Stervend leven, afgewiste tranen

Stilletjes sta ik bij haar graf. Tranen lopen over mijn wangen. Ik geloofde niet dat u in de hemel zou komen. Dat nog hardop gezegd ook! Maar mama.., u wist wat dit leven was! U leefde voor papa en ons... Hoeveel heeft u van ons moeten verdragen! Pijn vlamt door mijn ziel heen. Ik heb mijn moeder nooit gezegd, hoe dankbaar ik ben voor alles wat zij deed. Juist ook de dingen die mama voor zichzelf ontzei, om ons een pleziertje te gunnen! 

Op vakantie gaan, terwijl we het geld eigenlijk niet hadden. Mijn moeder droeg haar oude kleding dan nog maar wat langer. Of ze nam genoegen met de kleding van haar zussen... Wat een vernedering moet dàt voor haar geweest zijn. Juist omdat zij uit zo'n welgesteld gezin kwam. Dit deed zij voor ons. Oók voor mij, zodat zij ons blij kon maken... 

Als we kleding gingen kopen, liep ik er ongeïnteresseerd bij. Mama werd daar verdrietig van, want zij wilde zo graag dat ik er leuk uit zag en daarover blij was!

En ik? 

Ik was alleen maar boos omdat wij de hele dag winkel in en winkel uit moesten... 

En nu? 

Nu ik zelf een gezin heb met kinderen, begin ik meer en meer te beseffen wat ze heeft moeten doormaken. Wat een pijn moet mijn moeder gehad hebben. Wat een zelfverloochening! Dit heeft zij nóóit in eigen kracht kunnen doen. Moeder zijn, ten koste van zichzelf. ik heb haar als vloermatje gebruikt...

Ze hoorde er gewoon te zijn! Ik word vervuld van bewondering voor haar. 

Wanneer heb ik haar horen klagen? Knap, dat ze dat zo weinig deed... Zij heeft stand gehouden, maar niet door de meeste te willen zijn!

Ik moet denken aan Jezus. Hoe heb ik zo hard kunnen oordelen over jou mama? Hij stierf aan het kruis om voor ons goddelozen te sterven, ja zelfs toen wij nog zwak waren... Hij heeft zichzelf tot het diepst toe vernederd! Wat heb ik dan nog veel te leren... 

'Nee', zeg ik voordat jullie dit gaan vragen,'dit bovenstaande verhaal is niet autobiografisch. Alhoewel er wel herkenbare elementen zijn uit mijn leven. Een denkbeeldig verhaal waarbij ik besef dat ik niet dankbaar genoeg ben geweest aan mijn moeder. Zij is op zeventigjarige leeftijd overleden, toen ik drieëndertig jaar was. Getrouwd en een gezin met vijf jonge kinderen. De oudste was negen jaar en de jongste drie jaar. Een intensieve levensfase waarin ik me te druk voelde om mijn inlevingsvermogen te gebruiken wat betreft het leven van mijn moeder... Mijn vader bleef alleen in zijn appartement achter. We gaven mijn vader regelmatig ons gezelschap in het appartement waar zij samen hadden gewoond. Het was moeilijk wanneer we vertrokken naar ons eigen huis... Of als ik hem belde en de verbinding verbrak. Want hij bleef achter in de pijnlijke stilte van zijn appartement... Herkenbaar? Wees dankbaar voor de tijd die je met jouw moeder en vader hebt op deze aarde. Wat een zegen, wanneer je jouw ouders tot op dit moment hebt! Dan kan je jouw respect en waardering uiten, door er voor hen te zijn als het leven voor hen moeilijker wordt om te leven. God laat Zich zien door onze ouders heen. Geboren uit onze moeder, door de liefde met onze vader, gaf zij ons het leven. Het is zo'n tastbaar beeld van onze God en Vader, Die ons het Leven geeft. Alleen is God almachtig en volmaakt. En dat zijn wij mensen niet. Nee, onze ouders hebben ons niet perfect opgevoed. Maar wel met alle liefde die zij in zich hadden, om ons het beste te geven wat binnen hun mogelijkheden lag.

Daarom spreek ik mijn dank uit aan de HEERE voor de ouders die Hij mij gegeven heeft, met de rouwrand eraan dat ik dit helaas niet meer tegen mijn vader èn mijn moeder kan zeggen. En roep ik een ieder dit leest op: Wees dankbaar en geef jouw ouders het respect, de waardering en zorg die zij verdienen, ondanks de gebreken die zij hebben. Nú kan het nog! Wanneer jij werkelijk jezelf kent, moet dat geen probleem wezen. Toch?

Overvloedige genade

Twee weken geleden vierden wij het Heilig Avondmaal in onze kerkelijke gemeente. Zoals gebruikelijk lazen we de week ervoor het eerste gedeelte uit het formulier. Deze woorden raakten mij opnieuw:

Ten derde: laat ieder zijn geweten onderzoeken of hij ook gezind is voortaan met zijn hele leven waarachtige dankbaarheid aan God de Heere te bewijzen en oprecht te wandelen voor Gods aangezicht. En eveneens of hij, terwijl hij van harte alle vijandschap, haat en afgunst aflegt, zonder enig huichelen, een ernstig voornemen heeft voortaan in waarachtige liefde en eensgezindheid met zijn naaste te leven.

Allen dan die zo gezind zijn, wil God zeker in genade aannemen en voor waardige tafelgenoten van Zijn Zoon Jezus Christus houden. Zij die dit getuigenis in hun hart daarentegen niet gevoelen, eten en drinken zichzelf een oordeel [1 Kor. 11:28,29]. Naar het bevel van Christus en de apostel Paulus vermanen wij daarom allen die weten dat zij met de volgende aanstootgevende zonde besmet zijn, zich van de tafel des Heeren te onthouden en wij verkondigen hun dat zij geen deel hebben aan het rijk van Christus. 

Zolang zij aan zulke zonden vasthouden, moeten zij zich onthouden van dit brood en deze wijn, die Christus alleen voor Zijn gelovigen bestemd heeft, opdat hun straf en veroordeling niet des te zwaarder worden.

Hoe sta ik met mijn zonden in dit leven? Hang ik mijn eigen zondige verlangens/lusten/gevoelens aan? Of ga ik hiermee met Geestelijk verstand om? God schonk mij het geloof in vergeving van zonden door het offer door Jezus Christus volbracht. Waar gaat het om in dit aardse leven?

Gedraag ik me daar ook naar? (Be)Keer ik me dagelijks tot Hem? Ik weet niet hoe het voor jou is, maar voor mij is er een dagelijkse strijd tussen mijn oude en nieuwe mens... In Efeze 4: 17 - 32 stimuleert Paulus ons te bekleden met de nieuwe mens, die overeenkomstig het beeld van God geschapen is, in ware rechtvaardigheid en heiligheid(vers 24). Ben ik in staat om alles wat hier beschreven staat te volbrengen? 

Het volgende in het formulier geeft de overvloedige genade en vrede weer, die wij krijgen door het bloed van Jezus:

Maar dit alles wordt ons, geliefde broeders en zusters, niet voorgehouden om de verslagen harten van de gelovigen te ontmoedigen, alsof niemand tot het Avondmaal des Heeren zou mogen gaan dan wie zonder enige zonde is. Want wij komen niet tot dit Avondmaal om daarmee te tonen dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn. Integendeel, omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, belijden wij daarmee dat wij midden in de dood liggen.

Wij erkennen dat wij nog vele zonden en gebreken in onszelf aantreffen, namelijk dat wij geen volkomen geloof hebben, en ons er niet toe zetten God met zo’n ijver te dienen als wij behoren te doen, maar dagelijks strijd hebben te voeren met de zwakheid van ons geloof en onze verderfelijke begeerten. Ondanks dit alles, omdat wij door de genade van de Heilige Geest van harte bedroefd zijn over zulke gebreken en wij verlangen tegen ons ongeloof te strijden en naar alle geboden van God te leven, zullen wij er nochtans ten volle van verzekerd zijn dat geen zonde of zwakheid die nog tegen onze wil in ons overgebleven is, ons kan verhinderen dat God ons in genade aanneemt en ons zo deze hemelse spijs en drank waardig en deelachtig maakt. 

Hoe geweldig is dit!

Dan kunnen we net als Paulus in de tweede brief aan de gemeente van God die in Korinthe, zeggen: 
2 Korinthe 12:9 Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen.

Jezus verlost ons lichaam van de dood
Ik dank God en maak Hem groot!

Gods zegen gewenst.

Onder Zijn vleugels uitkijken naar bergen

Ik ben nogal geneigd mezelf weg te cijferen. Met deze houding probeer ik een ander iets te geven waarvan ik denk, dat het die persoon gelukkig maakt. Zelfs als dit iets van mezelf kost. Teleurgesteld te worden in mijn persoontje, wil ik voorkomen. Maar het voorkomt niet, teleurgesteld te worden in de mensen om mij heen. Hoe krampachtig is dat! Daar wordt je toch doodmoe van...?  

Is dit herkenbaar voor jou?

Voor wie doe ik dat eigenlijk? vraag ik mezelf af. Op wie ben ik gericht? Op de ander of op mezelf? Of is er nog een Ander? 
 
Mijn gedachten gaan naar wat er geschreven staat in Mattheüs 22 de verzen 37-40:

Het grote gebod

37 Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand.

38. Dit is het eerste en het grote gebod.

39. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.

Bij het overdenken van mijn 'probleem': 

U zult uw naaste liefhebben als uzelf, constateer ik dat ik veel te veel van mijzelf en andere mensen verwacht... Speel ik 'eigenlijk' niet voor god, wanneer ik me zo gedraag?

Als ik geen God van mezelf maak, hou ik de ander wel voor een god!

Hoe bezorgd moet ik zijn in het voorkomen van pijn en het geven van geluk? Alles van de mens verwachten? Is dat wel mogelijk? Bovendien nodig, wanneer ik alles van God verwacht?

Wat is het advies van Paulus die, nota bene tijdens zijn gevangenschap in Rome(Filippenzen 1 vers 7), een bemoedigende brief aan de Filippenzen schreef. In hoofdstuk 4 lees ik: 

6 Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;

7. en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

Waarom zou het: U zult uw naaste liefhebben als uzelf ná U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand staan? Wat denk jij?

Is de HEERE niet het allerbelangrijkste!? Wanneer ik de HEERE op deze manier lief heb, zou ik mijn naaste dan niet willen behandelen zoals ik behandeld ben door Hem?

Gods doel voor ons is, Hem eren en dienen. En Hem dienen we door Zijn Evangelie uit te dragen in woord en daad. Nee, ik hoef mezelf niet te verliezen in een ander, door deze persoon koste wat kost te dienen, aardse vrede te bewaren en mezelf aan hem/haar aan te passen voor zijn/haar (en mijn) aardse geluk... Nee, ik heb Hem of haar lief door mezelf te verliezen in Hem. Te doen wat de HEERE wil dat ik doe. Daarmee heb ik mijn naaste lief als mezelf. Ik gun mijn naaste, God als hun Zaligmaker en Vader. Ja toch zeker? Dan wacht hen de eeuwige gelukzaligheid! 

Ja..., op deze aarde strijd met onszelf in relatie tot onszelf en de ander, om te zijn of te komen tot Die Ander... Hoe heerlijk zal dat zijn! Ik kijk ernaar uit. Geen strijd meer. Enkel overvloedige vrede, genade en zaligheid. 

Nu schuilen we nog onder Zijn vleugels(Ps.91:4) en kijken naar de bergen vanwaar Zijn hulp komt(Ps.121:1). 

Maar kijk jij ook uit naar 't tijdstip dat Jezus ons komt halen, om ons te brengen naar die eeuwige gelukzaligheid bij Zijn Vader!?

Een behouden aankomst gewenst! 

Onder Zijn vleugels uitkijken naar bergen

Mezelf verliezen

door

voor 

een ander te kiezen?

Of in mensen 

teleurgesteld?

Tranen opgeweld

maken van grenzen...

Wat wil ik?

Aards geluk?

Het is stuk

ik slik...

Gedachten:

Is het maakbaar?

Een hopeloos gebaar

niets van onszelf verwachten!

Mezelf verliezen

door

voor 

Die Ander te kiezen:

Gods doel met jou en mij

doet wat Hij belooft

Gelooft

Hij maakt van zonden vrij!

Het einde van de strijd

Jezus zal wederkomen

Het overtreft al onze dromen;

die eeuwige gelukzaligheid!

Gered door Christus!

 

 
Schrik jij weleens van wat je uitstraalt naar alle mensen om je heen? Ik wel...

Pas geleden ging de zondagse preek over de tweede Kontinthebrief. Het Bijbelgedeelte waarover gepreekt werd deze morgen raakte mijn hart, dat door alle huidige 'kerkelijke' en religieuze (on)zekerheden regelmatig onrustig wordt.

De predikant las 2 Korinthe 4:1-11. Een schok ging er door mij heen bij vers 2, 10 en 11  :

2. Integendeel, wij hebben de schandelijke, verborgen praktijken verworpen; wij wandelen niet in bedrog en vervalsen ook niet het Woord van God, maar door het openbaar maken van de waarheid bevelen wij onszelf aan bij elk menselijk geweten, in de tegenwoordigheid van God.

10. Wij dragen altijd het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt.

11. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees.

Gods Woord wordt in deze tijd in ons land, in zoveel verschillende kerken gesproken. De éne 'lijkt' het nog beter te weten dan de ander. Via de sociale media wordt veel over de Bijbel gesproken. Via youtube, facebook, instagram en nog veel meer kanalen die ik niet ken of waar ik geen gebruik van maak... Welke uitleg geef ik aan Gods Woord? En hoe breng ik Gods Woord in de praktijk? Naar wie luister ik en lees ik? En wie niet? Zo belangrijk om de Bijbel naast alle gesproken woorden te leggen. En ja..., ook naast mijn woorden die ik spreek of schrijf. Want Wie laat ik spreken door woord en daad? Zijn Woord toch zeker!? Dát is het eeuwige Leven. 
Johannes 17:3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt.
Ik ben slechts een aarden kruik(vers 7), die verloren gaat wanneer het Evangelie in mij bedekt is(vers 3).

Dáárom mijn vraag vandaag en telkens weer aan mezelf en ook aan jou:

Zijn wij gered door Christus?

2 Korinthe 4:5 Want wij prediken niet onszelf, maar Christus Jezus als Heere, en onszelf als uw dienstknechten om Jezus' wil.

6. Want God, Die gezegd heeft dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is ook Degene Die in onze harten geschenen heeft tot verlichting met de kennis van de heerlijkheid van God in het aangezicht van Jezus Christus.

Van jouw kritische en opbouwende reactie word ik blij. Laten we samen Zijn Licht uitstralen door Zijn Woord en Geest.

Heiligheid en broederliefde

 

In dit Bijbelgedeelte staat de tekst die ik meekreeg bij het afleggen van de belijdenis van het geloof. Namelijk: 

 1Petrus 1:18 in de wetenschap dat u niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, vrijgekocht bent van uw zinloze levenswandel, die u door de vaderen overgeleverd is, 19 maar met het kostbaar bloed van Christus, als van een smetteloos en onbevlekt Lam.

Deze keer vond ik het wel heel moeilijk er een kort gedicht van te maken. Gewoon omdat ik zoveel waardevols in dit Bijbelgedeelte vond. Geen aardse rijkdom kon mij vrijkopen van mijn leven dat volkomen zinloos was. 

Wat is een zinloos leven eigenlijk? Dat kan ik vanuit twee oogpunten bekijken. 

• Menselijk:

Wanneer ik niets presteer door geen goede opleiding en/of baan.  Of alleen voor mezelf te leven en niet tot nut van mijn naaste te zijn op welk een manier dan ook. Maar wanneer ik het vanuit Gods gezichtspunt bekijk? Waarvoor heeft God mij gemaakt? 

• Goddelijk:

God schiep ons tot Zijn eigen genoegen en zodat wij, als Zijn schepping, het genoegen mogen hebben om Hem te kennen. Openbaring 4:11 U bent het waard, Heere, te ontvangen de heerlijkheid, de eer en de kracht, want U hebt alle dingen geschapen, en door Uw wil bestaan zij en zijn zij geschapen. Mocht je je willen verdiepen in de vraag 'waarom God ons geschapen heeft' dan kan je op verschillende betrouwbare websites meer informatie vinden. https://www.gotquestions.org/Nederlands/waarom-schiep-God.html

https://www.bijbelwoord.nl/waarom-heeft-god-mensen-geschapen/

De tien geboden van de HEERE verklaren wat mij betreft ook veel. Dan denk ik bijvoorbeeld aan vraag 4 van de Heidelbergse je catechismus. https://www.heidelbergse-catechismus.nl/ellende/zondag-2/vraag-4

Vraag 4:

Wat eist de wet Gods van ons?

Antwoord:

Dat leert ons Christus in een hoofdsom, Mattheüs. 22:37-40: 'Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand, en met geheel uw kracht. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse Wet en de Profeten'. 

Doe ik dit bovenstaande niet, dan is mijn leven zinloos. Want hiervoor heeft Hij mij gemaakt: God te eren en Hem te dienen. En ja, dat betekent ook dat ik mijn naaste niet voor mijzelf dien, maar voor de eer van de HEERE. Voorheen diende ik mijn eigen verlangens en behoeften. En wat bereikte ik ermee? Was de vervulling ervan voor eeuwig? Nee, alles wat ik hier op aarde aan aardse verlangens vergaar, gaat verloren bij mijn sterven... 

Lees 1Petrus 1 vanaf vers 24 Want alle vlees is als gras en al de heerlijkheid van de mens is als een bloem in het gras. Het gras is verdord en zijn bloem is afgevallen. 25 Maar het Woord van de Heere blijft tot in eeuwigheid. En dit is het Woord dat onder u verkondigd is.

Oh HEERE, vergeef mij dat ik niet voldoe aan waarvoor u mij geschapen heeft. Laat mij heilig leven uit de Levende hoop door het offer van Uw lieve Zoon. En daarmee uitzien op het eeuwig heilig leven in Uw nabijheid...

John Piper kan het vele malen beter verwoorden dan ik dat kan:

Je levenswandel zal heilig zijn. Heiligheid bestaat uit drie onderdelen. Kennis: ‘Omgord daarom de lendenen van uw verstand, wees nuchter’, zie de wereld zoals hij daadwerkelijk is, zie de eeuwigheid, zie de waarde van hoop. Voel nieuwe passies. Begin een nieuwe levenswandel. Dát is het christendom. Hierbij de link naar geloofs toerusting.nl, waar John Piper 1Petrus 1: 13-16 uitlegt. 

https://www.geloofstoerusting.nl/videos/de-hoop-die-strijdt-tegen-zonde/

Heiligheid en broederliefde 

Ik was onwetend en mijn begeren 

was niet naar de wil des HEEREN.

Maar wat ik toen hoorde?

Die verlossende woorden:

Christus kwam en wilde lijden

om mij van de dood te bevrijden!

Door Zijn opstanding uit de doden,

is mij de eeuwige zaligheid geboden.

Ach Vader, Uw Zoon kocht mij,

door Zijn bloed vrij!

Afgevallen als een bloem in het gras,

dat óóit mijn heerlijkheid was.

Eens geboren uit vergankelijk zaad,

Wedergeboren door Jezus daad;

benoemd tot onvergankelijk zaad,

die in Zijn handpalm geschreven staat.

Is de vreze des Heeren bij elke stap, 

gedurende mijn vreemdelingschap?

Hou ik mijn verstand hierop gericht,

zodat ik niet voor oude begeerten zwicht?

Mijn naaste oprecht liefdevol behandel?

Vrijgekocht van een zinloze levenswandel,

die overgeleverd is van de vaderen,

mogen we in gebed Jezus naderen...

God is heilig is in Leviticus te lezen:

daarom moeten ook wij heilig wezen.

Heb jij 't onder de verkondiging gehoord?

Gods levende eeuwigdurende Woord?

Houdt jij jouw oog op God gericht?

Heb jij door Zijn Geest jouw ziel gereinigd

in gehoorzaamheid aan de waarheid?

Eeuwig leven is door Christus bereid!

N.a.v.: 1Petrus 1: 13-25

Het volgende gedicht en overdenking in deze serie: De levende steen en het heilige volk

Het vorige gedicht en overdenking in deze serie: De hoop op de zaligheid

Een reactie vind ik fijn, maar dat je het gelezen en overdacht hebt, vele malen waardevoller! Dus voel je niet verplicht.😉

Op naar hoofdstuk 2 van deze prachtige waardevolle brief van Petrus.

Petrus' groet van genade en vrede in overvloed.

Ben jij voorbestemd door onze God en Vader? Geheiligd door Zijn Geest om Jezus Christus gehoorzaam te zijn? Niet meer vergankelijk maar onvergankelijk door het bloed van Gods onvergankelijke Zoon, Die door de dood heen ons het eeuwige leven heeft gegeven. Geloof jij dat?

Dan zullen wij net als onze Meester het lijden ontmoeten, want wij zijn niet meer dan Hem, onze Meester... 

Echter: Loof God om Zijn lijden en sterven en Zijn Heilige Geest Die Hij ons gegeven heeft! Want hiermee geeft Hij ons de kracht om alle beproevingen te doorstaan, opdat wij straks bij Hem mogen zijn, in die eeuwige Hemelse heerlijkheid!

Petrus' groet van genade en vrede in overvloed

Door de Vader gepredestineerd.

Door Gods Geest geheiligd en geleerd,

gehoorzaam aan Jezus te zijn.

Dát maakt mij als mens klein...

In beproevingen Gods kracht ontvangen. 

Naar de eeuwige zaligheid verlangen.

Mijn vergankelijkheid 

raakte ik kwijt.

Heb jij het ook gehoord?

Door geloof in Gods Levende Woord

ontvangen we op Zijn tijd,

de eeuwige heerlijke zaligheid!

Evenzo van mij een hartelijke groet,

van genade en vrede in rijke overvloed.

N.a.v. 1 Petrus 1(WV 1975, NBV21 en de HSV)

1 Petrus 1:2 krachtens de voorbeschikking van God de Vader in de heiliging van de Geest tot gehoorzaamheid en besprenkeling met het bloed van Jezus Christus. Genade voor u en vrede in rijke overvloed! (WV)

1 Petrus 1:2 door God, de Vader, voorbestemd om, geheiligd door de Geest, gehoorzaam te zijn en met het bloed van Jezus Christus besprenkeld te worden. Genade zij u en vrede, in overvloed.(NBV21)

1 Petrus 1:2 uitverkoren overeenkomstig de voorkennis van God de Vader, door de heiliging van de Geest, tot gehoorzaamheid en besprenkeling met het bloed van Jezus Christus: moge genade en vrede voor u vermeerderd worden.(HSV)

Dit is het eerste gedicht met overdenking van 1Petrus. Wil je samen met mij, je nog meer verdiepen in dit eerste hoofdstuk van 1Petrus 1? Klik dan op onderstaande link.

Het doel waartoe we geroepen zijn

Een reactie vind ik fijn, maar dat je het gelezen en overdacht hebt, vele malen waardevoller! Dus voel je niet verplicht.😉

Lijden tot heerlijkheid

Vanmorgen beluisterden we een preek over Romeinen acht. Eerder leerde een voorganger mij een geheugensteuntje:

Romeinen zes is les, zeven is leven en acht is kracht... 

En hebben we dit niet hard nodig? Zeker in ons, bij tijden, moeilijke of zware aardse leven?

In hoofdstuk zes leren we wat de basis is van het geloof. Zeven leert ons hoe we dat kunnen toepassen in ons leven. En acht laat ons zien hoe we daar de kracht voor krijgen om dat toe te passen. Hoe noodzakelijk is de werking van Gods Heilige Geest in ons, in de praktijk van ons geloofsleven! 

Terwijl we voorheen vast zaten aan de zonden, zijn we nu niet meer verplicht de zonden te doen. We zijn vrij om ze te doden en het goede te doen in navolging van Christus...

Lijden tot heerlijkheid 

Verdriet

Je ziet 

het niet 

Machteloos 

Boos?

Of verbolgen?

Jezus volgen...

Gevouwen handen

voor verbroken banden

Eigen schuld?

Met de Geest gevuld

niet tot slavernij,

maar vrij 

Geen verplichten

om zonden te verrichten

Maar doden van daden

van het lichaam

Zijn erfgenaam 

Lijden, een gegeven

In Christus eeuwig leven

met Wie ik nader

tot heerlijkheid,

bij Abba, Vader!

N.a.v. Romeinen 8: 1-17

Een reactie vind ik fijn, maar dat je het gelezen en overdacht hebt, vele malen waardevoller! Dus voel je niet verplicht.😉