Jezus in ons midden

We zijn gewend,
aan deze belofte zo overbekend…,
in moeilijke dagen aan te halen.
Nu zijn de samenkomsten in kleine getalen…
Ondanks dat het goed voelt,
wordt dit door Jezus bedoelt?
Mogen we deze belofte wel zo inschatten?
Moeten we Jezus woorden niet anders opvatten?
Laten we ons eens verrassen,
en voor vooringenomenheid oppassen!
Jezus geeft in dit hoofdstuk veel adviezen,
om elkaar in de gemeente niet te verliezen.
Kennelijk ging het in de gemeente niet goed,
Jezus is het, die hier voor wankelen behoed.
Die de wil van de Vader doet is iemand,
die als broeder aan Jezus is verwant.

Wanneer Jezus over het verloren schaap vertelt,
verwijst Hij naar de broeder iets later vermeld.
Hij…, die jouw hart verwondde,
door zijn aan jou gepleegde zonde…
Hoe kan het dat een broeder dat doet?
Hij doet toch alleen maar goed?
Zoek je dan als beledigde partij eerst verzoening?
Of wacht je tot hij komt vragen om vergeving?
Het gaat tegen mijn natuur in.
Mijn broeder behandelde mij toch heel min!?
Moet ik dan de eerste stap zetten?
Hij moet gewoon op zijn gedrag letten!
Die diepe kras doet veel te veel pijn,
mijn broeder moet de minste zijn!
Hij moet voelen wat hij mij heeft aangedaan!
Om vervolgens de weg van berouw te gaan.

Wacht eens even…, het lijkt omgekeerd,
maar wat hebben we van Jezus geleerd?
Als Christus had gewacht tot wij komen,
hadden we enkel over verlossing kunnen dromen…
Want als Hij niet de eerste stap had gezet,
lagen we nu nog in de zonden, dus opgelet:
Door de zonde werd hij een afgedwaald schaap.
echter, ga ik bidden zodat ik mijn moed bijeenraap,
om hem terecht te wijzen en ik geen zonde op hem laad,
en daarom onze christelijke gemeente niet schaad?
Want de zonden uit het verleden,
moeten in het licht komen en beleden.
Zodat we het elkaar in dit leven,
voor het heilig oog van de Heere vergeven!
Als de verzoening niet lukt,
gaat de gemeente eronder gebukt.

Dus neem dan één of twee,
getuigen met je mee…
Niet om het openbaar te maken,
maar één zonde zal het héle lichaam raken!
Het is om de gemeenschap te helen,
in plaats van door ruzie te verdelen.
Doe je er niets aan dan ettert de wond,
en wordt de gemeente niet gezond.
Laat iemand zich niet corrigeren?
Dan moet je hem uit de gemeente weren.
Het wordt voor iedereen openbaar,
deze broeder is een zondaar.
Zichzelf door zonden buiten de gemeente gezet.
Juist dán begint voor één of twee getuigen ’t gebed,
om de zonde van het verloren schaap te overwinnen.
hij belijdt zijn zonden, en mag de gemeente weer binnen.


Jezus kreeg Zijn doodvonnis door twee getuigen.
Het Evangelie ging het daarentegen ombuigen.
Zo geneest Zijn verscheurde lichaam,
herstelt Jezus eer èn Zijn besmeurde Naam:
Bidders leggen bij de Vader een claim neer.
Zie…, in het midden komt er één meer!
Jezus zegt zelf: ‘Daar ben Ik in het midden,
waar mensen in Mijn Naam voor elkaar bidden!’
‘Vader Ik ben voor deze broeder gestorven,
heb voor zondaren de zaligheid verworven.’
Ook worden in Zijn Naam mensen gedoopt.
Dat is waarmee het Mattheüs Evangelie afloopt,
en waarmee ons leven in de gemeente begon;
de doop, in onze drieënige Levensbron.
Neem je nu jouw verantwoordelijkheid?
Geen geroddel, maar een gemeente in eenheid!
Als ouder, kind of geliefde niet meer gelooft?
Vertrouw op wat Jezus hier heeft beloofd:
Als wij samen in Zijn Naam voor hen bidden,
dan claimt Jezus mee aan Zijn Vader, hier in ons midden.
‘Vader…, Ik heb de eerste stap gezet,
brengt U deze broeder terug, op ons gebed!’

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:
Mattheüs 18:20- 22
Leviticus 19: 16- 18
Deuteronium 17: 2- 7

Tekst:
Mattheüs 18: 20
Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162057960000241