Vol van liefde tot aanneming van ons persoon,
vermanen van de zonde door Jezus, zó gewoon!
De overspelige vrouw, betrapt op heterdaad,
die met de schriftgeleerden en Farizeeën voor Jezus staat.
Deze mannen wilden Jezus verzoeken of uitdagen,
opdat zij iets hadden om Hem aan te klagen!
Volgens Mozes geboden moest zij worden gestenigd.
De mannen hadden zich daarvoor verenigd .
Beschuldigden van zonde, dát deed haar zeer.
Jezus vroeg: 'Doen júllie dan geen zonden meer?
Wie zonder zonden is, werpe als eerste de steen...'
Toen gingen de mannen één voor één heen.
Jezus had het recht haar te veroordelen,
maar wilde haar en haar wandelgangen helen.
'Zijn al uw aanklagers verdwenen?', vroeg Hij.
'Niemand veroordeelde en wierp stenen', antwoordde zij.
'Zo veroordeel Ik u ook niet', zei de Heer.
Ga heen en zondig niet meer.'
Vind ik mezelf zo erg goed en mooi,
dat ik hoogmoedig met stenen gooi?
Of ga ik met mijn zonden náást de ander staan,
vraag de zonde te laten, met liefdevol vermaan?
En ben ik, zondaar, bereid te accepteren,
een vermaning van de Heere?
Gesproken door Zijn Woord en Geest,
en de mens die mij daartoe tot hulp is geweest?
Weet dan, dat de Vader liefdevol naar ons omziet!
Onze zonden niet ziet door Christus' bloed,
ongeacht hoe de ander tegen ons doet...
Een vermaning, niet om de persoon af te wijzen,
maar om sámen in woord en daad, de Heere te prijzen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten