Hoe hou je het vol!?(1)

De dichter had zich ten doel gesteld tot,

een leven met het dienen en eren van God.

Hij voelde zich eenzaam en viel uit de toon,

werd verdrukt, belachen en ontving hoon.

Oók overheden hadden het op hem gemunt,

aardse rust werd hem niet vergund...

Hij huilt tranen van verdriet en pijn,

door mensen die niet afhankelijk willen zijn,

van de Schepper van hemel en aarde.

Zij vinden juist in zichzelf álle waarde.

De dichter is beslist niet te benijden,

omdat zij zijn ziel aan stukken snijden.

Ondanks het verdriet hem aangedaan,

veroordeelt hij hen niet en laat hij God Zijn gang gaan!

Ook de proponent heeft zich te schikken,

naar die ongemakkelijke blikken,

wanneer hij in Amersfoort naar de kerk gaat,

de Joriskerk die bij de vele terrasjes staat.

In India ondervind je ook geen bescherming meer,

als je gehoorzaamt aan onze Vader en Heer...

Samen stellen we de dichter een vraag ter beantwoording:

'Hoe hield u 't vol ten tijde van verharding en verwarring?'

In psalm honderdnegentien antwoord hij uitgebreidt.

Het lied van dankbare en hartelijke gehoorzaamheid,

aan een God vol van genade,

voor mensen met zonden beladen...

Gods gebod liefhebben en Hem aanhangen,

naar Zijn Woord een verterend verlangen!

Met dit medicijn van gehoorzaamheid,

raak ik mijn eigen wil helemaal kwijt...

Echter, op díe wijze houd ik het vol,

en eist de vijandschap niet zijn tol.

Denk aan de gelijkenis van de twee zonen,

de oudste bleef altijd bij zijn vader wonen.

De jongste die zijn erfenis jong wilde,

maar het in het buitenland verspilde...

Zij gingen met hun eigenbelang aan de haal,

en beiden zetten níet hun vader centraal!

Of wij nu lijken op de oudste of jongste zoon,

In beide gevallen zetten we onszelf op de troon.

De oudste zoon,meedogenloos en vol jaloezie,

of de jongste, die leefde volgens 't evangelie van zelfacceptatie.

Een zondaar Heeft niets van God geleerd,

omdat die totaal in zichzelf is gekeerd!

Zo oud als de weg naar het paradijs,

maakt de duivel ons geraffineerd wat wijs:

'Is het niet dat God heeft gezegd?'

Waarmee de slang de angel der leugen neerlegt,

dat God niet betrouwbaar of welwillend zijn zal.

Dan is dat vast..., met Zijn wet óók het geval!

Als wij over 't doen van Gods wet morren,

is God voor ons, het kwade geworden.

Wij zijn het probleem, dat is niet mals,

daarom klinkt deze  psalm nu zo vals!

Want we zien Gods goede karakter niet meer.

Wíe hersteld dit beeld van God aan ons weer?

Hem gehoorzamen en zonden bedwingen,

en leert ons over Gods geboden zingen?

Dat is Jezus, het Vlees geworden Woord,

Die uit Zijn angst door de Vader is verhoord,

na luid roepen en betraande smeekbeden!

Gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden...

Hoort u de Evangelische taal van de psalmen?

'Mijn God, Mijn God', horen we uit Jezus' mond galmen...

Hij huilde toen Hij naar Jeruzalem keek,

en in Gethsémané bijna van angst bezweek.

Zijn zweet veranderde door angst in bloed.

Jezus déélt hier Zijn zwakheid, u leest het goed!

Van God verlaten en mikpunt van smaad,

werd Jezus door mensen bespot en gehaat.

Volmaakt geworden in Zijn lijden en strijd,

is Hij een oorzaak geworden van eeuwige zaligheid!

Niet voor hen, die kwade plannen beramen,

maar voor allen, die God gehoorzamen.

Moeten wij dan medelijdend om Hem heen staan?

'Nee', zegt Hij,'daarom ben Ik déze weg niet gegaan!

Ik was volkomen aan Mijn Vader toegewijd,

voor de trieste weg van gehoorzaamheid.'

Waarom ál dit lijdende vertoon?

Geen kunst aan, Hij was toch Gods Zoon?

Zó diep moest Jezus' lijden gaan,

opdat wij weten wát Hij heeft doorstaan.

Door Zijn lijden begrijpt Hij ons kermen,

en vinden wij troost in Zijn ontfermen...

Voor ons géén slaafse gehoorzaamheid,

maar blijmoedig, dankbaar en volhardend aan Jezus toegewijd.

Want Hij heeft de Schriften vervuld,

ons door Zijn lijden verlost van zonden èn schuld!!!

N.a.v. een preek met als tekstgedeelten:

Psalmen 119: 17- 32

Hebreeën 5: 1- 10

https://kerkdienstgemist.nl/stations/241/events/recording/162719820000241