Op Gods benen

                                                                                     

 

Het is een moeizaam proces,
maar wel een belangrijke les,
die ik mag leren,
van de Heere.
Ik moest van jongs af aan,
leren op eigen benen te staan.
Plande zo vaak eigenwijs,
mijn eigen reis…
Terwijl ik dacht dat ik het bij God zocht,
en tegelijk tegen die afhankelijkheid vocht.

Heb daardoor gemerkt;

mens je bent zó beperkt!
Werd in mezelf teleurgesteld,
zocht naar een menselijke held…
Wat was ik blind!
Ik ging naar Gods kind…
En zeg het nu heel cru:
‘Ik ging niet als eerste naar U,
maar met al mijn noden,
ben ik naar mensen gevloden.'

Je zult zeggen: ‘was dat dan zo verkeerd?’
Ja, want mijn weg was omgekeerd…

Heere, U wilt dat ik op U vertrouw,

en niet tevergeefs op mensen bouw.
Zal ik mij in mijn aardse ellende,
volhardend éérst tot U wenden?
Want als ik mijn hulp bij U zoek,
komt verlossing uit onverwachte hoek.

En soms in moeiten en verdriet?

Merk of zie ik dat juist niet.

Ga ik dan door bij Hem met klagen,

om hulp en bijstand te vragen?
Het menselijke geslacht is beperkt,
tenzij Úw Geest, door hen heen werkt...

Jezus God èn mens inéén,
ging vooruit op Zijn kruisweg heen.
Om mij door Zijn Geest nóóit alleen te laten,
al ga ik op eigen benen over de straten!
Soms ben ik 't leven verschrikkelijk moe.
Daarom ga ik naar Gods énige Kind toe!
Dan mag ik op Zijn wegen gaan,
door op Zijn benen te staan!
En kan ik in mijn aardse dwalen,
eventjes rustig ademhalen...