De hoop op de zaligheid Christus zou komen en lijden. Maar daarna..., heerlijkheid! In oud Testamentische tijden, getuigde de Geest dit aan profeten. Ja..., door de opstanding van, Jezus Christus uit de doden, is 't gróte dat je ontvangen kan, een eeuwige erfenis in de hemelen. Daarin vindt u verheuging, ondanks de droefheid, door allerlei beproeving, die we hebben voor korte tijd. Straks zal God Zijn zaligheid openbaren! Nu kracht om in geloof te blijven staan, zodat we díe zaligheid gaan ervaren, bij Zijn wederkomst op aarde... Heb jij Hem lief al zie je Hem niet? Geloof je met onuitsprekelijke vreugde, omdat jouw ziel de zaligheid geniet, door de verkrijging van 't einddoel? Oh God de Vader zij geprezen! Hij laat overeenkomstig Zijn grote barmhartigheid, ons tot een levende hoop wezen!
Dit was het tweede gedicht(met een korte overdenking) van een serie gedichten over de eerste brief van Petrus. Een eerder gedicht/overdenking uit deze serie kan je vinden onder deze link:
1Petrus: Het doel waartoe we geroepen zijn.
Een laatste gedicht over dit eerste hoofdstuk:
Heiligheid en broederliefde