor Jezus in 't stof.

Krijgt Hij alle aandacht, heerlijkheid en lof!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Johannes 15: 14-17

Efeziërs 1:5-14

Tekst:

Efeziërs 1:9, 10

9 toen Hij ons, overeenkomstig Zijn welbehagen, dat Hij in Zichzelf voorgenomen had, het geheimenis van Zijn wil bekendmaakte, 10 om in de bedeling van de volheid van de tijden alles weer in Christus bijeen te brengen, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/165743820000241